Δευτέρα, Φεβρουαρίου 11, 2008

Η ολιγαρχία των ταξί



Κι έτσι, εν μέσω γάμων, ταξιδιών και απελπισμένων SΜS, υποβαθμίσαμε την πρώτη μεγάλη πολιτική ήττα του Σαρκοζί. Όπως αποδείχθηκε, τον καμπόσο μπορεί να τον κάνει μονάχα στους μετανάστες και τα παιδιά τους.

Δεν ήταν καν απόφαση. Ήταν μια από τις προτάσεις που περιλαμβάνονται στην έκθεση του Ζακ Ατταλί για την «απελευθέρωση της ανάπτυξης»: να απελευθερωθούν και οι άδειες των ταξί, που κοστίζουν σήμερα 180.000 ευρώ. Να ανοίξει το επάγγελμα, ώστε να μπορεί να βρίσκει ο Παριζιάνος ταξί όλες τις ώρες της ημέρας και της νύχτας. Ο Σαρκοζί εκφράστηκε θετικά για την έκθεση, χωρίς να μπει σε λεπτομέρειες. Και οι ταξιτζήδες βγήκαν στους δρόμους. Επί δύο ημέρες μπλοκάρισαν το κέντρο της πρωτεύουσας. Μ΄ εμάς δεν θα τα βάλεις, διεμήνυσαν στον πρόεδρο, που έτσι κι αλλιώς έχει με άλλα πράγματα να ασχοληθεί. Η μάχη ήταν σύντομη, η συγκεκριμένη διάταξη αποσύρθηκε άρον άρον, η ολιγαρχία των ταξί νίκησε κατά κράτος. Και δεν ήταν η πρώτη φορά.

Το 2002, φρέσκος από την εκλογική του νίκη και με όπλο την υψηλή του δημοτικότητα, ο δήμαρχος του Λονδίνου Κεν Λίβινγκστον αποφάσισε μια ιλιγγιώδη αύξηση του κομίστρου με αντάλλαγμα την έκδοση 40.000 νέων αδειών. Η ταρίφα εκτοξεύτηκε πράγματι στα ύψη, η διαδρομή από το Χήθροου μέχρι το Σίτυ κοστίζει πλέον 140 ευρώ, αλλά οι νέες άδειες που εκδόθηκαν ήταν μόλις 8.000. Η deregulation (απελευθέρωση), όπως και η rupture (ρήξη), έχει και εξαιρέσεις. Το ίδιο φαινόμενο παρατηρήθηκε τα επόμενα χρόνια και στην Ιταλία. Οι προσπάθειες του δημάρχου Βάλτερ Βελτρόνι (το 2004) και του πρωθυπουργού Ρομάνο Πρόντι (το 2006) να εφαρμόσουν κάποιες μεταρρυθμίσεις στα ταξί εγκαταλείφθηκαν ύστερα από μια σύντομη πολιορκία της πρωτεύουσας.

Πώς εξηγείται αυτή η παντοδυναμία των ταξιτζήδων; «Εργάζονται στην ορατή πλευρά του κόσμου», λέει στην Κοριέρε ντέλα Σέρα ο κοινωνιολόγος Μάρκο Ρεβέλι. «Μεταφέρουν την κυρίαρχη τάξη, κι έτσι οι αγώνες τους έχουν εξ ορισμού μεγαλύτερη απήχηση. Αν θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε ένα σύμβολο, οι ιδιοκτήτες ταξί είναι το έμβλημα του μετα-φορντισμού. Η ροή υπερέχει της στασιμότητας, αυτός που κινείται νικά εκείνον που μένει σταματημένος. Όποιος ελέγχει τη ροή και απειλεί να τη σταματήσει έχει το πάνω χέρι. Αντίθετα, όποιος είναι καθηλωμένος στο έδαφος από παραγωγικές λειτουργίες που δεν φαίνονται είναι καταδικασμένος». Η κοινωνική βάση δεν έχει πλέον τόση σημασία. Οι ταξιτζήδες μπορεί να μην είναι συμπαθείς, όπως ήταν για παράδειγμα οι ανθρακωρύχοι στη σύγκρουσή τους με τη Θάτσερ το 1982, αλλά κατορθώνουν να υπερασπιστούν άριστα τα συμφέροντά τους. Είναι οι καλύτεροι εκπρόσωποι του νεοφιλελευθερισμού. Αλλά όταν συγκρουστούν μαζί του βγαίνουν νικητές, αναδεικνύοντας τις αδυναμίες του.

Μόνο ο Ρούντι Τζουλιάνι τόλμησε να τα βάλει μαζί τους, αποφασίζοντας ότι οι άδειες θα βγαίνουν τρεις φορές τον χρόνο σε πλειστηριασμό. Αλλά όπως διαπιστώσαμε με την περιπέτειά του για το χρίσμα, ανήκει κι αυτός στους χαμένους της ιστορίας.

12 Comments:

At 11/2/08 12:45 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Καλόος ο Ατταλί
με ξένα κόλυβα κάνει μνημόσυνο
άν μεταφέρουν την άρχουσα τάξη
με Λόρδο στο στό Λονδίνο
όπως λέει
ο Ιταλός Ρεβέλι.

Αλλο Λονδίνα με Λόρδο
όπου τάξη άρχουσα
άλλο Αθήνα με λόρδο
όπου τάξη η μάζα καί η μάσα.

Αμ'αυτός ο Λίβινγστο,
οι Λόρδοι θέλουν μονοπώλιο
με αυξημένο κόμιστρο,
μοίρασε σε κάθε νεόπλουτο αριστερό μία άδεια με ιστορικό συμβιβασμό.

Αχ καημένη deregulation
της αριστερής μάζας ελευθερία
του αριστερού ψάλτη ψαλμωδία

 
At 11/2/08 12:47 μ.μ., Blogger Μιχάλης Μητσός said...

Εξοχη η ρίμα. Αλλά μη μου πειράζεις τον Ατταλί γιατί θα θυμώσει ο Αθήναιος.

 
At 11/2/08 1:13 μ.μ., Blogger Αθήναιος said...

Πολύ καλογραμμένο το άρθρο σου, Μισέλ, άσχετα αν από περιεχόμενο είναι άλλα ντ'άλλων. Σε φαντάζομαι να τα λες αυτά ως φοιτητής στα Α/Φ του ΕΜΠ, με αμπέχωνο, ταγάρι, total look σοσιαλδημοκράτης τέλος πάντων και αναρριγώ. Θα σε ερωτευόμουν σίγουρα αν ήμουν συμφοιτήτριά σου.

Ο νεοφιλελευθερισμός, είναι εναντίον των κλειστών επαγγελμάτων. Διάκειται εχθρικά απέναντί τους γιαυτό και η συμπαθής και γκομενικά άριστη φυλή των ταξιτζήδων, στηρίζει μαζικά συντηρητικές κυβερνήσεις.

Το δε υπόμνημα Αταλί που έχει χαρακτηριστεί ως λαίλαπα του νεοφιλελευθερισμού από τις δυνάμεις της αριστεράς και της προόδου ( λέμε τώρα...) είναι που προτείνει να τους σπάσει ο τσαμπουκάς, οπότε τί είναι αυτά που γράφεις, καλό μου;

Ο λόγος που κανείς δεν τα έχει βάλει με τους ταρίφες είναι επειδή έχουν ασχοληθεί με αυτούς και για λόγους λαϊκισμούς κάτι σοσιαλιστήρια. Αν τους είχε αναλάβει η τρισμέγιστη Λαίδη Θάτσερ ακόμη θα γελάγαμε αλλά, ξέρεις, θεωρώ ότι είναι λίγο εκ του πονηρού να ξεκινάς τις μεταρρυθμίσεις από τους ταξιτζήδες. Το γιατί, ε, σκεφτείτε το μόνοι σας.

 
At 11/2/08 2:31 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Καλά καλός ο γάλλος Ατταλί
καλύτερος απο τον έλληνα Ανδρουλακή,
όπου τον παίνεψα τον Ατταλί
(βλ.στήλη του με πρόσφατα σχόλια)
αλλ' όχι άκριτα.

όμως τι κάνει ο Ατταλί
διπλασιάζει τη προσφορά ταξί
χωρίς ν'αυξήσει με μία απόφαση ακόμη επιπλέον,
300 και μία,
ν' αυξήσει τη ζήτηση ταξί.

Καταργεί εμμέσως πλήν σαφώς
νόμο αστικό, ποιός; ο
Ατταλός
και τα εμά εμά
και τα εσά εμά,
τον πιάσανε αδιάβα(σ)το.

Ποιός τούπε ότι διπλασιάστηκε
η άρχουσα τάξη στη Γαλλία;

Τώρα αυτή, Αθήναιος,
η ταμπέλα-ρετσέττα
"νεοφιλελευθερισμός"
μου τη χαλά
να παπαγαλίζω την ανεστραμμένη εικόνα μίας λέξεως
μίας ύβρεως,
δηλαδή ποιός είναι ο παλαιοφιλελευθερισμός;
ο ταιϋλορισμός;
Εντάξει ο σοσιαλισμός του εθνικοσοσιαλισμού είν' υπαρκτός. Ομως η 'αόρατος χείρ' του Σμίθ
"Εσύ Κοίτα το συμφέρον σου" και όλα θα γίνουν κατ' ευχήν δε σημαίνει παλαιοφιλελευθερισμό.
Εδώ έχει συντελεστεί το βρίσιμο,
ελευθερία να σημαίνει χωρίς κόπο με αυτόματο πιλότο
είναι λάθος και άδικο
για το λογισμικό...

 
At 11/2/08 4:55 μ.μ., Blogger Μιχάλης Μητσός said...

Το σχόλιο του Αθήναιου μου θυμίζει εκείνους που πρότειναν να πάψουμε να αποκαλούμε τους νεο-συντηρητικούς έτσι, αφού σκοπός τους δεν είναι η συντήρηση, αλλά η ανατροπή.
Η πρόταση του Ατταλί για απελευθέρωση της ανάπτυξης θα μπορούσε να χαρακτηριστεί συντηρητική, νεοφιλελεύθερη, ακόμη και σοσιαλιστική εφόσον συνοδεύεται από ορισμένους όρους. Επί της αρχής συνάδει απολύτως με τη γραμμή του Σαρκοζί, γι'αυτό και ο πρόεδρος την υιοθέτησε πλήρως. Οι ταξιτζήδες αντέδρασαν για να υπερασπιστούν τα συμφέροντά τους, όπως είναι φυσικό, και η κυβέρνηση έκανε πίσω για τους λόγους που αναφέρονται στο κείμενο, αλλά και επειδή επίκεινται δημοτικές εκλογές.
Τα περί φοιτητών με ταγάρι ομολογώ ότι μου είναι εντελώς ακατανόητα.

 
At 11/2/08 5:21 μ.μ., Blogger Αθήναιος said...

Ό,τι και να σου θυμίζει Μιχάλη μου, το γεγονός παραμένει ότι υπέπεσες σε τεράστιο λογικό σφάλμα και λογικη ανακολουθία μέσα σ'ενα κείμενο 500 λέξεων. Πώς τα κατάφερες βρε θηρίο;

Μάλλον δεν έχεις διαβάσει την πρόταση Αταλί εκτός αν μπερδεύεις τους όρους με τις παραμέτρους. Είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα, ξέρεις.

"Τα περί φοιτητών με ταγάρι ομολογώ ότι μου είναι εντελώς ακατανόητα".

Είναι επειδή έχουν περάσει αρκετά χρόνια. Ου γαρ έρχεται μόνον...

 
At 11/2/08 6:15 μ.μ., Blogger Μιχάλης Μητσός said...

Μη χάνεις την ψυχραιμία σου Αθήναιε, δεν είναι τίποτα. Κι η ειρωνεία δεν σου πάει. Να με πείσεις, πάντως, ότι ο νεοφιλελευθερισμός είναι το άλλο άκρο του συντηρητισμού, κομματάκι δύσκολο.

 
At 11/2/08 6:51 μ.μ., Blogger Αθήναιος said...

Έλα μωρέ τώρα που χάνω την ψυχραιμία μου! Εδώ εσύ χάνεις τη σοβαρότητά σου.

Επαναλαμβάνω. Μπορεί για σένα ο νεοφιλελευθερισμός να είναι συντήρηση. Μπορεί να έχεις επιλέξει να ονομάζει νεοφιλελευθερισμό ό,τι δεν σου αρέσει. Οκ. Παραμένει όμως αναμφισβήτητο γεγονός ότι ο νεοφιλελευθερισμός είναι εναντίον των κλειστών επαγγελμάτων και όσοι είναι υπέρ τους δεν μπορούν να αποκαλούνται νεοφιλελεύθεροι. Απλό.

 
At 11/2/08 6:59 μ.μ., Blogger Μιχάλης Μητσός said...

Φυσικά και μπορούν να αποκαλούνται έτσι, αν οι επιλογές τους δεν υπαγορεύονται από τις ιδεολογικές τους πεποιθήσεις αλλά από συγκυριακά γεγονότα όπως οι εκλογές. Απλό.

 
At 11/2/08 7:05 μ.μ., Blogger Αθήναιος said...

Τρία πουλάκια κάθονται.

Μιλάς σαν συνδικαλιστής της ΔΕΗ ή χειρότερα σαν εκείνο τον τύπο τον συνδικαλιστή των οδηγών λεωφορείων, τον Κολλά, αυτόν τουλάχιστον, τον θυμάσαι; Κι εμείς οι νεοφιλελεύθεροι δεν διαλεγόμαστε σε αυτό το επίπεδο οπότε, μπορείς να έχεις την τελευταία λέξη. :-)

 
At 12/2/08 12:06 π.μ., Blogger nik-athenian said...

Βρε παιδιά, περιμένετε λίγο.
Ο δικός μας δήμαρχος, ο νέος Κος Τίποτα, ετοιμάζεται να αναγγείλει τα νέα μέτρα για τους Αθηναίους ταξιτζήδες. Θα αναμορφωθεί η πιάτσα λέμε. Θα μας ζηλέψουν οι κουτόφραγκοι!
Κάθε ήδη αδειούχος ταρίφας θα κληθεί να ρίξει τη μίζα του στο γραφείο του εντεταλμένου για είσπραξη αντιδημάρχου, προκειμένου να την διατηρήσει. Χα Χα Χο Χο.

 
At 12/2/08 9:11 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Πώς;
ΑΘήναιος είπε!
...."Παραμένει όμως αναμφισβήτητο γεγονός ότι ο νεοφιλελευθερισμός είναι εναντίον των κλειστών επαγγελμάτων και όσοι είναι υπέρ τους δεν μπορούν να αποκαλούνται νεοφιλελεύθεροι. Απλό."

Απλό; μακάρι νάτανε.
Αναμφισβήτητο γεγονός;; Από πού!
Αργά ή γρήγορα κάποιος Μέρντοχ αγοράζει τον Λαμπράκη όπως τη Liberazione-της Απελευθέρωσης, στην αρχή δίνεται μία μάχη για τη τιμή των όπλων, αποδιοργανώνεται το πολιτικό σύστημα για να αργοπορήσει η ένταξη στις διεθνείς εξελίξεις, γεγονότα που ήδη παρακολουθούμε στην επικαιρότητα. Ταυτόχρονα αποδιοργανώνεται και το δημοσιογραφικό για να μή ξεπουλά τόνα τάλλο, και τα δυό μαζί μονομαχούν στην αρένα, περιμένοντας το νεύμα του νέου Καίσαρα.
Προφανώς τα αντανακλαστικά της κλειστής κοινωνίας δε βοηθούν να αντιμετωπίσουν τις εξελίξεις.
Οταν συμβαίνουν αλλαγές οι
θεωρίες θεραπείας είναι διαχρονικές.

Ακόμη δε κατάλαβα ποιός είν' ο παλαιοφιλελευθερισμός;
Mία ιστορία που επαναλαμβάνεται ώς Φάρσα; διότι άν είναι νέα θεωρία δεν είναι και παρθενογεννημένη, όταν υπάρχει έστω και ολίγον θεϊκό στοιχείο!!
Διότι κάποτε το κλειστόν του επαγγέλματος ήτο φιλευθερισμός διότι συνέβαλε στην αστική ανάπτυξη και στη διάλυση της φεουδαρχίας.
Είτε προετοιμάζεται μετασχηματισμός είτε σαρώνει, αναλόγως με αυτούς που οδηγούν ή σύρονται.
Κάτι που είναι εξέγερση στο Παρίσι του 1848 είναι φάρσα το 1871 και όχι νεοεξέγερση, διότι απλά τους άλλαξαν τις συνθήκες και δε το κατανόησαν αλλά το αξιοποίησαν εκ των υστέρων, το '68.

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home