Σαν σε ταινία επιστημονικής φαντασίας

Κάτι γίνεται 50 χιλιόμετρα βορείως της Αβινιόν, και δεν έχει καμιά σχέση με το θέατρο. Αλλά ο γαλλικός Τύπος, περιέργως, δεν δίνει μεγάλη σημασία.

Η Σιλβί Εμάρ ήταν πάντα υπερήφανη για το σπίτι της στην Προβηγκία. Ησυχία, καθαρός αέρας, ποταμάκια, περίπατοι, μονάχα η θέα δεν ήταν σπουδαία, αυτοί οι δύο ψυκτικοί πύργοι του πυρηνικού εργοστασίου του Τρικαστέν λίγο τη χάλαγαν, αλλά η πυρηνική ενέργεια είναι καθαρή, δεν μολύνει, η Σιλβί και τα δύο της ανήλικα παιδιά πάντα από τη βρύση έπιναν νερό. Εδώ και μερικές εβδομάδες, όμως, τα πράγματα έχουν αλλάξει. Στο κέντρο επεξεργασίας πυρηνικών αποβλήτων που βρίσκεται δίπλα στο εργοστάσιο έγινε ένα ατύχημα και 75 κιλά ουρανίου διέρρευσαν στο έδαφος και τα δύο ποτάμια της περιοχής. Οι αρχές απαγόρευσαν στους κατοίκους να χρησιμοποιούν το νερό ακόμη και για πότισμα. Για να κάνει μπάνιο, η Σιλβί πρέπει πλέον να γεμίζει κουβάδες από μια πλαστική δεξαμενή επεξεργασμένου νερού που έχει τοποθετηθεί στην περιοχή. «Αισθάνομαι σαν σε ταινία επιστημονικής φαντασίας, με όλους αυτούς τους ειδικούς να μας μετρούν και να μας φωτογραφίζουν συνεχώς», λέει στη δημοσιογράφο της Γκάρντιαν που την επισκέφθηκε. «Πάντα πίστευα ότι η πυρηνική τεχνολογία είναι ασφαλής. Αλλά τώρα αναρωτιέμαι πόσα ακόμη ατυχήματα έχουν γίνει στο παρελθόν και μας τα κράτησαν κρυφά».

Διακόσια τη διετία 2006-2007, σύμφωνα με δήλωση του υπουργού Περιβάλλοντος. Μόνο τις τελευταίες ημέρες αποκαλύφθηκαν δυο-τρία ατυχήματα στο Τρικαστέν και σε γειτονικούς αντιδραστήρες (στο ένα από αυτά, μάλιστα, μολύνθηκαν «ελαφρά» πάνω από 100 εργαζόμενοι). Η κρατική εταιρεία Αreva, που διαχειρίζεται όλα αυτά τα κέντρα, κατηγορήθηκε από την Επιτροπή για την Πυρηνική Ασφάλεια ότι δεν έχει λάβει τα αναγκαία μέτρα και δεν συνεργάζεται σε ικανοποιητικό βαθμό με τις τοπικές αρχές. Ίσως επειδή είναι πολύ απασχολημένη με το να κλείνει συμφωνίες πώλησης πυρηνικής τεχνολογίας με διάφορες χώρες, από την Ευρώπη μέχρι τα Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα, τη Λιβύη και την Κίνα...

Η ανησυχία στην περιοχή είναι πάντως έκδηλη, κι ας φροντίζουν τα γαλλικά μέσα ενημέρωσης να κρατούν χαμηλούς τόνους. Οι παραγωγοί του τοπικού κρασιού, που λέγεται Coteaux du Τricastin, θέλουν τώρα να αλλάξουν την ονομασία του. Οι πωλήσεις εμφιαλωμένου νερού έχουν εκτοξευτεί στα ύψη, ενώ πολλοί κάτοικοι προμηθεύονται από τα φαρμακεία χάπια ιωδίου, που ενδείκνυνται για περιπτώσεις πυρηνικού συναγερμού. Μπορεί αυτή η ανησυχία να πλήξει τον ενθουσιασμό που διαφαίνεται εσχάτως σε διάφορες χώρες για την πυρηνική ενέργεια ως λύση στο πρόβλημα της υπερθέρμανσης της Γης; «Ακόμη κι αν από σήμερα μέχρι το 2030 κατασκευάζουμε ένα πυρηνικό εργοστάσιο κάθε 15 ημέρες, οι εκπομπές των αερίων του θερμοκηπίου δεν θα μειωθούν πάνω από 5%», λέει στη Ρεπούμπλικα ο Γιαν Μπέρανεκ, συντονιστής της διεθνούς εκστρατείας της Γκρηνπής κατά της πυρηνικής ενέργειας. Αξίζει τον κόπο, για ένα τόσο φτωχό αποτέλεσμα, να διακινδυνεύσουμε τόσο πολύ;