Όταν η Gazprom αγοράζει τη Δύση

Επιτέλους, ο Σρέντερ έλυσε τη σιωπή του και μάθαμε γιατί «αποδέχθηκε» μια επιτελική θέση στη ρωσική Gazprom: όπως είπε στη «Ζιντόιτσε Τσάιτουνγκ», είναι μόλις 61 ετών και δεν θέλει να μπλέκεται στα πόδια της γυναίκας του.

Μία εβδομάδα πριν από τις γερμανικές εκλογές, ο πρόεδρος Πούτιν μετέβη στο Βερολίνο και ανακοίνωσε μαζί με τον απερχόμενο καγκελάριο την απόφαση να κατασκευαστεί υποθαλάσσιος αγωγός μεταφοράς ρωσικού φυσικού αερίου στη Γερμανία. H επιλογή αυτή, που παρακάμπτει την Πολωνία, την Ουκρανία και τις χώρες της Βαλτικής, είχε προκαλέσει έκπληξη, καθώς ο αγωγός αυτός θα είναι κατά αρκετά δισεκατομμύρια ευρώ ακριβότερος από ό,τι αν ήταν επίγειος. H μόνη εξήγηση που δόθηκε ήταν ότι ο Πούτιν θέλει να τιμωρήσει τούς πρώην σοβιετικούς δορυφόρους, τριπλασιάζοντας για παράδειγμα την τιμή του πετρελαίου που θα λαμβάνει η Ουκρανία. Στην προσπάθειά του αυτή, βρήκε σύμμαχο τον Σρέντερ - ο οποίος ανταμείβεται τώρα με τη θέση του προέδρου της επιτροπής μετόχων της ρωσογερμανικής κοινοπραξίας που ανέλαβε την κατασκευή του αγωγού.

Πρόκειται για σκάνδαλο πρώτου μεγέθους, ανάλογο με τα σκάνδαλα στα οποία έχουν εμπλακεί στο παρελθόν ο Μπερλουσκόνι και ο Κολ, λέει στην Κοριέρε ντέλα Σέρα ο πρόεδρος των Ευρωπαίων Πρασίνων Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ. Αλλά το Ευρωκοινοβούλιο δεν μπορεί να αναλάβει δράση, όπως έκανε με τον Ιταλό πρωθυπουργό. Πρώτον, επειδή τα σκάνδαλα του τελευταίου έχουν σχέση με τα μέσα ενημέρωσης, άρα εκεί τίθεται θέμα ελευθερίας της έκφρασης. Δεύτερον, επειδή ο Μπερλουσκόνι είναι εν ενεργεία πρωθυπουργός, ενώ ο Σρέντερ ένας απλός «πρώην». Πολιτικό και ηθικό είναι το ζήτημα, όχι ποινικό. Επιτρέπει όμως στους πολίτες να βγάλουν τα συμπεράσματά τους για το ποιόν των ανθρώπων που τους κυβερνούσαν ή τους κυβερνούν.

Σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες, ο ετήσιος μισθός του Σρέντερ θα φτάνει το ένα εκατομμύριο δολάρια. H συνεργασία του με τον Πούτιν, όμως, δεν έχει μόνο οικονομικό χαρακτήρα. Όπως επισημαίνει ο Γάλλος συγγραφέας Αντρέ Γκλυκσμάν στην Κοριέρε, στα οκτώ χρόνια της θητείας του καγκελάριου οι μυστικές υπηρεσίες των δύο χωρών συνεργάστηκαν στενά στην Τσετσενία. Ο άξονας Βερολίνο-Μόσχα, με την πρόθυμη συνεργασία και του Παρισιού, κάλυψε τη σταδιακή κατάργηση των ελευθεριών που είχαν κατακτηθεί στη Ρωσία τα προηγούμενα χρόνια, την άλωση των μέσων ενημέρωσης από το Κρεμλίνο, την απαγόρευση των διεθνών Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, γενικότερα την επέλαση του αυταρχισμού. Για τον Σρέντερ, ο Πούτιν είναι ένας «αγνός δημοκράτης». Για τον Σιράκ, η Ρωσία καταλαμβάνει την πρώτη θέση μεταξύ των δημοκρατιών σε ό,τι αφορά τον σεβασμό του πολίτη και τον διάλογο των πολιτισμών. Κανείς δεν θα εκπλαγεί, λοιπόν, αν μετά την αποχώρησή του από την προεδρία τον περιμένει και αυτόν μια επίζηλη θέση στην Gazprom-France...