Σάββατο, Οκτωβρίου 20, 2007

Άσκηση δειλίας



Όταν η 32χρονη Γιοάνι Σάντσες θέλει να γράψει στο μπλογκ της ένα καινούργιο σχόλιο, ντύνεται τουρίστας και μπαίνει σε ένα ξενοδοχείο της Αβάνας χαιρετώντας το προσωπικό στα γερμανικά. Αν καταφέρει να αποφύγει τον θυρωρό που ζητά το διαβατήριό της, κάθεται μπροστά σε έναν υπολογιστή και γράφει όσο πιο γρήγορα μπορεί: η σύνδεση κοστίζει 6 δολάρια την ώρα, που ισοδυναμεί με τον μισό μισθό ενός μέσου Κουβανού. Συνήθως έχει γράψει το κείμενο στο χέρι, αλλά συχνά αυτοσχεδιάζει, έχοντας πάντα στο μυαλό της ότι οι περισσότεροι αναγνώστες της βρίσκονται έξω από την Κούβα.

«Με ρωτούν πολλοί γιατί γράφω. Ε, λοιπόν δοκίμασα διάφορα πράγματα, τη σιωπή και τη διαφυγή, τη γιόγκα, το Τάι Τσι, ακόμα και το γυμναστήριο. Τίποτα δεν δούλεψε», σημείωνε τις προάλλες η Γιοάνι, που το όνομά της γράφεται στα ισπανικά Υoani, και για τον λόγο αυτό ονόμασε το μπλογκ της «Γενιά Υ», και το αφιέρωσε σε όλους εκείνους που γεννήθηκαν στην Κούβα τις δεκαετίες του ΄70 και του ΄80 και το όνομά τους αρχίζει από Υ. «Μη νομίζετε, όμως, ότι έχω ευγενή κίνητρα. Το ομολογώ, αυτό το μπλογκ είναι στην πραγματικότητα μια άσκηση δειλίας. Κάθε νέο σχόλιο εμποδίζει τη συσσώρευση πίεσης μέσα μου και την έκρηξή της με τρόπο που θα ήταν ενοχλητικός. Τα kilobytes αντισταθμίζουν την αδυναμία μου να πω όλα αυτά τα πράγματα στην πραγματική ζωή. Μην ξαφνιαστείτε όμως αν μια μέρα δείτε σε αυτό το μπλογκ μια φράση όπως “Κλειστόν λόγω ανακαίνισης“ ή “Αλλάζω σελίδα”. Προς το παρόν, γράφω και επιβιώνω, ή μάλλον επιβιώνω επειδή γράφω».

Στη Γιοάνι και τους άλλους 200.000 Κουβανούς (μόνο!) που χρησιμοποιούν το Ιnternet αφιέρωσε πρόσφατα ένα τηλεγράφημά του το πρακτορείο Ρώυτερς. Από εκείνη τη μέρα έγινε χαμός. Η νεαρή Κουβανή έλαβε χιλιάδες μηνύματα απ΄ όλα τα σημεία της γης, σε σημείο που αναγκάστηκε να αλλάξει εκείνο τον επίλογό της και να τον κάνει «Επιβιώνω επειδή γράφω και με διαβάζετε». Και άρχισε να απαντά στις ερωτήσεις. Υφίσταται αντίποινα εξαιτίας του μπλογκ της; «Όσα υφίστανται όλοι οι Κουβανοί: δύσκολη πρόσβαση στο Ιnternet, δύο νομίσματα που μας αποκλείουν από υπηρεσίες όπως το Cybercafe, κι αυτή η διαρκής παράνοια από την αίσθηση ότι αυτό που κάνουμε είναι επικίνδυνο». Πώς συντάσσει κάθε σχόλιό της; «Παιδιά, δεν θέλω να κάψω τα χαρτιά μου». Πώς μπορούμε να τη βοηθήσουμε; «Ενθαρρυντικές κουβέντες είναι πάντα ευπρόσδεκτες. Θα μπορούσατε να ευχηθείτε να έρθει μια μέρα που όλοι οι Κουβανοί θα μπορούν να σερφάρουν ελεύθερα. Δεν θα έβλαπτε και να βάλετε στα μπλογκ σας ένα λινκ στη Γενιά Υ». Το κάναμε ήδη, Γιοάνι.