Τρίτη, Ιανουαρίου 24, 2006

H ψυχή της Aριστεράς



Ριζοσπάστης στην εξωτερική του πολιτική, αλλά και απέναντι σε πολλά κοινωνικά προβλήματα, ο Θαπατέρο αποδεικνύεται φιλελεύθερος στον τομέα της οικονομίας. Προσχώρησε κι αυτός στο κλαμπ των «πουλημένων σοσιαλιστών» ή απλώς είναι ρεαλιστής;

Ενώ η σοσιαλιστική κυβέρνηση της Πορτογαλίας προσπαθεί να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση αυξάνοντας τους φόρους, οι ομοϊδεάτες τους στην Ισπανία κάνουν ακριβώς το αντίθετο. Προτείνουν σταδιακή μείωση του φόρου στις επιχειρήσεις από 35% που είναι σήμερα, σε 30% μέχρι το 2011 (για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, ο φόρος θα μειωθεί από 30% σε 25%). Αυξάνουν τον κατώτατο φορολογικό συντελεστή από 15% σε 24%, μειώνουν τον ανώτατο συντελεστή από 45% σε 43% και αυξάνουν το ετήσιο αφορολόγητο εισόδημα από τα 3.400 στα 9.000 ευρώ. Το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας υπολογίζει ότι η μέση μείωση των φόρων είναι 6%, διευκρινίζει όμως ότι για το 60% των φορολογουμένων η μείωση αυτή φτάνει το 17%. Σύμφωνα με τον υπουργό Εθνικής Οικονομίας Πέδρο Σόλμπες, από τη μεταρρύθμιση αυτή οι φορολογούμενοι θα γλιτώσουν πάνω από 4 δισεκατομμύρια ευρώ. Απώτερος στόχος της κυβέρνησης είναι να γίνει πιο ισότιμη η αντιμετώπιση των φορολογουμένων, να αυξηθεί η κατανάλωση και να τονωθεί η ανάπτυξη.

Στο προεκλογικό τους πρόγραμμα, οι σοσιαλιστές του Χοσέ Λουίς Θαπατέρο είχαν υποσχεθεί ότι δεν θα αυξήσουν τους φόρους. Με το σχέδιο νόμου που θα κατατεθεί στο Κοινοβούλιο τον ερχόμενο μήνα, δεσμεύονται να τους μειώσουν. Όπως επισημαίνει η Κοριέρε ντέλα Σέρα, ο Ισπανός πρωθυπουργός θέλει να στείλει το μήνυμα ότι όχι μόνο δεν είναι κανένας εξτρεμιστής, όπως τον κατηγορεί η αντιπολίτευση, αλλά κατά βάθος είναι μετριοπαθής. Μπορεί να απέσυρε τα στρατεύματά του από το Ιράκ (όπως είχε υποσχεθεί), μπορεί να έρχεται σε σύγκρουση με την Εκκλησία υποστηρίζοντας τις αμβλώσεις ή τους γάμους των ομοφυλοφίλων, στην οικονομία όμως ακολουθεί μια «φιλελεύθερη» πολιτική. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Σόλμπες είναι από τα πιο δημοφιλή στελέχη της κυβέρνησης.

H Δεξιά κάνει τη συνηθισμένη της αντιπολίτευση. «Ώδινεν όρος και έτεκε μυν», λένε για τη φορολογική μεταρρύθμιση. Τα συνδικάτα κάνουν κι αυτά το χρέος τους: αναφερόμενος στην αύξηση του κατώτατου συντελεστή, ο γραμματέας των Εργατικών Επιτροπών κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι κινείται στην ίδια κατεύθυνση με τους προκατόχους της. Πιο γενική είναι η κριτική που ασκεί ο Ιταλός φιλόσοφος Τζάνι Βάτιμο. «H Αριστερά χάνει την ψυχή της όταν έρχεται στην κυβέρνηση», λέει στην Ελ Παΐς. «Για τον λόγο αυτό, πρέπει να συνεχίζονται οι κινητοποιήσεις, που δίνουν σημάδια ζωής. Στη δημοκρατία, η ανατροπή δεν γίνεται με την κατάληψη των χειμερινών ανακτόρων. Μπορεί να γίνει όμως με μποϊκοτάζ στην κατανάλωση. Ούτε ένα κουμπί από τον Μπερλουσκόνι, για παράδειγμα».

Σωστά όλα αυτά, και διδακτικά. Αρκεί να είμαστε προσγειωμένοι. Και να βάζουμε το μυαλό μας να δουλεύει.

5 Comments:

At 24/1/06 8:45 μ.μ., Blogger Κωστής Γκορτζής said...

"Σωστά όλα αυτά, και διδακτικά. Αρκεί να είμαστε προσγειωμένοι. Και να βάζουμε το μυαλό μας να δουλεύει."
Σχόλιο:
"Μπαίνοντας, βλέπεις αριστερά, αυτό που, βγαίνοντας, βλέπεις δεξιά."
Κοσμοπολίτη, αυτό το ρητό είναι δικό μου!
Μιχάλη και παλιοπαρέα, Καλή Χρονιά!

 
At 24/1/06 8:54 μ.μ., Blogger Μαύρο πρόβατο said...

Εμφανώς, η στήλη περνάει την ισπανική της περίοδο...
Αυτός δεν είναι λόγος να χειροκροτεί την "ισπανική υποχώρηση" του Ζαπατέρο!
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή: αποδίδονται εύσημα στους σοσιαλιστές, επειδή δεν πειράζουν την οικονομική πολιτική του Αθνάρ.
Να αποδώσουμε τα του καίσαρος τω καίσαρι και να αναγνωρίσουμε οτι η οικονομική συγκυρία βελτιώθηκε τα τελευταία χρόνια στην Ισπανία.
Δεν είναι βέβαια ο παράδεισος μια χώρα με κατώτατο μισθό γύρω στα 550 Ε., και ανεργεία γύρω στο 9%.
Ωστόσο,
η ανεργεία μειώθηκε εντυπωσιακά και η καταναλωτική δαπάνη αυξήθηκε 32% από το 1996 ώς το 2004 - κι αυτό χωρίς να συνοδεύεται από εξωφρενική αύξηση της χρέωσης των νοικυριών, όπως στην Ελλάδα.
Απ'ό,τι φαίνεται, η επίδοση αυτή οφείλεται κυρίως σε δύο άμεσους παράγοντες:
- την αύξηση της συνολικής μάζας των μισθών, μέσω της δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας σε τομείς χαμηλής παραγωγικότητας, όπως οι κατασκευές, ο τουρισμός και οι "προσωπικές" υπηρεσίες (παραδουλεύτρες, αποκλειστικές, κτλ).
- τη συγκράτηση της αναλογίας μισθών/κερδών στα ίδια επίπεδα τα τελευταία χρόνια, μ'άλλα λόγια, τη μη χειροτέρευση της κατανομής του εισοδήματος.

Σε ένα διεθνές περιβάλλον όπου οι απαιτήσεις του κεφαλαίου για αποδόσεις έχουν φτάσει σε εξωφρενικά/αυτοκαταστρεπτικά όρια (η νόρμα για τις return on equity έχει περάσει από 15 στα 22% κατά μέσο όρο), η ισπανική "εξαίρεση" έγινε δυνατή χάρις και στη σημαντική επέκταση του ισπανικού κεφάλαιου στη Λατινική Αμερική, τα τελευταία χρόνια.
Σχηματοποιώντας τα πράγματα, μπορούμε να πούμε οτι η σχετική οικονομική άνθιση της Ισπανίας οφείλεται κατά ένα μέρος στο μοίρασμα της φτώχειας μέσω της δημιουργίας πολλών κακώς αμοιβόμενων θέσεων εργασίας, αλλά και τη συγκράτηση της απληστείας του κεφάλαιου, που έγινε δυνατή χάρις και στη διέξοδο της Λατινικής Αμερικής, και οδήγησε σε έναν "θετικό κύκλο" αυξημένης εσωτερικής ζήτησης/που τονώνει την παραγωγή κ.ο.κ.

Ο Ζαπατέρο χειροκροτείται λοιπόν γιατί δε σπάει αυτήν την entente.
Οποιος όμως έχει διάθεση να δώσει βραβείο, ας το απονείμει στον... Αθνάρ - και μάλιστα, για τους contre-intuitifs λόγους που εκθέσαμε...

(Τα στοιχεία από το τελευταίο βιβλίο του Patrick Artus)

 
At 24/1/06 8:55 μ.μ., Blogger Μιχάλης Μητσός said...

Δεν το πιστεύω! Ο Ημίαιμος! Πάνω που θα έβγαζα το link από τη σελίδα, βέβαιος ότι πάει πια, τα παράτησες... Καλή χρονιά συντροφάκι! Ετοιμάζεσαι να λείψεις πάλι κανένα δίμηνο;
Υ.Γ.1: Ηθελα να σου πω κάτι ανάρμοστο, μπορώ να σου στείλω e-mail;
Υ.Γ.2: Μαύρο Πρόβατο, χάλασε ο υπολογιστής σου από το κρύο; Για να σε τιμωρήσω για την αποχή σου, ετοιμάσου αύριο για μεγάλο ντέρμπυ!

 
At 24/1/06 8:56 μ.μ., Blogger Μαύρο πρόβατο said...

Καλή χρονιά Ημίαιμε!!

 
At 25/1/06 9:17 μ.μ., Blogger Κωστής Γκορτζής said...

Ευτυχοδυστυχώς, γύρισα για να μείνω! Θα σου στείλω mail αύριο.

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home