Τετάρτη, Ιουλίου 23, 2008

Η πρόβλεψη του ποιητή



«Εγώ διαβάζω την καταστροφή, αντί για σας,/ τη νύχτα περιμένω, για λογαριασμό σας/ και προαισθάνομαι την καταιγίδα/ θρόνους από την κορυφή» (από το ποίημα του Ράντοβαν Κάρατζιτς με τίτλο «Ανήσυχος Άνθρωπος»)

Η πρόβλεψη του ποιητή ήταν σωστή, η καταιγίδα μπορεί να άργησε πολλά, αφόρητα πολλά χρόνια, αλλά τελικά ήλθε. Ο Κάρατζιτς συνελήφθη, όχι επειδή έκανε κάποιο λάθος, αλλά επειδή η νέα κυβέρνηση της Σερβίας έκρινε ότι είναι προς το συμφέρον τόσο της ίδιας όσο και της χώρας να τον παραδώσει στη διεθνή δικαιοσύνη. Η εξέλιξη αυτή είναι θετική από όλες τις απόψεις. Για να τελειώσει και συμβολικά ο πόλεμος που αιματοκύλισε τα Βαλκάνια στα τέλη του 20ού αιώνα, πρέπει να δικαστούν εκείνοι που κυρίως τον προκάλεσαν. Ο ένας πέθανε. Ο άλλος εξακολουθεί να είναι ελεύθερος, χάρις στην προστασία που του παρέχει ο σερβικός στρατός. Το Δικαστήριο της Χάγης πρέπει να εξασφαλίσει ότι η δίκη του τρίτου θα διεξαχθεί με απόλυτο σεβασμό των δικαιωμάτων του και θα οδηγήσει σε έκδοση απόφασης. Μόνο έτσι θα αποδοθεί δικαιοσύνη, θα υπάρξει κάθαρση και θα τιμηθεί η μνήμη των χιλιάδων θυμάτων του.

«Η Σερβία εκτείνεται όπου υπάρχουν Σέρβοι» έλεγε ο ποιητής- ψυχίατρος- εγκέφαλος των μεγαλύτερων σφαγών που έχουν διαπραχθεί στην Ευρώπη μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Αυτό που ο πολιτισμένος κόσμος αποκαλούσε εθνοκάθαρση ήταν γι΄ αυτόν- όπως εξήγησε μια μέρα σ΄ έναν δημοσιογράφο των Νιου Γιορκ Τάιμς - μια ευκαιρία για τους Μουσουλμάνους να επιστρέψουν εκεί όπου «ανήκαν», ανάμεσα σε Μουσουλμάνους και μακριά από Σέρβους. Την ώρα που βομβαρδιζόταν ανηλεώς το Σαράγεβο, εκείνος απήγγελλε ποίηση στο αρχηγείο του, στο Πάλε. Την ώρα που έπεφταν άμαχοι από πυρά Σέρβων ελεύθερων σκοπευτών, εκείνος κατήγγελλε τις «προβοκάτσιες» των Μουσουλμάνων. Την ώρα που σφαγιάζονταν οι άνδρες της Σρεμπρένιτσα, εκείνος απολάμβανε τα κουβανικά του πούρα και το γαλλικό του κονιάκ. Δεν πρωταγωνιστούσε ποτέ ο ίδιος σε στρατιωτικές ενέργειες, όπως ο Μλάντιτς ή ο Αρκάν. Ήταν ο άνθρωπος πίσω από αυτές, ο οργανωτής, ο ιθύνων νους.

Δεν λείπουν αυτοί- τους βλέπουμε και τους ακούμε ήδη- που οργίστηκαν με τη σύλληψή του. Οι περισσότεροι βρίσκονται στη Σερβία, αμετανόητοι νοσταλγοί των ένδοξων ημερών του παρελθόντος. Υπάρχουν πολλοί όμως και δίπλα μας: αυτοί που έπιναν μαζί του ούζο στο Τουρκολίμανο, αυτοί που τον βράβευαν για τα ανδραγαθήματά του, αυτοί που τις τραγικές εκείνες ημέρες έβλεπαν παντού είτε δυτικές συνωμοσίες και μηχανορραφίες είτε έναν «εμφύλιο πόλεμο» όπου όλες οι πλευρές προέβαιναν σε ακρότητες, αυτοί που ισχυρίζονταν ότι η σύλληψη και δίωξη των ενόχων θα οδηγούσε σε έναν «ασυγχώρητο νομικισμό». Εμείς, πάλι, θα συγκρατήσουμε μόνο την έκφραση της κυρίας που απεικονίζεται να περνά συγκινημένη μπροστά από τις φωτογραφίες της Σρεμπρένιτσα.

5 Comments:

At 23/7/08 2:43 μ.μ., Blogger Αθήναιος said...

Υπάρχουν πολλοί όμως και δίπλα μας: αυτοί που έπιναν μαζί του ούζο στο Τουρκολίμανο, αυτοί που τον βράβευαν για τα ανδραγαθήματά του, αυτοί που τις τραγικές εκείνες ημέρες έβλεπαν παντού είτε δυτικές συνωμοσίες και μηχανορραφίες είτε έναν «εμφύλιο πόλεμο» όπου όλες οι πλευρές προέβαιναν σε ακρότητες, αυτοί που ισχυρίζονταν ότι η σύλληψη και δίωξη των ενόχων θα οδηγούσε σε έναν «ασυγχώρητο νομικισμό».

Αυτοί που κατηγορούσαν όσους Έλληνες διαμαρτύρονταν από τότε για απάτριδες, νεοτάξ και τσιράκια των αμερικανοσιωνιστών (sic).

 
At 23/7/08 2:54 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Μα ποιοί ήταν όλοι αυτοί;;;

 
At 23/7/08 4:35 μ.μ., Blogger Μαύρο πρόβατο said...

Αντί σχολίου (αναρτημένο πριν αυτό εδώ)

 
At 24/7/08 2:06 π.μ., Blogger sceptic said...

Καταρχήν θα ήθελα να ρωτήσω αν θεωρείτε εγκλήματα πολέμου το βομβαρδισμό της Δρέσδης και τη ρίψη ατομικών βομβών σε Χιροσίμα, Ναγκασάκι, τη χρήση απαγορευμένων όπλων από τις ΗΠΑ κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Βιετνάμ, την κατά παράβαση κάθε έννοιας διεθνούς δικαίου κατοχής του Ιράκ από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους και τις δεκα΄δες ή εκατοντάδες χιλιάδες νεκρών που έχει προκαλέσει….
Το Διεθνές Δικαστήριο δεν είναι κι δεν θα μπορούσε να είναι αμερόληπτο αφού χρηματοδοτείται από τις κυβερνήσεις των χωρών που βομβάρδισαν τη Γιουγκοσλαβία.
Πέρα από το ότι σε ορισμένες περιπτώσεις όπως του Αλβανοκοσοβάρου οπλαρχηγού Χαραντάι και του Μουσουλμάνου της Βοσνίας Όντριτς έδειξε μεροληψία, παρά την σε βάρος ύπαρξη στοιχείων τους, ούτε και ασχολήθηκε με τα εγκλήματα που διέπραξαν οι δυναμεις του ΝΑΤΟ το 1999 (ρίψη βομβών απεμπλουτισμένου ουρανίου, βομβαρδισμός μη στρατιωτικών στόχων όπως το κτίριο της κρατικής Σερβικής τηλεόρασης, βομβαρδισμοί αμάχων…).
Το ένταλμα εναντίον του Μιλόσεβιτς εξεδόθη το 1999, κατά τη διάρκεια της ΝΑΤΟικής επίθεσης εναντίον της Ο.Δ. Γιουγκοσλαβίας. Με τις κατηγορίες για γενοκτονία στο Κόσοβο, επεδίωκε να τη δικαιώσει τον ανθρωπιστικό πόλεμο. Όμως, ανεξαρτήτως των αιτίων των Βαλκανικών πολέμων και το κατά πόσο ευθύνεται ο Μιλόσεβιτς για αυτούς, ο πρώην πρόεδρος της Γιουγκοσλαβίας είχε πολιτικές ευθύνες και εξ ορισμού το δικαστήριο είναι αρμόδιο για την εξέταση ποινικών αδικημάτων. Το δικαστήριο θα μπορούσε να στηρίξει τις κατηγορίες εναντίον ενός πολιτικού ηγέτη μόνο αν μπορούσε να αποδείξει όχι ότι κατά τη διάρκεια των πολέμων διαπράχθηκαν ωμότητες, αλλά ότι ο Μιλόσεβιτς (ή ο Κάραζιτς εν προκειμένω) είχε δώσει εντολή για συστηματική εξόντωση αλλοεθνών. Γι΄ αυτό αν και η δίκη του Μιλόσεβιτς διήρκεσε πάνω από 2 έτη, η κατηγορούσα αρχή απέτυχε να αποδείξει τις κατηγορίες.
Τα παραπάνω αποδεικνύουν ότι το δικαστήριο είναι η δικαιοσύνη των νικητών επί των ηττημένων. Η Σερβική κυβέρνηση είναι πειθήνια στις απαιτήσεις των κυβερνήσεων των χωρών του ΝΑΤΟ ελπίζοντας ότι θα πετύχει με αυτό τον τρόπο να ενταχθεί στην Ε.Ε..
Όσο για τους πολέμους στην πρώην Γιουγκοσλαβία, αυτοί ήταν αποτέλεσμα πολλών παραγόντων: εσωτερικών και εξωτερικών. Εθνικιστικές πολιτικές δεν υιοθετούσε μόνο η ηγεσία της Σερβίας, αλλά και οι ηγέτες των άλλων Δημοκρατιών. Και στη Βοσνία – Ερζεγοβίνη, και τα 3 εθνικά κόμματα (Σερβικό, Μουσουλμανικό, Κροατικό) που σχημάτισαν κοινή κυβέρνηση μετά τις εκλογές του 1990 και είχαν αλληλοαποκλειόμενους εθνικούς στόχους (παραμονή στη Σερβοκρατούμενη δεύτερη Γιουγκοσλαβία ή καντονοποίηση της Βοσνίας – Ερζεγοβίνης/ ανεξάρτητη Βοσνία – Ερζεγοβίνη, η οποία θα ήταν εθνικό κράτος στο οποίο θα κυριαρχούσαν οι Μουσουλμάνοι / απόσχιση της Βοσνίας – Ερζεγοβίνης από την Γιουγκοσλαβία και στη συνέχεια ημιεπίσημος διαμελισμός της), με αποτέλεσμα να καταρρεύσει η κοινή κυβέρνηση και στο τέλος να ξεσπάσει εμφύλιος πόλεμος.

 
At 7/4/09 11:49 π.μ., Blogger Timaios said...

Η τελευταία επίδοση του Διεθνούς Δικαστηρίου η αθώωση του Μπόσκοσιτς υποψήφιου στις προεδρικές εκλογές στη FYROM. Παρά τις τεκμηριωμένες κατηγορίες για τη σφαγή αμάχων Αλβανών(και μικρών παιδιών) στο Λούμποτεν. Αυτά είναι ψιλά γράμματα για τους υπομείοντες και Μητσούς (Μισούς, ή μικρούς)

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home