Ποιητές στο Κρεμλίνο

Τι εποχή κι αυτή: από σήμερα θα έχει πρόσβαση στο πυρηνικό «κουμπί» ένας θαυμαστής των Ρink Floyd και των Deep Ρurple. Το Κρεμλίνο θα αναδείξει και νέους ποιητές, είναι βέβαιο.

Από τη στήλη αυτή έχουμε επικρίνει επανειλημμένα τον Βλαντίμιρ Πούτιν για διάφορα πράγματα: τον κυνισμό του, τον αυταρχισμό του, την αλαζονεία του. Ο τρόπος με τον οποίο αντέδρασε στη δολοφονία της δημοσιογράφου Άννα Πολιτκόφσκαγια («Η πολιτική της επιρροή στη Ρωσία ήταν ασήμαντη») έμεινε στην Ιστορία. Σήμερα, όμως, που μετακομίζει από την προεδρία στην πρωθυπουργία, πρέπει να του αναγνωρίσουμε από την καρδιά μας κάτι σημαντικό: ότι βοήθησε τους συνεργάτες του να απελευθερώσουν την καλλιτεχνική τους φλέβα και να εκφραστούν ελεύθερα, όπως εκφράζονται, άλλωστε, ελεύθερα όλοι οι Ρώσοι, είτε είναι πολιτικοί είτε επιχειρηματίες ή δημοσιογράφοι.

Πάρτε τον Βλαντισλάφ Σουρκόφ, που θεωρείται ο ιδεολογικός εγκέφαλος του Κρεμλίνου. Ο άνθρωπος αυτός, εκτός από το να στοχάζεται για τη σχέση της Ρωσίας με τη δημοκρατία, βρίσκει χρόνο να ασχοληθεί και με την ποίηση. Ποιήματά του περιλαμβάνονται στο άλμπουμ «Η Χερσόνησος», που κυκλοφόρησε το 2003 από το ρωσικό ροκ συγκρότημα Άγκαθα Κρίστι. Οι στίχοι του ενός από αυτά, όπως τους μετέφρασε η ακούραστη ανταποκρίτρια της Ελ Παΐς στη Μόσχα Πιλάρ Μπονέτ, έχουν ως εξής: «Το αφεντικό μας είναι ένα πρωινό αστέρι. Αναγνωρίζουμε το στυλ του/ Τα Χριστούγεννα, μας στέλνει σκόνη αντί για χιόνι/ Συνωστιζόμαστε στην ουρά των ατέλειωτων ορδών του/ Εγώ θα είμαι σαν εσένα/ Εσύ θα είσαι σαν αυτόν/ Εμείς θα είμαστε σαν όλους/ Πάντα πρώτος εκείνος, ντυμένος με κόκκινο μετάξι, πάνω σ΄ ένα χλωμό άτι/ Κι εμείς πίσω του, βουτηγμένοι μέχρι τα γόνατα στη λάσπη, μέχρι το λαιμό στις ενοχές».

Καλλιτεχνικές ανησυχίες έχει και η τουρκμενικής καταγωγής Ντζαχάν Πολύεβα, επικεφαλής της ομάδας που ήταν εξουσιοδοτημένη να γράφει τους λόγους του απερχόμενου προέδρου. Η Πολύεβα ερμηνεύει η ίδια τα τραγούδια που γράφει, πρόσφατα μάλιστα ηχογράφησε και ένα δίσκο περιορισμένης κυκλοφορίας, ενώ έχει τραγουδήσει και ενώπιον των ηγετών πρώην σοβιετικών κρατών. Έχει όμως ένα παράπονο: δεν της άρεσαν ποτέ κάποιες βάρβαρες εκφράσεις του προϊσταμένου της, όπως για παράδειγμα εκείνο το «γριπιασμένη μύτη» που χρησιμοποιούσε ο Πούτιν για να χαρακτηρίσει όσους ανακατεύονταν στην προσωπική του ζωή. Ίσως γι΄ αυτό να ζήτησε να μετατεθεί στο γραφείο του νέου προέδρου. Εκεί θα έχει ασφαλώς περισσότερο χρόνο και θα μπορέσει να αφοσιωθεί στο μεγάλο της όνειρο: να γράψει ένα μυθιστόρημα σαν τον Χάρυ Πότερ.

Ο Σουρκόφ, πάλι, δεν ξέρουμε τι θα απογίνει. Λένε πως θα αναλάβει το ίδρυμα που θα δημιουργήσει οσονούπω ο Πούτιν, στα πρότυπα του Ιδρύματος Γκορμπατσώφ. Θα μπορούσε πάντως να αξιοποιηθεί και από τον Μεντβέντεφ, οι στίχοι του δείχνουν έναν άνθρωπο που προσαρμόζεται εύκολα.