Η άνοιξη δεν ήρθε ποτέ

Οι Κούρδοι αντάρτες της Τουρκίας εγκαταλείπουν μαζικά το ιρακινό Κουρδιστάν και καταφεύγουν στο Ιράν ώστε να αποφύγουν τις συνέπειες ενδεχόμενης τουρκικής επίθεσης: το αποκαλύπτει κάποιος που ξέρει.

Την έλεγαν Καβέ, ήταν 26 ετών και οι σύντροφοί της στο αντάρτικο την αποκαλούσαν Ζιγιάν. Τον έλεγαν Οσμάν, ήταν 46 ετών, οι σύντροφοί του τον αποκαλούσαν Φερχάτ και ο αδελφός του ήταν ισόβιος αρχηγός της οργάνωσης. Ο Οσμάν ερωτεύτηκε την Καβέ, αλλά ο αδελφός του είχε απαγορεύσει ρητά κάθε ερωτική σχέση μεταξύ των μαχητών. Το ζευγάρι κινδύνευε να εκτελεστεί, παρ΄ όλο που ο αρχηγός είχε συλληφθεί πέντε χρόνια νωρίτερα και κρατούνταν σε τουρκικές φυλακές. Πολλοί αντάρτες έχουν εκτελεστεί, δεκάδες, εκατοντάδες ίσως, επειδή παραβίασαν τις εντολές της ηγεσίας ή κρίθηκαν ένοχοι για συνεργασία με τον εχθρό. Έτσι, ο Οσμάν και η Καβέ δεν είχαν άλλη επιλογή. Τη νύχτα της 3ης Ιουνίου του 2004 κατέβηκαν το βουνό μαζί με επτά συντρόφους τους και έφτασαν σε μια πεδιάδα του Ιράκ όπου τους περίμενε ένα αυτοκίνητο. Για τον Οσμάν, που είχε περάσει 18 χρόνια στα βουνά, ξεκινούσε μια νέα εποχή.

Επτά μήνες νωρίτερα, ο Οσμάν Οτζαλάν έλεγε από το κρησφύγετό του στον δημοσιογράφο της Μοντ Πατρίς Κλωντ πως «όταν δεν υπάρχουν προσωπικές ελευθερίες, δεν υπάρχει ελευθερία γενικά». Τότε ήλπιζε ακόμη να αναλάβει την ηγεσία της οργάνωσης και μια από τις πρώτες του αποφάσεις θα ήταν να καταργήσει τα σκοταδιστικά διατάγματα του μεγάλου του αδελφού. Ο τελευταίος τον είχε συλλάβει το 1993 για κάποιους μυστηριώδεις «πολιτικούς και επιχειρησιακούς» λόγους, τον είχε ανακρίνει επί 52 μέρες μέσα σε μια σπηλιά, τον είχε αναγκάσει να κάνει μια εξευτελιστική αυτοκριτική και τον είχε καταδικάσει τελικά σε θάνατο. Αν τελικά ο Οσμάν Οτζαλάν δεν εκτελέστηκε, το οφείλει στο επώνυμό του. Κι αν το 2004 ήλπιζε ακόμη να εκσυγχρονίσει και να εξανθρωπίσει το κίνημα, το οφείλει στον αθεράπευτο ρομαντισμό του.

Αλλά η άνοιξη του ΡΚΚ δεν ήρθε ποτέ. Μετά τη θεαματική διαφυγή του, προσπάθησε να ιδρύσει ένα πιο δημοκρατικό κόμμα. Έστειλε κι έναν φίλο του, τον Χικμέτ Φιντάν, στο Ντιγιάρμπακιρ για ανίχνευση προθέσεων. Ο Χικμέτ δεν επέστρεψε ποτέ. Κάποιος τον δολοφόνησε, ίσως το ΡΚΚ. Κι ο Οσμάν εγκατέλειψε τα φιλόδοξα σχέδιά του.
«Είμαι ένας πολιτικός που έσφαλε σε πολλά, ένας διπλωμάτης έτοιμος να κάνει συμβιβασμό» λέει σήμερα στον ίδιο δημοσιογράφο της Μοντ από τη μικρή πόλη Κόι Σινιάκ του ιρακινού Κουρδιστάν όπου ζει μαζί με την οικογένειά του και άλλους φυγάδες. Η Άγκυρα τον κυνηγά ακόμα, για την ακρίβεια είναι πρώτος στον κατάλογο των 100 Κούρδων τρομοκρατών που η χώρα του θέλει ζωντανούς ή νεκρούς. Αλλά εκείνος θα μείνει εκεί, δεν θα ακολουθήσει τους αντάρτες στο Ιράν, θέλει επιτέλους να ζήσει φυσιολογικά.