Δευτέρα, Μαρτίου 12, 2007

Κόντρα στο πνεύμα της εποχής



«Ρίξτε το στο σεξ και στο αίμα. Αυτό όχι μόνο επιταχύνει την αποσύνθεση της αστικής κοινωνίας, αλλά είναι κι ένας τρόπος ενοχοποίησής της με την ανάδειξη των χειρότερων ενστίκτων της».

Αυτό πρότεινε ο Ζαν-Πωλ Σαρτρ το 1964 στον Ζαν Ντανιέλ, όταν ο τελευταίος αποφάσισε να ιδρύσει τον Νουβέλ Ομπζερβατέρ. Παρόλο που ο φιλόσοφος συνέβαλε στην ίδρυση του περιοδικού, στην πραγματικότητα σιχαινόταν τους δημοσιογράφους και ήθελε τον Τύπο να είναι σάπιος. Αλλά ο Ντανιέλ δεν άκουσε τη συμβουλή του. Προτίμησε να ακολουθήσει έναν άλλο διανοούμενο, φίλο του και προστάτη του, που έλεγε ότι η δημοσιογραφία είναι μια δουλειά για την οποία αξίζει τον κόπο να αγωνίζεσαι. Ήταν ο Αλμπέρ Καμύ. Σ' αυτόν αφιερώνει ο πολυγραφότατος Γάλλος δημοσιογράφος το εικοστό δεύτερο (!) βιβλίο του, που έχει τίτλο «Με τον Καμύ. Πώς να αντισταθούμε στο πνεύμα της εποχής;» (Εκδ. Gallimard).

Ο Καμύ ανήκε σε μια γενιά που δεν έκανε διάκριση ανάμεσα στη δημοσιογραφία, στη λογοτεχνία και στην πολιτική στράτευση, λέει ο Ντανιέλ σε συνέντευξή του στο περιοδικό Le Point. Και η ιδέα αυτή έδινε στη δημοσιογραφία μια σφαιρική διάσταση. Την εποχή του πολέμου της Αλγερίας, πολλοί Γάλλοι δημοσιογράφοι όχι μόνο έπαιρναν ανοιχτά θέση εναντίον της χώρας τους, αλλά οι πιο τολμηροί πήγαιναν και πολεμούσαν στο πλευρό των Αλγερινών ή φιλοξενούσαν παράνομα μαχητές στα σπίτια τους. Ο ίδιος ο Ντανιέλ πολέμησε στο πλευρό των Τυνήσιων, όπου και τραυματίστηκε από γαλλική σφαίρα. Δυνατές φιλίες αναπτύχθηκαν ανάμεσα στους δημοσιογράφους και τα θύματα της αποικιοκρατίας. Κι όταν οι αποικίες βρήκαν την ελευθερία τους και οι χθεσινοί μαχητές έγιναν άνθρωποι της κυβέρνησης, αυτές οι φιλίες παρέσυραν μερικές φορές τους δημοσιογράφους σε λανθασμένες κρίσεις. Χρειάζεται λοιπόν προσοχή και επαγρύπνηση.

Στα 87 του χρόνια, ο Ντανιέλ ξέρει καλά ότι η εξουσία συνδέεται πάντα, ακόμη και στις καλύτερες περιπτώσεις, με τον εξευτελισμό αυτών που την ασκούν. Το ίδιο βέβαια θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς και για τη δημοσιογραφία. «Αντί να αντανακλά τη στάση της κοινής γνώμης», έλεγε ο Καμύ, «ο γαλλικός Τύπος αντανακλά στο μεγάλο του μέρος μόνο τη στάση αυτών που τον εκδίδουν, καθώς και των πριγκίπων στους οποίους θέλουν να αρέσουν». Ο Ντανιέλ γνωρίζει τον ένοχο, είναι η τηλεόραση, αυτή μας έχει οδηγήσει στο βασίλειο των συναισθημάτων. Δείτε το φαινόμενο Σεγκολέν Ρουαγιάλ: ποιος θα το φανταζόταν ότι μπορεί κάποιος να «παίζει» τόσο πολύ με τη σιωπή του, με την εμφάνισή του, με το φύλο του, με το γεγονός ότι ακούει τους άλλους; Δεν δημιούργησε η τηλεόραση τη Σεγκολέν, καταλήγει ο Γάλλος δημοσιογράφος. Της επέβαλε όμως τη στάση που πρέπει να κρατήσει. Στην ιστορία της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, σπανίως βλέπει κανείς ανθρώπους που η γοητεία τους απορρέει σε τόσο μεγάλο βαθμό από το παράλογο.

6 Comments:

At 12/3/07 5:40 μ.μ., Blogger Ελένη said...

Αχ κύριε Μητσέ μου, εγώ όπως γνωρίζει όλο το Κολωνάκι, όλα τα Β.Π., άντε και η μισή η Ακτή Τζελέπη--αν και μου τη δίνουν οι εφοπλιστές-- μόνο φεμινίστρια δεν είμαι γιατί πιστεύω πως φεμινίστριες είναι αυτές που δεν τους κάθεται κανένας άντρας της προκόπας παρά μόνο κάποιοι που διαβάζουν Βέλτσο και παίρνουν στα σοβαρά τον Κούρτοβικ η οποία κουφαλίτσα ο Κούρτοβικ 9 στις 10 φορές κάνει πλάκα σε βάρος της κοινωνίας.

Παρ'όλα αυτά όμως, αυτός ο σεβάσμιος γέρων θα πρόσεχε λίγο περισσότερο πως θα εκφραζόταν για τον αρχηγό ενός μεγάλου και ιστορικού κόμματος όπως το Σοσιαλιστικό Κόμμα Γαλλίας, αν ο αρχηγός αυτός ήταν γένους αρσενικού.

Μπορεί να κανω λάθος γιατί δεν γίνεται ν'αποστηθίζω όλες τις αναλύσεις του Cosmo πια, αλλά η αναφορά στη "γοητεία του παραλόγου" σε σχέση με πολιτικούς αρχηγούς γίνεται μόνο όταν θέλουμε να φωτογραφίσουμε παρανοϊκούς δικτάτορες.

Εμένα πάντως μου αρέσει ο άντρας της Σεγκολέν, είναι o γάτος υπόθεσης, παλιά πουτάνα στο κουρμπέτι της πολιτικής. Αφού δεν έχετε το τηλέφωνο της Σεγκολέν και του γιού της, μήπως τουλάχιστον έχετε το τηλέφωνο του Hollande γιατί έχω να του αναπτύξω κάποιες ιδέες; Μήπως τον έχει συναντήσει σε καμία δεξίωση ο κ.Στέφωσης ή η κυρία Μαστροκάλλου και έχουν αλλάξει προσωπικά τηλέφωνα;

 
At 12/3/07 6:00 μ.μ., Blogger Μιχάλης Μητσός said...

Οχι άντρας, κυρία Ελένη μου. Σύντροφος, παρακαλώ. Και πατέρας των τεσσάρων παιδιών τους.

 
At 12/3/07 6:08 μ.μ., Blogger Ελένη said...

Αχ κύριε Μητσέ μου, άντρας λέγεται αυτό. Ο άντρας της είναι αφού κοιμάται μαζί του. Μην βλέπετε τους εαυτούς σας με τα μάτια των εχθρών σας των αστών. Με πιο δικαίωμα αυτοί μονοπωλούν αυτές τις προσφωνήσεις;

Βέβαια, επέστρεψα για άλλο λόγο. Ήθελα να συμπληρώσω πόσο με συγκινούν αυτοί οι παλαιομοδίτες επαναστάτες με αρχές, οι δήθεν δύστροποι που έχουν το αριστερό το φρυδάκι μονίμως καρφωμένο στη ρίζα των μαλλιών.

Από τότε που ήμουν μικρή, πριν από ελάχιστα χρόνια δλδ, μου άρεσε να εκπορθώ αυτά τα φαινομενικά απόρθητα κάστρα, να τα ρίχνω στην ακόλαστη και αχόρταγη αστική μου κλίνη και να τα κομματιάζω όπως τα λιοντάρια τα αθώα Χριστιανά. 8-)

 
At 12/3/07 8:16 μ.μ., Blogger μαριέλε μαστροκάλου said...

Θά ήθελα να σάς πώ,σε σχέση με το άρθρο,ότι, δέν ξέρουμε ούτε τί θέλουμε,ούτε ποιούς αγαπάμε.

 
At 12/3/07 11:03 μ.μ., Blogger Ελένη said...

Κι εγώ ήθελα να πω σε σχέση με το σχόλιό σας κυρία Μαστροκάλου μου ότι ευτυχώς που ήρθατε εσείς να διαβάζουμε και κανένα σχόλιο της προκόπας, σχετικό με το κείμενο.

Αχ κυρία Μαριέλε, μου διαγιγνώσκω νταλκά μεγάλο στην καρδιά σας. Φυσικά και τα γκομενίδια δεν ξέρουν ούτε τί θέλουν, ούτε ποιον αγαπούν. Ορισμένοι φαίνονται τόσο ισχυροί πίσω από τις βαρβάτες υπογραφές τους ενω δεν ξέρουν τίποτε. Θέλετε τη συμβουλή τη δική μου, δλδ της Ελένης; Ορμάτε! Σπάστε τα τηλέφωνα, μπουκάρετε στο γραφείο του και μπροστά σε όλους δείξτε του τί πραγματικά ποθεί και ντρέπεται να το παραδεχτεί, το κουτό.Μην πτοείσθε, ορμάτε!

 
At 16/3/07 11:40 π.μ., Blogger Apostolos said...

Άν η γοητεία της Σεγκολέν πηγάζει απ' το παράλογο, τι να πούμε κι εμεις εδώ που θεωρούμε τον Κωστάκη δυνατό χαρτί της ΝΔ και δεινό ρήτορα...

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home