Σαρκοζί εναντίον μουσουλμάνων

Ένας δημοσιογράφος αποκαλύπτει στο blog του το περιεχόμενο των συνομιλιών του προέδρου της χώρας του με δύο υψηλούς επισκέπτες. Και αντί συγχαρητηρίων, δέχεται ύβρεις, απειλές και προσβολές.

Στις 21 Σεπτεμβρίου, ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί δέχθηκε τον Ιρλανδό πρωθυπουργό Μπέρτι Άχερν. Στις 3 Οκτωβρίου δέχθηκε τον Σουηδό πρωθυπουργό Φρέντρικ Ράινφελντ. Στις δύο αυτές συναντήσεις του, εξαπέλυσε μια βίαιη επίθεση εναντίον των μουσουλμάνων. Χρησιμοποιώντας μια γλώσσα σκληρή και ωμή, μίλησε επί 20 λεπτά για τον υπερβολικά μεγάλο αριθμό των μουσουλμάνων που ζουν στην Ευρώπη, σχολίασε τις δυσκολίες ένταξής τους και περιέγραψε με μελανά χρώματα τη «σύγκρουση των πολιτισμών» ανάμεσα στους μουσουλμάνους και τη Δύση. Κι όλα αυτά, για να δικαιολογήσει την κατηγορηματική του αντίθεση στην ένταξη της Τουρκίας στην Ευρώπη. Οι δύο πρωθυπουργοί τον άκουσαν έκπληκτοι. Και η εντύπωση που αποκόμισαν είναι ότι ο Σαρκοζί όχι μόνο έχει ένα σοβαρό πρόβλημα με τους μουσουλμάνους, αλλά ότι δυσκολεύεται να συγκρατήσει και τα νεύρα του.

Τις πληροφορίες αυτές τις έγραψε την περασμένη Τετάρτη στο blog του (http: //bruxelles. blogs. liberation. fr/) ο Ζαν Κατρμέρ, ανταποκριτής της Λιμπερασιόν στις Βρυξέλλες. Επικαλέστηκε δύο ανεξάρτητες μεταξύ τους πηγές και υπενθύμισε ότι ο Σαρκοζί όχι μόνο έχει υιοθετήσει την άποψη του Χάντινγκτον περί σύγκρουσης των πολιτισμών, αλλά μίλησε τον περασμένο Ιούλιο στο Ντακάρ και για τον «άνθρωπο της Αφρικής που αρνείται την ιδέα της προόδου». Οι εξηγήσεις αυτές δεν τον γλίτωσαν από την οργή των αναγνωστών. Μέχρι χθες το βράδυ είχε λάβει στο συγκεκριμένο post 408 μηνύματα, τα περισσότερα υβριστικά. Πολλοί τον κατηγορούν ότι λέει ψέματα, άλλοι ότι στηρίζεται σε ανώνυμες πηγές, ενώ αρκετοί εκφράζουν την έκπληξή τους για το γεγονός ότι το περιεχόμενο εκείνων των συνομιλιών δεν αποκαλύφθηκε από τη Λιμπερασιόν, αλλά από το blog ενός δημοσιογράφου της Λιμπερασιόν.

Ο Κατρμέρ αναγκάστηκε έτσι να γράψει δύο ημέρες αργότερα και δεύτερο post, με τίτλο «Πώς κτίζεται μια πληροφορία» (όπου είχε δεχθεί μέχρι χθες το βράδυ άλλα 103 μηνύματα). Οι συναντήσεις μεταξύ των ηγετών- γράφει- γίνονται κεκλεισμένων των θυρών. Οι δημοσιογράφοι πρέπει να στηρίζονται έτσι σε πηγές, που είτε είναι παρούσες σε μια συνάντηση είτε πληροφορούνται από άλλους αυτά που διαμείφθηκαν. Οι πηγές αυτές, που άλλοτε συμφωνούν μεταξύ τους και άλλοτε αλληλοδιαψεύδονται, μιλούν πάντοτε off the record. Άλλες προέρχονται από χώρες όπου κυριαρχεί η μυστικοπάθεια (όπως η Γαλλία) κι άλλες από χώρες που καλλιεργούν τη διαφάνεια (όπως οι σκανδιναβικές, και γενικά οι μικρές χώρες). Ο έμπειρος δημοσιογράφος γνωρίζει σε ποιες πηγές μπορεί να έχει εμπιστοσύνη. Γνωρίζει επίσης ότι μπορεί να αποκομίσει πολύτιμες πληροφορίες από ξένους συναδέλφους του, ανταλλάσσοντάς τες συχνά με άλλες πληροφορίες...

Ας μη ζητά λοιπόν «αποδείξεις» το κοινό από τους σοβαρούς δημοσιογράφους, καταλήγει ο Γάλλος ανταποκριτής. Το «off» και οι ανώνυμες πηγές είναι η ουσία της δημοσιογραφίας, το μόνο σημείο στο οποίο υπερέχει ο γραπτός από τον οπτικοακουστικό λόγο.