«Αισθάνομαι ελαφρότερη»

Μυθικό πρόσωπο ο Φιντέλ Κάστρο, χωρίς αμφιβολία. Χαρισματικός ηγέτης. Όπως έγραφε όμως χθες ο διευθυντής της Λιμπερασιόν, το μάθημα είναι οικουμενικό: ο σοσιαλισμός χωρίς την ελευθερία αποτελεί διαβατήριο για την αποτυχία.

Η ΜΠΛΟΓΚΕΡ. «Όλη μου τη ζωή την έχω περάσει με τον ίδιο πρόεδρο. Κι όχι μόνο εγώ, ούτε η μαμά μου κι ο μπαμπάς μου- που γεννήθηκαν το ΄57 και το ΄54 αντίστοιχα- θυμούνται άλλον. Πολλές γενιές Κουβανών δεν έχουν αναρωτηθεί ποτέ ποιος θα τους κυβερνήσει. Ούτε και τώρα έχουμε πολλές αμφιβολίες για το ποιος θα κατέχει το ανώτατο αξίωμα, τουλάχιστον όμως υπάρχει κάποιος που αποκλείστηκε οριστικά. Όπως σ΄ εκείνες τις ταινίες του Χίτσκοκ, καταλάβαμε, πέντε μόλις ημέρες πριν από την εκλογή, ότι οι υπάκουοι βουλευτές μας θα λάβουν ένα διαφορετικό ψηφοδέλτιο. Ότι δεν θα χρειαστεί να βάλουν σταυρό στον ΄΄ίδιο΄΄ υποψήφιο. Αρχίζω να συνειδητοποιώ ότι σήμερα έκλεισε ένας κύκλος. Κι αναρωτιέμαι αν ο κύκλος που ανοίγει θα φέρει τα ονόματά μας, θα εκπληρώσει τις επιθυμίες μας ή θα κρατήσει άλλα πενήντα χρόνια. Προς το παρόν, κλείνω τα μάτια και αισθάνομαι ελαφρότερη» (το πρώτο post που έγραψε η 33χρονη κάτοικος της Αβάνας Γιοάνι Σάντσες μετά τη μεγάλη είδηση - μέχρι χθες το βράδυ είχε δεχθεί 140 σχόλια).

Ο ΔΙΑΦΩΝΩΝ. «Η κυριότερη διαφορά με την προηγούμενη περίοδο είναι η αναγνώριση των σοβαρών, και κυρίως οικονομικών, προβλημάτων της Κούβας από τον Ραούλ Κάστρο, ο οποίος δήλωσε στις 26 Ιουλίου 2007 ότι ΄΄επανάσταση είναι να αλλάζεις αυτά που πρέπει να αλλάξουν΄΄. Ο Ραούλ επιθυμεί πραγματικά να προχωρήσει σε ορισμένες οικονομικές αλλαγές, αλλά υπάρχουν δυνάμεις στους κόλπους τόσο του κόμματος όσο και της κυβέρνησης που θέλουν να εμποδίσουν αυτή τη διαδικασία. Έχει εκφράσει επίσης το ενδιαφέρον του για τη βελτίωση των σχέσεων με τις Ηνωμένες Πολιτείες- αλλά η Ουάσιγκτον δεν έχει δυστυχώς επεξεργαστεί μια πιο έξυπνη πολιτική απέναντι στην Κούβα. Όσο για τα ανθρώπινα δικαιώματα, η καταστολή συνεχίζεται. Αποφυλακίστηκαν ορισμένοι άνθρωποι ώστε να βελτιωθεί η διεθνής εικόνα του καθεστώτος, αλλά αυτό ο φείλεται κυρίως στο ότι οι ποινές τους κόντευαν να συμπληρωθούν» (από συνέντευξη που έδωσε στη Λιμπερασιόν ο οικονομολόγος και δημοσιογράφος Όσκαρ Εσπινόσα Τσέπε, που καταδικάστηκε τον Μάρτιο του 2003 σε πενταετή φυλάκιση και απελευθερώθηκε για λόγους υγείας).

Η ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΡΙΑ. «Ο Φιντέλ ήταν ένας ηγέτης διαφορετικός από εκείνους της ευρωπαϊκής Αριστεράς. Πολύ ζεστός. Χαρισματικός. Για τον κομμουνισμό ήξερε λίγα πράγματα, από μια ομάδα Ευρωπαίων επισκεπτών όπου ήμουν κι εγώ έμαθε ότι ο Τρότσκι δολοφονήθηκε με εντολή του Στάλιν! Είχε μείνει άφωνος, δεν το πίστευε. Πολύ επιφυλακτικός ήταν και απέναντι στον Μάη του ΄68, ίσως να μην ήθελε να δυσαρεστήσει τον Ντε Γκωλ. Γενικότερα κρατούσε τις αποστάσεις του απέναντι στα γεγονότα εκείνης της χρονιάς: για παράδειγμα, δεν καταδίκασε ποτέ τη σφαγή των φοιτητών στο Μεξικό» (από συνέντευξη της Ιταλίδας βετεράνας Ροσάνα Ροσάντα στην Κοριέρε ).