Βελτρόνι εναντίον όλων

Τo «yes, we can» (ναι, μπορούμε) μεταφράζεται στα ιταλικά «si puo fare». Ο Βελτρόνι δανείζεται το σύνθημα του Ομπάμα. Και κερδίζει συνεχώς πόντους στις δημοσκοπήσεις.

Τον αποκαλούν Εl Solitario (Ο Μοναχικός) επειδή αποφάσισε να δώσει τέλος σε 15 χρόνια εκλογικών συμμαχιών και να κατεβεί στις εκλογές του Απριλίου μόνος του, βάζοντάς τα μ΄ έναν Σίλβιο Μπερλουσκόνι που θεωρείται το μεγάλο φαβορί και μ΄ έναν εκλογικό νόμο που ενισχύει πολύ το πρώτο κόμμα. «Πρόκειται για αυτοκτονία», λένε πολλοί από τους πρώην συμμάχους του. Αλλά εκείνος χαμογελά με τη σιγουριά του ανθρώπου που άλλαξε τους κανόνες του παιχνιδιού. Και πείθει όλο και περισσότερο κόσμο. Σύμφωνα με δημοσκόπηση που δημοσίευσε χθες η εφημερίδα Ρεπούμπλικα , το Δημοκρατικό Κόμμα του Βελτρόνι σπάει το φράγμα του 30%, έναντι 25% που είχε πριν από λίγες ημέρες. Βρίσκεται βέβαια ακόμη μακριά από το 37%-40% που παίρνει το κόμμα του Μπερλουσκόνι, με τον παραπλανητικό τίτλο ο «Λαός της Ελευθερίας». Αλλά κερδίζει έδαφος. Αν συμμαχήσει μαζί του το κεντρώο κόμμα του Ντι Πιέτρο, φτάνουν το 34%. Κι ακόμα έχουμε καιρό.

«Ο Βελτρόνι κατάφερε να διορθώσει το καταστροφικό κλίμα που είχε δημιουργήσει η πτώση της κυβέρνησης Πρόντι, να σπάσει τη συναίνεση στο στρατόπεδο της Δεξιάς και να αναγκάσει τον Μπερλουσκόνι να κινητοποιηθεί», λέει στον απεσταλμένο της Ελ Παΐς ο νομπελίστας λογοτεχνίας Ντάριο Φο. Παραμένει βέβαια το αουτσάιντερ αυτών των εκλογών. Αλλά δεν βιάζεται. Σύμφωνα μάλιστα με ορισμένες εκτιμήσεις, δεν τον ενδιαφέρει και τόσο η νίκη αυτήν τη φορά. Ξέρει πως ο Μπερλουσκόνι, αν κερδίσει τον Απρίλιο, δεν θα κρατήσει πολύ. Και προτιμά να κυβερνήσει ύστερα από δύο ή τρία χρόνια, όταν θα έχει αλλάξει ο εκλογικός νόμος. Σύμφωνα με τον συγγραφέα Αλμπέρτο Αζόρ Ρόζα, η υποψηφιότητά του έχει δύο στόχους. Έναν τακτικό: να μην ταυτιστεί με την Αριστερά, που θεωρείται ξεπερασμένη και ανίκανη να αλλάξει τη χώρα. Και ένα στρατηγικό: να αποτελέσει όχι τη νέα Αριστερά, αλλά το κέντρο.
Κι αν υπάρξει αδιέξοδο; Αν δεν καταστεί δυνατόν να σχηματιστεί μια βιώσιμη κυβέρνηση, υπάρχει περίπτωση να συμμαχήσουν οι δύο αντίπαλοι σε έναν Μεγάλο Συνασπισμό α λα ιταλικά;

Ο φιλόσοφος Τζάνι Βάτιμο το θεωρεί πιθανό: «Αν ο Μπερλουσκόνι κερδίσει με μικρή διαφορά, μπορεί να δούμε μια ιταλική εκδοχή του σαρκοζισμού, όλοι μαζί για να σώσουμε την πατρίδα». Αλλά ο Ντάριο Φο το αποκλείει, και η στήλη συμφωνεί μαζί του. «Αν ο Βελτρόνι συμμαχήσει με τον Μπερλουσκόνι, θα βουλιάξει μαζί του». Σε κάθε περίπτωση, ξημερώνει μια νέα εποχή στην Ιταλία. Το ευρωπαϊκό μοντέλο δίνει τη θέση του στο αμερικάνικο, δεν είναι τυχαίο ότι ο Βελτρόνι αναφέρει όλο και συχνότερα στους λόγους του τον Ομπάμα.