Το στοίχημα της Μοντ
Η ιστορία αυτής της εφημερίδας δεν έχει ροζ DVD ούτε αυτοκτονίες. Έχει όμως πάθος. Το πάθος των συντακτών της να διασώσουν την ανεξαρτησία της.
Στο καινούργιο του βιβλίο «Κινηματογραφικά φιλιά» (εκδ. Gallimard, προσεχώς στα ελληνικά από τις εκδόσεις ΠΟΛΙΣ), ο Ερίκ Φοττορινό αφηγείται με συναρπαστικό τρόπο δύο παράλληλες, και αδύνατες, αναζητήσεις: της χαμένης μητέρας και της τέλειας συντρόφου. Ο εργοδότης και φύλακας-άγγελος του ήρωα τον προειδοποιεί εγκαίρως, «δεν είναι υγιές να κυνηγάς δύο γυναίκες ταυτοχρόνως», αλλά εκείνος επιμένει με ψυχαναγκαστικό τρόπο, κάποια στιγμή τα πρόσωπα πλησιάζουν τόσο πολύ ώστε γίνονται ένα, ο ήρωας κοντεύει να τρελαθεί, κι ύστερα συνειδητοποιεί ότι αυτή η αναζήτηση δεν οδηγεί πουθενά, χαμηλώνει τον πήχυ και βρίσκει επιτέλους την ηρεμία. «Το πρόβλημα στη ζωή», λέει κάποιος σε μια ταινία του Ζαν Ρενουάρ, «είναι ότι ο καθένας έχει τα δίκια του». Και η προσπάθεια να συμβιβαστούν αυτά τα δίκια μόνο σε έκρηξη μπορεί να οδηγήσει.
Ο Φοττορινό είναι ένας αναγνωρισμένος και βραβευμένος συγγραφέας, αλλά ως διευθυντής της Μοντ υπήρξε μέχρι τώρα μάλλον άχρωμος. Μετά την τρικυμιώδη διαχείριση του Ζαν-Μαρί Κολομπανί χρειαζόταν κάποιος να ρίξει τους τόνους και να προσπαθήσει να υπερασπιστεί την ανεξαρτησία της ιστορικής εφημερίδας χωρίς να χαμηλώσει τον πήχυ. Δεν είναι εύκολο: τα χρέη έχουν ξεπεράσει τα 150 εκατομμύρια ευρώ και υπάρχει κίνδυνος να κτυπήσει μια μέρα την πόρτα ένας δικαστικός επιμελητής. «Κάτι τέτοιο θα ήταν αδιανόητο», έγραψε πρόσφατα σε ένα σύντομο σημείωμά του ο Φοττορινό. Εξίσου αδιανόητη είναι όμως και η εναλλακτική λύση, να αυξήσουν το μερίδιό τους ο επιχειρηματίας Λαγκαρντέρ (κατέχει σήμερα το 17%) και ο όμιλος ΡRΙSΑ που εκδίδει την Ελ Παΐς (15%), και να λάβει τέλος ένα πείραμα μοναδικό στον ευρωπαϊκό, αν όχι στον παγκόσμιο Τύπο: ο έλεγχος μιας εφημερίδας από τους συντάκτες της. Η Εταιρεία Συντακτών της Μοντ (SRΜ) κατέχει σήμερα σημαντικό μέρος του κεφαλαίου (21,87%, μαζί με το 33,35% των δικαιωμάτων ψήφου) και μπορεί να μπλοκάρει τόσο τον διορισμό όσο και την απομάκρυνση του διευθυντή.
«Ο Φοττορινό δεν ενθουσιάζει κανέναν», λένε στους διαδρόμους της εφημερίδας. Αλλά την περασμένη Δευτέρα, όταν συγκέντρωσε το προσωπικό για τις παραδοσιακές ευχές του καινούργιου χρόνου, τον άκουσαν όλοι με προσοχή, και στο τέλος τον χειροκρότησαν πάνω από ένα λεπτό, μπορεί και δύο. Σήμερα θα αναλύσει τα σχέδιά του στους μετόχους, θα εξηγήσει ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο άσχημα, ότι υπάρχει πεδίο δράσης σε τέσσερις τομείς: το καθημερινό φύλλο, τα άλλα έντυπα που εκδίδει ο όμιλος, την ιστοσελίδα και τα υπόλοιπα προϊόντα (βιβλία και CD). Το ηθικό στο boulevard Αuguste Βlanqui είναι υψηλό, το όνομα της Μοντ είναι πολύ βαρύ για να το διαχειριστούν μερικοί επιχειρηματίες.
posted by Μιχάλης Μητσός @ 12:36 μ.μ.
5 comments
5 Comments:
Γεια σας,
δεν ειμαι σιγουρος για τα περι εφημεριδων αλλα μιας που θιξατε το θεμα του μοντ κ το ρολο των συντακτων κλπ, κ το 50% του εκονομιστ δεν ανηκει σε μικροκατοχους, πολλοι απο τους οποιους ειναι κ συντακτες? κ μαλιστα συντακτες που πολλες φορες διαφωνουν με την γραμμη της εφημεριδας μαλλον περισσοτερο απ' οτι στο μοντ.
Τωρα οσον αφορα το μοντ κ τα προβληματα του, σιγουρα ειναι ξεχωριστη εφημεριδα αλλα μου φαινεται οτι εχει γινει πιπιλα διαφορων αριστερων κυκλων που επιμενουν για την ανεξαρτησια του ενω δε λενε τιποτα για το γεγονος οτι τα νουμερα πεφτουν κ οτι δεν ειναι οικονομικα βιωσιμη εφημεριδα πλεον..κ αντι να ασχολουνται με το γιατι τα νουμερα πεφτουν, κρατουν τη σημαια της ανεξαρτησιας απο το μεγαλο κεφαλαιο, το οποιο τελικα θα παρουσιαστει ως σωσιας. Γιατι δεν μπορει το γαλλικο κρατος, κ το υπουργειο οικονομικων να τους σωζει συνεχεια..και γιατι πεφτουν τα νουμερα? ως πιο νεος κ γι'αυτο λιγο πιο αποκομμενος απο τη συνηθεια της εφημεριδας το μονο που εχω να πω ειναι οτι ο μοντ ειναι μαλλον βαρετη εφημεριδα..ειναι εντονως ελιτιστικη, με αρκετα βαρυ υφος γραφης ακομα κ για τους γαλλους και οσον αφορα νεες θεματικες εκει εχει προβλημα. Με λιγα λογια ειναι περισσοτερο εφημεριδα που ισως δε θελει να ειναι, δηλαδη εφημεριδα του dirigisme, των ανωτερων γαλλικων γραφειοκρατικων στρωματων κ των παριζιανικων αστων παρα οτιδηποτε αλλο. Για παραδειγμα, ειναι απο τις λιγες εφημεριδας που, οπως φαινεται κ απο τα πολιτιστικα του ενθετα, δεχεται κ επιμενει στη διασταση υψηλης κ χαμηλησ κουλτουρας, το οποιο εμενα μου φαινεται αρκετα παρωχημενο, αλλα εν τελει ειναι αρκετα γαλλικο. Τωρα θα μου πειτε προφανως το δυσκολο κ αυστηρο ειναι κ βαρετο, αλλα παντα υπαρχουν καποιοι τροποι αντιμετωπισης. Κ στο επιχειρημα οτι γενικα οι εφημεριδεσ ειναι σε πτωση, υπαρχουν κ αντιπαραδειγματα-βλ. εκονομιστ, γκαρντιαν, φρι πρεσσ- οποτε δεν μου ακουγεται πειστικο..Εγραψα πολλα κ δεν το συνηθιζω, συγχωρεστε μου την ελλειψη τονων αλλα δεν εχω συνηθισει καθολου να γραφω ελληνικα.
ευχαριστω
Βρίσκω αυστηρή την κριτική σας για τη Μοντ, αν και όλα είναι θέμα γούστου. Εμένα μου αρέσει, είναι καλοστημένη, "καθαρή" και τίμια. Βρίσκω ενδιαφέροντα κομμάτια, αν και σε πολλά από αυτά που λέτε έχετε δίκιο.
Ομολογώ πως τη δομή του Εκόνομιστ δεν την ξέρω.
Σε τι γλώσσα γράφετε συνήθως;
Και εγω βρίσκω πολλά ενδιαφέροντα κομμάτια, αλλά αυτό δεν αρκεί κ το ξέρετε καλύτερα από μένα. Πόσο σημασία έχει πια το φορμάτ, το ντύσιμο τέλος πάντων, la fortune est a l'amballage δε λένε? αλλά κ οτι πρέπει κάθε τόσο να αλλάζεις ώστε να ακολουθείς κάπως τους καιρούς σου, χωρις να προδίδεις τις αρχές σου..
πάντως δεν είπα οτι δεν είναι αξιόλογος ο μοντ, και έχετε δίκιο οτι είναι ΄καθαρός΄ και τίμιος αλλά είπα οτι ειναι μάλλον βαρετός.
Γράφω κυριώς στα γαλλικά κ αγγλικά, προτιμώ τα δεύτερα γιατί προφανώς τα πρώτα μου κάνουν τη ζωή δύσκολη..
Δλδ που να γράφατε στα ελληνικά συνεχώς, δεν θα τολμούσαμε να σχολιάσουμε μετα από εσάς, bazarov. :-)
Εκτός από θέμα γούστου, οι εφημερίδες είναι και θέμα συνήθειας.
Ωστόσο, θα διαφωνήσω με τη (ρητορική) κατακλείδα του καλογραμμένου αρθρου. Κάπως με σοκάρει αυτή η... σχεδόν μεταφυσική αντιμετώπιση. Αν κάτι είναι βαρύ, αυτό είναι το να μένουν απλήρωτοι και χωρίς δουλειά εργαζόμενοι, εξαιτίας της κακοδιαχείρισης. Αν κάτι είναι βαρύ, είναι το να καλείται το κοινωνικό σύνολο κάθε φορά να στηρίξει τα γούστα ή τις αναγνωστικές συνήθειες μιας μειοψηφίας.
Θα πει κανείς: "Ν'αφησουμε να κλείσει μια ιστορική εφημερίδα;". Καταρχάς θα βγει μια άλλη. Έπειτα, αν είναι το έντυπο τόσο σημαντικό, τότε οι αναγνώστες της θα βρουν τρόπο, θυμίζω την εδώ υπόθεση με το "ΑΝΤΙ" που συγκεντρώθηκαν τα χρήματα για να πληρωθούν οι μαγκιές του εντύπου σε βάρος του Φρυσίρα.
Τέλος, δεν ξέρω τί είδους διευθυντής είναι ο Φοττορινό αλλά ως συγγραφέας είναι εξαιρετικά καλός. Το δε βιβλίο που αναφέρεις, το Baisers de cinema είναι από τα καλύτερα βιβλία που διάβασα φέτος και συνιστώ σε όλους τους γαλλόφωνους να το διαβάσουν στα γαλλικά για να απολαύσουν μια εξαιρετικά ποιητική και μουσική γλώσσα, αν και είμαι σίγουρη πως και η ελληνική μετάφραση θα είναι φροντισμένη.
@αθήναιος
Ζητώ συγγνώμη στον Κ. Μ.Μ. γιατί δεν είναι δικό του θέμα, αλλά αθήναιε το μπλόγκ σας έχει κάποια προβλήματα. Δεν παίζει καλά, τουλάχιστον σε μένα, εύχομαι να μην είναι προσωπικό. Αν μη τι άλλο ο μπαζαροφ ήταν συμπαθής κ ευγενικός.
Οσο για τα ελληνικά κ το τι έχει να γίνει αν καταπιαστώ τελικά με αυτά έχετε δίκιο, κ εμένα η ικανότητα μου στις γλώσσες συνήθως με τρομάζει. Τόσο που τις περισσότερες φορές δεν χρειάζεται καν να προσπαθήσω κ έτσι δε γράφω τίποτα...
Καλησπέρα
Δημοσίευση σχολίου
<< Home