Κύριε πρόεδρε, έχετε μήνυμα

«Εμείς οι Ιταλοί, που γνωρίσαμε και εξακολουθούμε να γνωρίζουμε τον μπερλουσκονισμό, ξέρουμε τώρα ότι το πρόβλημα δεν είναι το πρόσωπο, αλλά το σύστημα». Σαμπίνα Γκουτσάντι

H σκηνή εκτυλίσσεται στη διάρκεια της δεξίωσης που έδωσε πρόσφατα ο εμίρης του Αμπού Ντάμπι προς τιμήν του Νικολά Σαρκοζί. Η συζήτηση έχει μεγάλο ενδιαφέρον, στο τραπέζι πέφτουν μυθικά ποσά, οι σύμβουλοι των δύο πλευρών διαπραγματεύονται διάφορα συμβόλαια, την κατασκευή μιας γαλλικής στρατιωτικής βάσης στην περιοχή, την πώληση πυρηνικής τεχνολογίας. Ο Γάλλος πρόεδρος κάθεται αναπαυτικά σε μια μεγάλη πολυθρόνα και παρακολουθεί τη συζήτηση ικανοποιημένος. Ξαφνικά, βάζει το χέρι του μέσα από το σακάκι του, βγάζει το κινητό του και κοιτάζει την οθόνη. Ένα χαμόγελο φωτίζει το πρόσωπό του. Σηκώνεται, ξανακοιτάζει το κινητό, είναι προφανές ότι έχει πάρει μήνυμα από την Κάρλα, κάτι σαν «je t΄m+++» (je t΄aime beaucoup, στη γλώσσα των κινητών), προς στιγμήν σκέφτεται να της απαντήσει, ύστερα αλλάζει γνώμη, τι θα πει ο εμίρης, βάζει το κινητό ξανά στην τσέπη, τι λέγαμε;

Ο εμίρης μπορεί να διασκέδασε με τη συμπεριφορά του ερωτευμένου καλεσμένου του, μπορεί και να ενοχλήθηκε, καμιά σημασία δεν έχει. Οι Γάλλοι, πάντως, έχουν αρχίσει να κουράζονται με τον κυνισμό, τον εγωισμό και τον ναρκισσισμό του προέδρου τους. Στο σπίτι του ας παίζει όλη τη νύχτα με το κινητό, αλλά όταν εκπροσωπεί τη Γαλλία πρέπει να δείχνει λίγο μεγαλύτερο σεβασμό, γράφει ο Αλαίν Ρεμόν στο περιοδικό Μarianne. Όσο γι΄ αυτά που είπε για τον Θεό στη χώρα του ουαχαμπίτικου Ισλάμ, τη Σαουδική Αραβία, αρμόζουν περισσότερο σ΄ έναν ιεροκήρυκα παρά στον πρόεδρο ενός κοσμικού κράτους: «Ο Θεός δεν υποδουλώνει τον άνθρωπο αλλά τον απελευθερώνει, ο Θεός αποτελεί το ανάχωμα στην υπέρμετρη αλαζονεία και την τρέλα των ανθρώπων», τι ανοησίες είναι αυτές; Μήπως περιμένει να λάβει μια μέρα SΜS από τον ίδιο τον Κύριο; Όχι κάτι φοβερό, ένα μικρό μηνυματάκι, μια ελάχιστη αλλά σαφή ένδειξη της ύπαρξης του Μεγαλοδύναμου...

Ωραίες οι πλάκες, αλλά δεν διασκεδάζουν όλοι. Ο γνωστός δημογράφος και ιστορικός Εμμανυέλ Τοντ, για παράδειγμα, τοποθετεί τον Σαρκοζί πιο δεξιά από τον Λεπέν και επισημαίνει ότι ο σαρκοζισμός λειτουργούσε από την αρχή με την υπόδειξη αποδιοπομπαίων τράγων - και κυρίως με την ενοχοποίηση των παιδιών των μεταναστών. Ο φιλόσοφος Αλαίν Μπαντιού, που βρίσκεται αυτές τις ημέρες στην Ελλάδα, παρομοιάζει τον σαρκοζισμό με τον πεταινισμό. Αλλά η Σαμπίνα Γκουτσάντι, που έγινε γνωστή από τις σπαρταριστές τηλεοπτικές της μιμήσεις του Μπερλουσκόνι, συνιστά ψυχραιμία. «Αρκετά παίξατε με το δίδυμο Σαρκοζί- Μπρούνι», γράφει στον Νουβέλ Ομπζερβατέρ. «Καιρός να περάσετε σε άλλο θέμα. Και να θυμάστε ότι οι πολιτικοί επιδεικνύουν την ιδιωτική τους ζωή για να συγκαλύψουν τα λάθη τους και τις ελλείψεις τους».