Οι οργισμένοι νέοι του Ιράκ

Σύμφωνα με μια τελευταία δημοσκόπηση που έγινε στο Ιράκ, το 45% του πληθυσμού είναι μεταξύ 15 και 30 ετών. Και το 62% αυτών των ανθρώπων δηλώνουν ότι είναι συχνά ή συνεχώς οργισμένοι.

Η δημοσκόπηση πραγματοποιήθηκε από το Senlis Council, ένα ίδρυμα που πραγματοποιεί έρευνες σε διάφορα μέτωπα του λεγόμενου «πολέμου κατά της τρομοκρατίας». Σύμφωνα με την πρόεδρό του, την Αμερικανίδα δικηγόρο Νορίν ΜακΝτόναλντ, δεν έχει νόημα να συζητούν οι Δυτικοί αν πρέπει να μείνουν ή να φύγουν από το Ιράκ. Αυτό που πρέπει να γίνει είναι να ανοίξει μια τρίτη πόρτα: να δημιουργηθούν οι συνθήκες που θα επιτρέψουν την εκτόνωση όλης αυτής της πίκρας και της οργής που έχουν συσσωρεύσει οι Ιρακινοί απέναντι στους δυνάστες τους, ντόπιους και ξένους. Την ίδια ώρα, πρέπει να ενισχυθεί η κυβέρνηση του Νούρι αλ Μάλικι ώστε ο ιρακινός λαός να νιώσει επιτέλους ότι παίρνει τις τύχες του στα χέρια του.

Ο Μάρτιν ΜακΓκίνες ξέρει καλά τι σημαίνει οργισμένος νέος. Ήταν 22 ετών όταν οι Βρετανοί αλεξιπτωτιστές κτυπούσαν το πλήθος στο Ντέρι τη Ματωμένη Κυριακή (30/1/1972), σκοτώνοντας 26 ανθρώπους. Εκείνος μετείχε στη μονάδα του Ιρλανδικού Δημοκρατικού Στρατού που οργάνωνε επιθέσεις εναντίον των προτεσταντών και θεωρούσε τον αγγλικό στρατό και τη βορειοϊρλανδική αστυνομία νόμιμους στόχους. Αλλά τα χρόνια πέρασαν, και κάποια στιγμή τα όπλα μπήκαν στο ντουλάπι. Ο ΜακΓκίνες τάχθηκε υπέρ της συγκρότησης μιας κυβέρνησης εθνικής ενότητας. Και έγινε αντιπρόεδρος του Ίαν Πέισλι, του ανθρώπου που απέκλειε κατηγορηματικά οποιαδήποτε συνεργασία με τους οπαδούς του «αντίχριστου Πάπα της Ρώμης». Όταν ο Πέισλι βγήκε στη σύνταξη, ο πρώην μαχητής του ΙRΑ παρέμεινε στη θέση του, στο πλευρό του νέου first minister της Βόρειας Ιρλανδίας, του Πήτερ Ρόμπινσον. Και την περασμένη εβδομάδα αποφάσισε να προσφέρει τις υπηρεσίες του στη χώρα με τους περισσότερους οργισμένους νέους από οποιαδήποτε άλλη: το Ιράκ.

Ο 58χρονος ΜακΓκίνες ταξίδεψε στη Βαγδάτη μαζί με έναν άλλο πρώην αντάρτη, τον άλλοτε συνδικαλιστή του Σοβέτο και διαπραγματευτή του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου Σίριλ Ραμαφόζα. Όπως γράφει η Κοριέρε ντέλα Σέρα, στόχος τους ήταν να πείσουν τους σιίτες και τους σουνίτες ότι είναι ανώφελο να συνεχίσουν να τρώγονται, όπως τρώγονταν στο παρελθόν οι καθολικοί με τους προτεστάντες στη Βόρεια Ιρλανδία και οι λευκοί με τους μαύρους στη Νότια Αφρική. Αν η αύξηση των Αμερικανών στρατιωτών στους δρόμους συνέβαλε στη μείωση των επιθέσεων, αν η εκτόξευση της τιμής του πετρελαίου στα ύψη βοήθησε την ιρακινή οικονομία, τώρα χρειάζονται κινήσεις για να συμφιλιωθούν οι Ιρακινοί μεταξύ τους.

Ο επόμενος γύρος των ειρηνευτικών συνομιλιών για το Ιράκ θα μπορούσε να γίνει στην Ιρλανδία, δήλωσε χθες ο ΜακΓκίνες κατά την επιστροφή του στη χώρα του. Θα είναι συμβολικό, θα είναι χρήσιμο, θα είναι ενδιαφέρον.