Σε αναζήτηση των Μαρούν

Γιουσέιν Μπολτ, Σέλι Αν Φρέιζερ, Βερόνικα Κάμπελ- Μπράουν: Μα οι ταχύτεροι σπρίντερ στον κόσμο, άνδρες και γυναίκες, όλοι από την Τζαμάικα κατάγονται; Τι μυστικά κρύβει αυτή η χώρα;

Τον Φεβρουάριο του 1976, ο Ράσελ Μπανκς επισκέφθηκε για μερικούς μήνες την Τζαμάικα προκειμένου να μελετήσει τα ήθη και τις συνθήκες διαβίωσης ενός λαού πρώην σκλάβων, οι οποίοι απελευθερώθηκαν πρώτα από τους Ισπανούς και στη συνέχεια από τους Βρετανούς αφέντες τους. Πρωταγωνιστές του αντάρτικου εναντίον των τελευταίων ήταν οι Μαρούν, και αυτούς ακριβώς ήθελε να συναντήσει ο Αμερικανός συγγραφέας. Νοίκιασε λοιπόν ένα κίτρινο και σαραβαλιασμένο Τογιότα και κίνησε για το Μoore Τown, ένα από τα τρία χωριά των Μαρούν, που βρίσκονται στα Όρη Μπλου, σε ύψος 2.500 μέτρων. Μαζί του, για να του δείχνει τον δρόμο, ήταν ο Τέρον, ένας Μαρούν που ζούσε στο χωριό Νιαμκοπόνγκ, στα ανατολικά του νησιού. «Με προστάτευε και διευκόλυνε την πρόσβασή μου σ΄ αυτόν τον κόσμο», γράφει ο Μπανκς στο Βιβλίο της Τζαμάικα. «Ήταν μαύρος και ήμουν λευκός.

Ήταν Τζαμαϊκανός και ήμουν ξένος. Ήταν ένας ρασταφάρι, κι ε γώ ένας σκεπτικιστής που έθετε ερωτήσεις. Ήταν ένας Μαρούν κι εγώ καταγόμουν απευθείας από τους εχθρούς τους. Μιλούσε με άνεση, ενώ εγώ για να εκφραστώ έπρεπε να μεταφράσω τις σκέψεις μου σε λέξεις. Κι όμως, παρ΄ όλο που εξαρτιόμουν από εκείνον, από την ευφυία του κι από την καλή του θέληση, του είχα απόλυτη εμπιστοσύνη».

Τριάντα δύο χρόνια αργότερα, η δημοσιογράφος της Λιμπερασιόν Στεφανί Μπινέ ακολούθησε τα ίχνη του συγγραφέα σε αναζήτηση της ίδιας, χαμένης φυλής. Ο δικός της οδηγός λεγόταν Τζον, η καταγωγή του ήταν από τους ινδιάνους Αραουάκς και τους Μαρούν, κι όταν ήταν μικρός χοροπηδούσε στα γόνατα του Μπομπ Μάρλεϋ και του Πήτερ Τος. Αντί για κίτρινο Τογιότα είχε ένα γκρι, εξίσου σαραβαλιασμένο Νισάν, και μ΄ αυτό ξεκίνησαν από το Κινγκστάουν για το Πορτ Αντόνιο, στον Βορρά. Εκεί κατέλυσαν στο ίδιο ξενοδοχείο όπου είχε μείνει ο Μπανκς, όταν αναζητούσε πληροφορίες για ένα μυστηριώδες έγκλημα στο οποίο είχε εμπλακεί ο Έρολ Φλυν. Και το επόμενο πρωί έφυγαν για το Μoore Τown, στις όχθες του Ρίο Γκράντε.

Ένας άλλος απόγονος των Μαρούν, ο Ρόναλντ, είχε πει στη δημοσιογράφο πως αν ακούσει κάποιον από τη φυλή του να φωνάζει «Αϊφάνα», καλό είναι να το βάλει στα πόδια, γιατί θα σημαίνει ότι θέλει να της κόψει το λαιμό με ματσέτα. Αλλά ο τουριστικός της οδηγός την είχε καθησυχάσει: «Μόλις φτάσετε στο Μoore Τown, ζητήστε να μιλήσετε στον κάπταιν Σμιθ». Πρόκειται για λάθος, ο αρχηγός του χωριού λέγεται Στέρλινγκ, συνταγματάρχης Στέρλινγκ, αλλά δεν θυμίζει καθόλου τον συνταγματάρχη Φελπς του μυθιστορήματος του Ράσελ Μπανκς. Διηγείται πρόθυμα την ιστορία της φυλής του, δείχνει με υπερηφάνεια το Μoore Τown, που κάποτε λεγόταν Μore Τown επειδή απολάμβανε μεγαλύτερες ελευθερίες από το υπόλοιπο νησί, κι ύστερα αποσύρεται στο κτήμα του, στο βουνό. Όποιος τον θέλει πάντως, μπορεί να τον καλέσει στο κινητό.