Πέμπτη, Μαΐου 15, 2008

Η δικτατορία των συνταξιούχων



Μέχρι τώρα η Γερμανία ανησυχούσε επειδή έχει λίγα παιδιά: τα λιγότερα ανά κάτοικο στον κόσμο. Τώρα ανησυχεί επειδή δεν έχει αρκετές ενήλικες γυναίκες σε ηλικία τεκνοποίησης.

Την περασμένη Δευτέρα, όπως κάθε Δευτέρα τις τελευταίες εβδομάδες, μερικές εκατοντάδες συνταξιούχοι συγκεντρώθηκαν στην κεντρική πλατεία της πόλης Μπράουνσβαϊγκ, στην Κάτω Σαξονία. Αίτημά τους είναι να αυξηθούν οι συντάξεις πέρα από το ποσό των 10 δισεκατομμυρίων ευρώ που ενέκρινε τον περασμένο μήνα η κυβέρνηση Μέρκελ. «Η αύξηση αυτή είναι σταγόνα στον ωκεανό», λέει ο επικεφαλής της κίνησης Βάλτερ Μπρομπέργκερ, προειδοποιώντας τους πολιτικούς να μην υποτιμήσουν τη διαμαρτυρία τους. «Υπάρχει κι άλλο κίνημα που ξεκίνησε με μικρές διαμαρτυρίες στις πλατείες. Ήταν στη Λειψία πριν από 20 χρόνια. Κι έφτασε στο τέλος να γκρεμίσει το Τείχος του Βερολίνου και ολόκληρο τον σοβιετικό συνασπισμό».

Οι πολιτικοί πράγματι δεν υποτιμούν τους συνταξιούχους, αλλά για άλλους λόγους. Σύμφωνα με το Ινστιτούτο για τον Πληθυσμό και την Ανάπτυξη, που εδρεύει στο Βερολίνο, το ποσοστό των Γερμανών άνω των 60 ετών θα αυξηθεί την επόμενη εικοσαετία κατά το ένα τρίτο. Την ίδια περίοδο ο πληθυσμός θα συνεχίσει να μειώνεται, φτάνοντας τα 70 εκατομμύρια (έναντι 80 εκατ. που είναι σήμερα). Από το 2010 και μετά, οπότε θα βγουν στη σύνταξη τα παιδιά που γεννήθηκαν τα πρώτα χρόνια μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, εκτιμάται ότι θα αρχίσουν να μειώνονται δραματικά όλοι οι δείκτες του οικονομικού δυναμισμού, από το κατά κεφαλήν ΑΕΠ μέχρι την παραγωγικότητα και τον χρόνο εργασίας. Το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης θα δεχθεί ισχυρές πιέσεις, αφού τα επιδόματα και οι συντάξεις χρηματοδοτούνται από τη φορολογία. Σύμφωνα με τους Φαϊνάνσιαλ Τάιμς, το ερώτημα που τίθεται είναι τι θα καταρρεύσει πρώτο: η κοινωνική ασφάλιση ή η οικονομία; Και πόσο έτοιμη είναι η χώρα να αντιμετωπίσει αυτή την προοπτική;

Στις επόμενες εκλογές, τον Σεπτέμβριο του 2009, ο αριθμός των ψηφοφόρων άνω των πενήντα ετών θα φτάσει για πρώτη φορά το 50% του εκλογικού σώματος. Οι άνθρωποι αυτοί είναι πιο ενεργοί πολιτικά από τους νεωτέρους τους: συμμετέχουν σε μεγαλύτερα ποσοστά σε κόμματα ή συνδικάτα και προσέρχονται πιο πρόθυμα στις κάλπες. Επιπλέον, έχουν υψηλότερη μόρφωση και περισσότερο χρόνο. Κανείς δεν μπορεί λοιπόν να τους αγνοήσει χωρίς κόστος. Όταν ένας 27χρονος βουλευτής του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος επέκρινε την απόφαση της Μέρκελ να αυξήσει τις συντάξεις, βομβαρδίστηκε με e-mail από οργισμένους συνταξιούχους, ενώ η Senioren Union (οργάνωση ηλικιωμένων μελών του κόμματος) ζήτησε την αποπομπή του. Κάποιοι, φυσικά ανωνύμως, μιλούν ήδη για «δικτατορία των ηλικιωμένων»...

Έχει χρώμα άραγε αυτή η δικτατορία; Δύσκολο να το πει κανείς. Όσο μεγαλώνει κανείς, υποτίθεται ότι γίνεται πιο αρνητικός απέναντι σε αλλαγές, πειράματα και ρίσκα. Όμως από τους άνω των πενήντα δεν έλαβε ο Σαρκοζί την εντολή να εφαρμόσει την περίφημη rupture του;

5 Comments:

At 15/5/08 5:30 μ.μ., Blogger Αθήναιος said...

Έτσι είναι. Τα γράφετε εσείς οι φιλελεύθεροι αριστεροί ποιητικά, τσιμπάμε εμείς οι αληθινοί φιλελεύθεροι και εντάσσουμε στο πρόγραμμα προτάσεις όπως "Ευθανασία στους γέρους, είναι αντιεμπορικοί". Όχι. Δεν θα ξεμείνουμε κι από γκόμενους για να σας κάνουμε το χατήρι.

Μιχάλη, σήμερα σε μια βιβλιότσαρκα έπεσε στα χέρια μου ένα βιβλίο στο οποίο ο πρόλογος που έχεις γράψει εσύ είναι πιο ειλικρινής και γνήσιος από το πόνημα για το οποίο θα βαρεθούμε να σφουγγαρίζουμε δάκρυα και σάλια στις στήλες του βιβλίου. Το κείμενο λοιπόν που έγραψες για το (ελαφρώς εξοργιστικό) βιβλίο του Αντρε Γκορζ "Γράμμα στη Ντ." φέρνει δάκρυα στα μάτια του αναγνώστη ( κάποιου ευαίσθητου αναγνώστη βέβαια, όχι σε μένα που είμαι χοντρόπετση).

 
At 15/5/08 6:33 μ.μ., Blogger Μιχάλης Μητσός said...

Σ'ευχαριστώ, Αθήναιε. Δεν θα συμφωνήσω, φυσικά. Το βιβλίο, με εξαίρεση μερικές σελίδες, είναι σπαρακτικό. Και μιλάει για έναν έρωτα που εγώ, τουλάχιστον, δεν θα γνωρίσω ποτέ.

 
At 15/5/08 6:58 μ.μ., Blogger Αθήναιος said...

Σου εύχομαι να μην γνωρίσεις ποτέ έναν τέτοιον, εκ των υστέρων έρωτα που τον επινοείς στα γεράματα, όταν βλέπεις από τη γωνία τον Άγιο Πέτρο να σου κάνει άσεμνες χειρονομίες και το μόνο που θες είναι να το αφηγηθείς μπας και πιστέψεις ότι το έζησες στ'αλήθεια και ότι ποτέ σου δεν πλήγωσες τον άλλον.

Άστο. Αν το έγραφε στα στα 40 ή στα 50 ακόμη, όταν ήταν ενεργός στην αγορά του έρωτα ( μην πω αρένα) θα τον παραδεχόμουν. Τώρα όμως όχι, το θεωρώ υποκριτικό και γεροξεκούτικο.

 
At 16/5/08 10:03 μ.μ., Blogger bazarov said...

Αν και δεν ήθελα να παρέμβω στους γεροντικούς έρωτες σας(μα πόσο χρονών είστε άραγες?) απλά να υπενθυμίσω οτι το ίδιο ισχύει και για την Ελλάδα. Ιδιαίτερα με το τελευταίο φορολογικό νομοσχέδιο φαίνεται η κοντόφθαλμη προσέγγιση της οικονομίας.Οπως σημείωσε και ο πρόεδρος του ΣΕΒ σε προσφατο άρθρο του στην καθημερινή με το παρόν νομοσχέδιο κ με δεδομένη την συνταξιοδότηση μεσα στην επόμενη δεκαετία των babyboomers άσπρη μέρα δε φαίνεται..Με αυτά κ με αυτά χαίρομαι τελικά που είμαι άνεργος και ανασφάλιστος. Γιατί εγώ τουλάχιστον έχω μάθει να ζω στην ανασφάλεια οπότε κάθε μέρα που περνά τη χαίρομαι διπλά. Η κοινωνία του ρίσκου βρίσκεται πρωτίστως ως λογική στην ανεργία.
Ας παραιτηθούμε όλοι..Εσείς βέβαια όπως φαίνεται προς το 'ας αγαπηθούμε όλοι' σας βλέπω αλλα θα σας περάσει..

 
At 17/5/08 2:34 π.μ., Blogger Αθήναιος said...

Ο κυριούλης που γράφει τα (ομολογουμένως) ωραία άρθρα, είναι μεγαλούτσικος, ίσαμε 50 αν και δεν του φαίνεται. Εγώ στα πρώτα -άντα αλλά έχω μπει στο ψυγείο για να περιμένω τον υιό του κυρίου above και όπως με πληροφορεί ο δικηγόρος που όλως τυχαίως (ειλικρινά) βρίσκεται στο διπλανό δωμάτιο δεν έχω να περιμένω τόσα πολλά χρόνια. :-)

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home