Πώς να γίνετε συγγραφέας

Θέλετε να γίνετε συγγραφέας αλλά δεν έχετε φαντασία, έμπνευση και ταλέντο; Τίποτα πιο εύκολο. Αρκεί να αγοράσετε το κατάλληλο πρόγραμμα και να ακολουθήσετε πιστά τα βήματα που σας προτείνει.

Το πρώτο πρόγραμμα ηλεκτρονικού υπολογιστή που υποσχόταν να κάνει τον χρήστη «σημαντικό αφηγητή ιστοριών» εμφανίστηκε το 1994: Λεγόταν StoryCraftΡro, δημιουργήθηκε από τον Αμερικανό σεναριογράφο Τζων Τζάρβις και κόστιζε μόλις 69 δολάρια. Τρία χρόνια αργότερα κυκλοφόρησε ένα δεύτερο πρόγραμμα, που λεγόταν StoryWeaver και κόστιζε μόλις 30 δολάρια. «Ακόμη κι αν δεν μπορείτε να σκεφτείτε μια ιδέα στην οποία να στηρίξετε ένα βιβλίο», έλεγε η σχετική διαφήμιση, «εμείς θα σας γεμίσουμε εύκολα με δημιουργικές έννοιες!». Τα 2.500 αντίτυπα αυτού του προϊόντος που πουλήθηκαν πέρυσι δεν είναι όμως τίποτα μπροστά στα 100.000 αντίτυπα που έχει πουλήσει από το 2001 η λίγο ακριβότερη βρετανική εκδοχή του, το ΝewΝovelist. «Είναι λίγο σαν την αναζήτηση συντρόφου μέσα από το Ιnternet», υποστηρίζει ο δημιουργός του, Ρίτσαρντ Λη. «Όλοι το απορρίπτουν, αλλά όλοι το κάνουν».

Η συζήτηση για το κατά πόσο το γράψιμο μπορεί να διδαχθεί είναι παλιά και κάθε τόσο επανέρχεται στο προσκήνιο. Στη Βρετανία υπάρχουν σήμερα περισσότερα από 80 πανεπιστήμια όπου μπορεί να κάνει κανείς μεταπτυχιακές σπουδές στη δημιουργική γραφή. Δεν είναι όμως κάπως υπερβολικό να υποστηρίζεται ότι μπορεί κάποιος να γράψει ένα βιβλίο τρέχοντας ένα πρόγραμμα ηλεκτρονικού υπολογιστή; Η Ρόουζι Μπλάου, υπεύθυνη βιβλίων στους Φαϊνάνσιαλ Τάιμς, αποφάσισε να το δοκιμάσει η ίδια. Παρά την ιδιότητά της, δεν έχει γράψει ούτε προτίθεται να γράψει σύντομα κάποιο βιβλίο. Όταν όμως της υπόσχονται τον «πιο γρήγορο και πιο ανώδυνο τρόπο» να το πετύχει, δεν είναι βλακεία να μην το δοκιμάσει; Άδειασε λοιπόν το γραφείο της από τα περιττά αντικείμενα, κάθησε μπροστά στον υπολογιστή και έβαλε μπροστά το θαυματουργό πρόγραμμα.

Όπως διάβασε στην οθόνη, όλο κι όλο που είχε να κάνει ήταν τέσσερα πράγματα: να βρει έναν τίτλο (που δεν θα είναι κατ΄ ανάγκη ο τελικός!), να αποφασίσει το concept της ιστορίας, να διαλέξει την κατηγορία (δράση, έπος ή βασισμένη στον χαρακτήρα) και το είδος της (περιπέτεια, επιστημονική φαντασία, εκδίκηση, έρωτας). Σε όλα αυτά τα βήματα, όπως βέβαια και στην εξεύρεση του ονόματος του κεντρικού ήρωα, ο υπολογιστής μπορεί να βοηθήσει αποφασιστικά. Η δημοσιογράφος θα τον χρησιμοποιήσει όσο μπορεί. Κι όταν είναι έτοιμη να γράψει, θα πληροφορηθεί ότι το μυθιστόρημά της θα αποτελείται από 12 κεφάλαια και θα πρέπει να ολοκληρωθεί σε 256 σελίδες.

Παρά τα αμέτρητα φλυτζάνια τσάι που θα καταναλώσει, όμως, η Ρόουζι Μπλάου δεν θα τα καταφέρει. Το πρόγραμμα είναι μάλλον απάτη. Και ο λόγος είναι απλός: για να γράψεις, πρέπει πρώτα να διαβάσεις, και να διαβάσεις πολύ. Και καλώς ή κακώς, πρόγραμμα ηλεκτρονικού υπολογιστή για το διάβασμα δεν υπάρχει.