Ο Πούτιν και οι φίλοι του

Σρέντερ, Μπερλουσκόνι, Μπους: όταν ο πρόεδρος Πούτιν έχει να βολέψει τόσους προσωπικούς του φίλους μετά την ολοκλήρωση του κυβερνητικού τους έργου, πού να χωρέσει κι ο έρμος ο Καραμανλής...

Την περίπτωση του Σρέντερ την ξέρουμε. Δέκα μέρες πριν από τις εκλογές του περασμένου Σεπτεμβρίου, που ήταν σίγουρο ότι θα τις έχανε, υπέγραψε με την Gazprom και δύο γερμανικές κοινοπραξίες την κατασκευή του αγωγού της Βόρειας Ευρώπης. Μετά την ήττα του, κι όταν κατέστη σαφές ότι δεν θα έπαιζε πλέον κανέναν ρόλο στα πολιτικά πράγματα της Γερμανίας, διορίστηκε επικεφαλής της επιτροπής μετόχων της North European Gas Pipeline Company (NEGPC), που έχει την ευθύνη της κατασκευής και διαχείρισης αυτού του αγωγού. Με τον τρόπο αυτό οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις (υποτίθεται πως) έχουν μια εγγύηση ότι δεν θα «καπελωθούν» από τη Μόσχα.

H περίπτωση Μπερλουσκόνι είναι λιγότερο γνωστή κι έχει να κάνει με το δεύτερο ευρωπαϊκό σχέδιο του Ρώσου προέδρου. Πρόκειται για τον αγωγό Blue Stream που συνδέει τη Ρωσία, την Ιταλία και την Τουρκία και εγκαινιάστηκε τον περασμένο Νοέμβριο στη Σαμψούντα παρουσία των τριων ηγετών (την προέκταση αυτού του αγωγού, που θα διέρχεται από την Ελλάδα, συζήτησε αυτές τις ημέρες στην Αθήνα ο πρόεδρος της Gazprom Αλεξέι Μίλερ). Τη μεταφορά του ρωσικού αερίου στην Ιταλία έχει αναλάβει η εταιρεία Central Energy Italian Gas Holding AG (CEIGH), το 33% των μετοχών της οποίας ανήκει στην ιταλική εταιρεία Mentasti-Granelli και το υπόλοιπο σε θυγατρικές της Gazprom. Κατά σατανική σύμπτωση, πρόεδρος της Mentasti-Granelli είναι ο Μπρούνο Μεντάστι -Γκρανέλλι, παλιός φίλος και μυστικοσύμβουλος του Ιταλού πρωθυπουργού. Τα ιταλικά μέσα ενημέρωσης υποθέτουν λοιπόν ότι μετά την αναμενόμενη ήττα του στις εκλογές του Απριλίου, ο Μπερλουσκόνι θα «βολευτεί» σε κάποια καλή θέση - όπως εκείνη του γενικού διευθυντή της CEIGH. Έτσι, ο Πούτιν θα ελέγχει μέσω δύο καλών του φίλων ολόκληρη την Ευρώπη. Κι όπως έγραψε το μοσχοβίτικο περιοδικό Kommersant-Vlast, θα μπορεί να μεταχειρίζεται τη γηραιά ήπειρο όπως μεταχειρίζεται σήμερα την Κοινοπολιτεία Ανεξαρτήτων Κρατών.

Στην ομάδα «ο Πούτιν και οι φίλοι του» θα κληθεί ασφαλώς να ενταχθεί μετά το 2008 και ο Τζωρτζ Μπους, που διατηρούσε πάντα πολύ θερμές σχέσεις με τον Ρώσο πρόεδρο. Στα μέσα του περασμένου Δεκεμβρίου, άλλωστε, παραλίγο να διοριστεί πρόεδρος της Rosneft (της μεγαλύτερης ρωσικής πετρελαϊκής εταιρείας) ένας παιδικός φίλος του Μπους, ο πρώην υπουργός Εμπορίου Ντόναλντ Έβανς. Οι εξελίξεις αυτές υπόσχονται στον ηγέτη του Κρεμλίνου ένα λαμπρό μέλλον. Όπως και να λέγεται ο μελλοντικός ευρωπαϊκός ενεργειακός γίγαντας, Gazprom, Megagazpromneft ή Διεθνής Κοινοπραξία των Πρώην Αρχηγών Κρατών, η διοίκησή του είναι ενδεχομένως πιο ενδιαφέρουσα, και ασφαλώς πιο προσοδοφόρα, από την προεδρία της Ρωσίας.