Σάββατο, Αυγούστου 23, 2008

Η κατοχή την κάνει να ντρέπεται




Η Χάνα Μπάραγκ το λέει απλά και καθαρά: «Οι νέοι του Ισραήλ δεν θέλουν να ξέρουν τι συμβαίνει στην άλλη πλευρά του τείχους, δεν τους ενδιαφέρει τι κάνουν οι στρατιώτες τους. Εμένα, όμως, με ενδιαφέρει. Είναι η δική μου χώρα, οι δικοί μου φόροι, το δικό μας μέλλον. Η κατοχή με κάνει να ντρέπομαι».

Η Χάνα Μπάραγκ είναι Εβραία γερμανικής καταγωγής. Με εξαίρεση μερικούς θείους της, που έχασαν τη ζωή τους στο Άουσβιτς, το μεγαλύτερο μέρος της οικογενείας της κατόρθωσε να διαφύγει από τη ναζιστική φρίκη και να εγκατασταθεί στο Ισραήλ. Εκεί γεννήθηκε και μεγάλωσε και η ίδια.

Η Χάνα Μπάραγκ είναι 72 ετών και από τις έξι το πρωί είναι στο πόδι. Αντί να χαίρεται εκείνη την ώρα το κρεβάτι της ή να διαβάζει την εφημερίδα της, όπως κάνουν οι συνομήλικές της, η δυναμική αυτή γυναίκα προτιμά να αφιερώνει τη ζωή της στο να καταγγέλλει τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις οποίες προβαίνουν οι στρατιώτες της χώρας της και να προσπαθεί να λύνει τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι Παλαιστίνιοι με τη γραφειοκρατία της κατοχής. Η κυβέρνησή της θεωρεί τους στρατιωτικούς ελέγχους αναγκαίους για την επιβίωση του Ισραήλ. Η ίδια, πάλι, συμφωνεί με την Ευρωπαϊκή Ένωση ότι οι έλεγχοι αυτοί εμποδίζουν την οικονομική ανάπτυξη των Παλαιστινίων και δυσκολεύουν την αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας στα παιδιά, στους αρρώστους και στους ηλικιωμένους. Είναι αλήθεια, βέβαια, ότι στη διάρκεια της ατέλειωτης αναμονής γίνονται ενδιαφέρουσες συζητήσεις και δημιουργούνται φιλίες. Κατά κανόνα, όμως, αυτό που επικρατεί είναι η ένταση, ο εκνευρισμός και η κούραση.

Στις 8 το πρωί, γράφει η Ελ Παΐς, η Χάνα Μπάραγκ παίρνει ήδη σημειώσεις από τη συμπεριφορά των στρατιωτών σε κάποιο checkpoint. Το αγαπημένο της είναι αυτό που ελέγχει την είσοδο στη Ναμπλούς. Κάθε τόσο κάποιος ένστολος την απειλεί, «φύγε από δω, γρια, γιατί θα φωνάξω την αστυνομία, άντε στην κουζίνα σου να μαγειρέψεις», αλλά ύστερα από επτά χρόνια οι περισσότεροι στρατιώτες τη γνωρίζουν πια και δεν την πειράζουν. Μερικοί μάλιστα την ακούνε, στο κάτω-κάτω είναι μια από τους δικούς τους, μιλά τη γλώσσα τους, θα μπορούσε να είναι μάνα τους.

Η Χάνα Μπάραγκ ανήκει στην οργάνωση ΜachsomWatch, που έχει περί τα 500 μέλη. Τα περισσότερα είναι γυναίκες της ηλικίας της, που ανήκουν στη μεσαία τάξη και έχουν ακαδημαϊκή μόρφωση. Πρόκειται για ένα στρατό ακτιβιστριών που υποκινούνται από την κοινή λογική και θέλουν να ζήσουν σε μια καλύτερη χώρα. Είναι αλήθεια πως είναι μια επικίνδυνη αριστερή; «Όχι βέβαια», απαντά γελώντας η 72χρονη γυναίκα. «Μια αληθινή σιωνίστρια είμαι, και διεκδικώ τις αξίες που ορίζει η εβραϊκή θρησκεία».

2 Comments:

At 23/8/08 12:23 μ.μ., Blogger Αθήναιος said...

Μου θυμίζει τη "Ρόουζ" του Μάρτιν Σέρμαν. Έναν εκπληκτικό θεατρικό μονόλογο που καλύπτει έναν αιώνα εβραϊκής ιστορίας. Πριν από τρία χρόνια θαυμάσαμε την Αντιγόνη Βαλάκου στο ρόλο και λίγους μήνες μετά την Ολυμπία Δουκάκη εδώ στην Αθήνα.

Η Ρόουζ ήταν μια γιαγιά στη Φλόριντα, πολωνοεβραία, επιβιώσασα του Ολοκαυτώματος. Το έργο είναι ένας μονόλογος ένα βράδυ που κάθεται σ'ενα παγκάκι shivah δλδ για να πενθήσει ένα παιδί από την Παλαιστίνη που είχε σκοτώσει στα Κατεχόμενα και μπροστά στην κάμερα της τηλεόρασης ο υπερ-ορθόδοξος εγγονός της, όπως ακριβώς είχε σκοτώσει ένας Ναζι μισόν αιώνα νωρίτερα την κόρη της μπροστά στα μάτια της. Συνήθως σιχαίνομαι αυτόν τον παραλληλισμό και τον θεωρώ και άδικο. Εξαιρώ τα καμώματα των υπερ-ορθόδοξων Εβραίων από αυτό.

 
At 4/9/08 1:20 π.μ., Blogger Νοσφεράτος said...

κανετε πολύ καλά που αναδεικνυετε και Αυτη τη πλευρά του Ισραήλ

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home