Τo πρώτο ιγκλού των Τροπικών

Είχε ψύχρα εκείνο το πρωί στη ζούγκλα. Ο Γερν Ρίελ στεκόταν στο μπαλκόνι του και παρατηρούσε τους πιθήκους να τρίβουν τα μάτια τους για να διαλύσουν την ομίχλη. Κάθε τόσο του έριχναν ένα δύσπιστο βλέμμα. Και τότε κτύπησε το τηλέφωνο.

Ήταν κάποιος κύριος ονόματι Λιανγκ Σανγκ, που άρχισε να του μιλάει για τα τεράστια κτίρια που είχε κτίσει στη Μαλαισία. «Κύριε Ρίελ», του είπε ξαφνικά, «θα μπορούσατε να κατασκευάσετε ένα ιγκλού;». «Συγγνώμη;». «Ένα ιγκλού, όπως εκείνα που κατασκεύαζαν οι Εσκιμώοι». Ο Ρίελ, που γεννήθηκε στη Δανία, έζησε δεκαέξι χρόνια στη Γροιλανδία, έγραψε καμιά εικοσαριά βιβλία και ύστερα μετακόμισε στη Μαλαισία για να "αποψυχθεί", έμεινε άναυδος. Ένα ιγκλού στους τροπικούς, όπου η μέση θερμοκρασία είναι 30 βαθμοί και το χιόνι είναι άγνωστο; «Έχω δει να φτιάχνουν, ίσως να μπορούσα» απάντησε. Βγήκε ξανά στο μπαλκόνι. Την ησυχία του πρωινού χάλαγε ο τσακωμός μιας ομάδας μακάκων ρέζους με μια ομάδα μακάκων με γουρουνοουρά, ενώ τη διένεξη παρακολουθούσε από απόσταση ένας γίββωνας. Ο Ρίελ χάθηκε στις σκέψεις του. Κι ύστερα έφθασε το αυτοκίνητο του Λιανγκ Σανγκ και τον πήρε.

Το θέμα του ιγκλού δεν συζητήθηκε καθόλου στη διαδρομή. Όταν έφτασαν στον προορισμό τους, ένα μεγάλο κτίριο που έμοιαζε με χάνγκαρ, ο Λιανγκ στάθηκε σε μια γωνιά και του είπε: «Εδώ θα φτιάξετε το ιγκλού. Από πίσω θα υπάρχει ένα παγοδρόμιο, κι εκεί κάτω μια μικρή πίστα για σκι». «Μα δεν έχει χιόνι, πώς θα φτιάξω ιγκλού;» διαμαρτυρήθηκε ο Ρίελ. «Το χιόνι έρχεται» απάντησε ο οικοδεσπότης. Κατευθύνθηκε στον τοίχο, πάτησε ένα πράσινο κουμπί κι άρχισε να χιονίζει. «Ωραίο χιόνι» είπε. Αλλά υπήρχε ένα πρόβλημα: έλειωνε αμέσως. Ο Λιανγκ πάτησε τότε ένα άλλο κουμπί κι άρχισε να φυσάει κρύος αέρας. «Τι θερμοκρασία επιθυμείτε κύριε Ρίελ;». Αλλά δεν γινόταν· το χιόνι ήταν ακατάλληλο και ένα ιγκλού από τέτοιο χιόνι θα σωριαζόταν με το πρώτο άγγιγμα. Ο συγγραφέας εξέφρασε τη λύπη του, κι όλη την υπόλοιπη μέρα - όπως γράφει στη Λιμπερασιόν - δεν μπορούσε να διώξει από το μυαλό του την απογοήτευση στο πρόσωπο του συνομιλητή του.

Τις επόμενες ημέρες ο Ρίελ έκανε βόλτες στο δάσος παρέα με τους πιθήκους και τα αγριογούρουνα, πήγε μέχρι το Πορτ Ντίκσον για να δει τη θάλασσα και ταξίδεψε νοερά μέχρι τη Γροιλανδία. Κι ένα πρωί πήρε τηλέφωνο τον Λιανγκ. «Έχω μια ιδέα. Ξέρετε να φτιάχνετε πάγο;». «Πάγο;». «Ναι, σαν αυτόν που βάζουμε στο ουίσκι». «Μπορώ να κάνω ό,τι πάγο θέλετε». «Πολύ καλά. Έρχομαι στην Κουάλα Λουμπούρ». Όταν έφτασε, του εξήγησε ότι θα χρησιμοποιούσαν πάγο αντί για χιόνι. Την άλλη μέρα ρίχτηκαν στη δουλειά με τη βοήθεια πέντε νεαρών Ινδονήσιων. Το απόγευμα οι Ινδονήσιοι έτρεμαν από το κρύο, αλλά τα είχαν καταφέρει. Ο Λιανγκ πάτησε το πράσινο κουμπί και το χιόνι που άρχισε να πέφτει κάλυψε όλες τις ατέλειες της κατασκευής. Το πρώτο ιγκλού των Τροπικών ήταν γεγονός.