Σεμινάρια θανάτου

Καιρός ήταν να ξεκινήσει η αποτέφρωση νεκρών και στη χώρα μας. Κι είναι σίγουρο ότι το 3% που υπολογίζεται ότι θα επιλέξει αρχικά αυτή τη λύση σιγά σιγά θα αυξηθεί. Είναι εύκολη, είναι γρήγορη, είναι οικολογική. Και δεν υπάρχει κίνδυνος να γίνει μεταδοτική, όπως στη Νότια Κορέα.

Στη χώρα αυτή ισχύει εδώ και πολλά χρόνια η αποτέφρωση νεκρών. Αλλά τόσο οι κλίβανοι όσο και τα νεκροταφεία έχουν να αντιμετωπίσουν ένα διαφορετικής τάξης πρόβλημα: το μεγαλύτερο ποσοστό αυτοκτονιών στον δυτικό κόσμο που, σύμφωνα με την τελευταία έκθεση του ΟΟΣΑ, φτάνει τα 24,7 κρούσματα ανά 100.000 ανθρώπους. Το ποσοστό αυτό έχει διπλασιαστεί τα πέντε τελευταία χρόνια. Και οι ειδικοί το αποδίδουν στην αύξηση των ωρών εργασίας και του στρες, καθώς και στην αποδυνάμωση των δικτύων κοινωνικής υποστήριξης. Μαζί με τις αυτοκτονίες, άλλωστε, έχουν αυξηθεί τα διαζύγια και τα κρούσματα καρκίνου.

Αλλά ο καπιταλισμός βρίσκει λύσεις σε όλα. Ο πρώην ασφαλιστικός πράκτορας Κο Μιν-σου σκέφτηκε ότι ένας τρόπος να αποθαρρυνθούν οι υποψήφιοι αυτόχειρες είναι να δουν πόσο αποκρουστικό είναι να πεθαίνεις. Οργάνωσε λοιπόν ένα δίκτυο που περιλαμβάνει ολόκληρη τη σεμνή διαδικασία, από την προετοιμασία για το τέλος μέχρι την ταφή. Ο υποψήφιος πληροφορείται κατ΄ αρχάς, με τη βοήθεια ενός αλγορίθμου, την ημερομηνία που κανονικά θα έπρεπε να πεθάνει. Στη συνέχεια μπαίνει σε ένα σκοτεινό δωμάτιο και γράφει τη διαθήκη του, με τη βοήθεια συγκεκριμένων ερωτήσεων: αν ήταν να πεθάνεις αύριο, τι θα έλεγες στην οικογένειά σου, τι θα σκεφτόσουν για τη δουλειά σου, τι απολογισμό θα έκανες για τη ζωή σου; Αφού φωτογραφηθεί για τελευταία φορά ώστε οι δικοί του να έχουν το πιο πρόσφατο ενθύμιο, μπαίνει σε ένα άλλο δωμάτιο, το τελευταίο, που είναι διακοσμημένο με φωτογραφίες διάσημων νεκρών. Εκεί διαλέγει ένα φέρετρο, φορά ένα νεκρικό χιτώνα, διαβάζει τη διαθήκη του και ξαπλώνει περιμένοντας το μοιραίο. Οι συνεργάτες του Κο τοποθετούν ένα λουλούδι στο στήθος του, κλείνουν το φέρετρο, το καρφώνουν, ρίχνουν χώμα με ένα φτυάρι και αποχωρούν. Σε πέντε λεπτά θα επιστρέψουν, ελπίζοντας ότι ο υποψήφιος αυτόχειρας το έχει ξανασκεφτεί. Έτσι κι αλλιώς, βέβαια, έχει πληρώσει.

Πάνω από 50.000 άνθρωποι έχουν λάβει μέρος σε αυτό το πρόγραμμα από το 2004 που ξεκίνησε. Δεν ξέρουμε πόσοι από αυτούς πραγματοποίησαν παρά ταύτα την απειλή τους. Ξέρουμε όμως ότι μεγάλες εταιρείες, τόσο κορεατικές (όπως η Samsung και η Ηyundai) όσο και ξένες (όπως η ΙΝG και η Αlianz), στέλνουν τακτικά τους υπαλλήλους τους στα σεμινάρια του 40χρονου Κο. Κι εκείνος σκέφτεται να επεκτείνει την επιχείρησή του και σε άλλους τομείς: να κατασκευάσει, για παράδειγμα, εικονικά κελιά, με την ελπίδα ότι θα μειωθεί έτσι η εγκληματικότητα. Αν δεν ακουγόταν ρατσιστικό, θα λέγαμε ότι κάθε λαός έχει τους επιχειρηματίες που του αξίζουν.