Ο φίλος του Μαντέλα

«Σε δέκα χρόνια από σήμερα, η ιδέα ότι κάποιος δουλεύει για το περιοδικό κι όχι για την ιστοσελίδα θα μοιάζει παράλογη. Δηλαδή δεν μπορείς να οδηγείς και να ακούς ραδιόφωνο ταυτόχρονα;».

O Ρικ Στένγκελ είναι πολύ χαρούμενος με το άγαλμα του Νέλσον Μαντέλα που αποκαλύφθηκε πρόσφατα στην Πλατεία Τραφάλγκαρ. «Ο Μαντέλα είναι ένθερμος φίλος της Αγγλίας, όταν ήταν νέος διάβαζε Ντίκενς και σήμερα παρακολουθεί με μεγάλο ενδιαφέρον τους αγώνες κρίκετ και ράγκμπι», είπε ο διευθυντής του περιοδικού ΤΙΜΕ σε μια πρόσφατη επίσκεψή του στη Βρετανία. Ο Στένγκελ γνωρίζει προσωπικά τον πρώην πρόεδρο της Νότιας Αφρικής, το 1993 τον βοήθησε να γράψει την αυτοβιογραφία του («Μια Μακρά Πορεία προς την Ελευθερία») και τρία χρόνια αργότερα συνεργάστηκε στην παραγωγή του ντοκιμαντέρ «Μαντέλα». Ο ίδιος ο Μαντέλα γράφει ότι νοσταλγεί τις πρωινές βόλτες με τον Στένγκελ στο Τρανσκέι.

Τα χρόνια πέρασαν, ο Στένγκελ έγραψε διάφορα βιβλία (όπως τη «Σύντομη Ιστορία της Κολακείας»), ένα φεγγάρι πέρασε από το Πρίνστον, δούλεψε για τον Μπιλ Μπράντλεϊ, που το 2000 διεκδίκησε το χρίσμα των Δημοκρατικών, και πέρυσι επέστρεψε στα παλιά του λημέρια: ανέλαβε τη διεύθυνση του ΤΙΜΕ, όπου έγραφε στα τέλη της δεκαετίας του ΄80. Το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να αλλάξει την ημέρα έκδοσης του περιοδικού από Δευτέρα σε Παρασκευή. «Οι παλιοί ρυθμοί δεν ωφελούσαν τους αναγνώστες, αλλά τους δημοσιογράφους», λέει στην Ιντιπέντεντ. Ύστερα κατήργησε το σύστημα της συλλογής των ανταποκρίσεων και της σύνθεσής τους από έναν συντάκτη στη Νέα Υόρκη. «Πιστεύω πως οι αναγνώστες θέλουν μια φωνή, μια άποψη. Πάντα έβρισκα περίεργο να έχουμε έναν ανταποκριτή στο Πεντάγωνο που είναι ειδικός στα στρατιωτικά θέματα, μιλά με τους στρατηγούς και μετά γράφει ένα χλιαρό άρθρο». Πήρε βέβαια και δυσάρεστες αποφάσεις, έκλεισε τα γραφεία του περιοδικού σε πολλές πόλεις, απέλυσε δεκάδες ανθρώπους.

Σύμφωνα με τον Στένγκελ, μια από τις απροσδόκητες συνέπειες της 11ης Σεπτεμβρίου ήταν να συνειδητοποιήσουν οι Αμερικανοί ότι αποτελούν μέρος αυτού του κόσμου. Οι νέοι άνθρωποι ενδιαφέρονται για τις διεθνείς εξελίξεις πολύ περισσότερο από τις προηγούμενες γενιές- κι αυτό δεν αφορά μόνο τον πόλεμο ή την τρομοκρατία, αλλά τον τρόπο ζωής σε διάφορες χώρες. Αντί λοιπόν το ΤΙΜΕ να είναι ένα περιοδικό με διαφορετικό εξώφυλλο ανάλογα με την περιοχή στην οποία κυκλοφορεί, είναι καλύτερα να αποτελεί ένα έντυπο που προσφέρει στους αναγνώστες όλου του κόσμου μια αμερικανική προοπτική. Και οι ανταγωνιστές του δεν είναι πλέον μόνο τα άλλα περιοδικά, αλλά και ένας ποδοσφαιρικός αγώνας, η τηλεόραση, μια ταινία στον κινηματογράφο. «Ζούμε τη μεγαλύτερη επανάσταση της πληροφορίας στην ιστορία», λέει ο φίλος του Μαντέλα. «Ένα παιδί που μεγαλώνει στη Ζανζιβάρη έχει πρόσβαση σε όλα τα βιβλία που γράφτηκαν πριν από το 1500 χάρη στην ιστοσελίδα του Βρετανικού Μουσείου. Κι αυτό είναι καταπληκτικό όχι μόνο για τα μέσα ενημέρωσης, αλλά και για την ανθρωπότητα».