Τετάρτη, Ιανουαρίου 09, 2008

Ένα παιδί τριάμισι ετών



Ένα αντάρτικο, που περιέργως έχει ακόμη στη Δύση κάποιους οπαδούς. Δύο αμφιλεγόμενοι πρόεδροι. Τρεις χιλιάδες όμηροι, ανάμεσά τους μια πρώην υποψήφια για την προεδρία.
Ένας διάσημος σκηνοθέτης. Και ένα παιδί, ένα τραγικό παιδί τριάμισι ετών.

Η ιστορία θα μπορούσε να είναι κινηματογραφικό σενάριο, αλλά είναι πέρα για πέρα αληθινή. Στις 20 Ιουνίου 2004 γεννιέται στη ζούγκλα της Κολομβίας ένα παιδί που θα πάρει το όνομα Εμμανουέλ. Μητέρα του είναι η Κλάρα Ρόχας, επικεφαλής της εκστρατείας της Ίνγκριντ Μπετανκούρ στις προεδρικές εκλογές του Μαΐου 2002, και όμηρος μαζί μ΄ εκείνη των ανταρτών της οργάνωσης FΑRC από το 2002. Πατέρας του είναι ένας από τους φρουρούς της Ρόχας, που απομακρύνθηκε λίγο μετά τη γέννα. Το πιθανότερο είναι ότι εκτελέστηκε από τους συντρόφους του: κάθε αντάρτης που έχει σεξουαλικές σχέσεις με όμηρο θεωρείται προδότης, δικάζεται και καταδικάζεται. Ύστερα από μερικούς μήνες ομηρείας, το μωρό προσβάλλεται από ελονοσία, γαστρεντερίτιδα και σπάει το χέρι του. Οι υπεύθυνοι του στρατοπέδου πανικοβάλλονται και, εν αγνοία της ηγεσίας της οργάνωσης, παραδίδουν «προσωρινά» το μωρό σε μια οικογένεια αγροτών. Εκείνοι το κρατούν λίγο καιρό και, καθώς η κατάστασή του επιδεινώνεται, το μεταφέρουν στο νοσοκομείο Σαν Χοσέ ντελ Γκουαβιάρε της Νοτιοανατολικής Κολομβίας, στην καρδιά της ζώνης παραγωγής κοκαΐνης. Οι γιατροί εντοπίζουν μώλωπες και καψίματα και το παραδίδουν σε έναν οργανισμό για εγκαταλειμμένα παιδιά, στην Μπογκοτά. Τίποτα το πρωτότυπο: κάθε χρόνο κακοποιούνται στην Κολομβία κάπου 30.000 παιδιά.

Η ιστορία αυτή έμεινε μυστική για δυόμισι χρόνια. Και αποκαλύφθηκε πριν από λίγες ημέρες, όταν απέτυχε η απελευθέρωση της Κλάρα, του Εμμανουέλ και μιας ακόμη ομήρου, την οποία είχαν υποσχεθεί οι αντάρτες «σε ένδειξη καλής θέλησης». Στην υπόθεση ενεπλάκη ο Ούγκο Τσάβες, ενώ για την υποδοχή των ομήρων στρατολογήθηκαν ανώτατοι αξιωματούχοι οκτώ χωρών, ο πρώην πρόεδρος της Αργεντινής Νέστορ Κίρσνερ και ο σκηνοθέτης Όλιβερ Στόουν. Επί πέντε ημέρες οι φήμες οργίαζαν. Αλλά οι όμηροι δεν αφήνονταν ελεύθεροι. Ώσπου ο πρόεδρος της Κολομβίας έβγαλε στην επιφάνεια το μεγάλο μυστικό: το γνώριζε αρκετούς μήνες νωρίτερα, αλλά ήθελε να δει τον Τσάβες να γελοιοποιείται. Η ηγεσία των ανταρτών ισχυρίστηκε ότι η συμφωνία χάλασε επειδή δέχθηκαν πιέσεις από τον στρατό. Στην πραγματικότητα, δεν ήξεραν ούτε κι εκείνοι ότι ο Εμμανουέλ δεν ήταν στα χέρια τους. Όταν ειδοποίησαν την τοπική οργάνωση να ετοιμάσει την απελευθέρωσή του, οι τελευταίοι έστειλαν άρον-άρον τον αγρότη στην Μπογκοτά για να το βρει. Ήταν πολύ αργά. Οι μυστικές υπηρεσίες είχαν παγιδεύσει τις δορυφορικές επικοινωνίες μεταξύ των ανταρτών και είχαν εντοπίσει το δύστυχο παιδί πρώτες.

Σε λίγες ημέρες, το παιδί αναμένεται να παραδοθεί στη γιαγιά του. Και οι αντάρτες, στριμωγμένοι στον τοίχο, ίσως να παραδώσουν τελικά τους δύο ομήρους στον... Ούγκο Τσάβες. Μένουν άλλοι 2.998.