Κανείς δεν πέθανε από τον διάλογο
Ο αντιπρόεδρος της ισραηλινής κυβέρνησης τάσσεται ανοιχτά υπέρ της διαίρεσης της Ιερουσαλήμ- και κανείς δεν ζητά την παραίτησή του, η κυβέρνηση δεν πέφτει, δεν γεμίζουν οι δρόμοι διαδηλωτές. Δεν τον άκουσε κανείς; Ή κανείς δεν τον πιστεύει;
Ένας ξαφνικός πολιτικός έρωτας έχει αιφνιδιάσει τους πολιτικούς αναλυτές στην πολύπαθη Μέση Ανατολή. Ο ισραηλινός πρωθυπουργός Εχούντ Ολμέρτ και ο Παλαιστίνιος ηγέτης Μαχμούντ Αμπάς έχουν συναντηθεί έξι φορές το τελευταίο διάστημα και συζητούν ανοιχτά όλα τα προβλήματα που χωρίζουν τους λαούς τους. Καρπός των συναντήσεων φέρεται να είναι ένα σχέδιο συμφωνίας που θα παρουσιαστεί τον ερχόμενο μήνα στην ειρηνευτική σύνοδο της Ανάπολις και θα προβλέπει τη διάλυση των παράνομων εβραϊκών οικισμών, τον τερματισμό του εποικισμού των παλαιστινιακών εδαφών, την επιστροφή του 92-97% των εδαφών που κατέλαβε το Ισραήλ το 1967 και τη διαίρεση της Ιερουσαλήμ. Για το τελευταίο εκρηκτικό ζήτημα μίλησε προχθές ο Χαΐμ Ραμόν, ένας από τους στενότερους συνεργάτες του Ισραηλινού πρωθυπουργού. Η Ανατολική Ιερουσαλήμ θα περιέλθει στον έλεγχο των Παλαιστινίων. Η Δυτική θα παραμείνει υπό ισραηλινό έλεγχο. Όσο για τους ιερούς τόπους, οι μουσουλμανικοί θα μπορούσαν να περάσουν στην κυριαρχία της Ιορδανίας, ενώ οι χριστιανικοί θα τελούν υπό την αιγίδα του ΟΗΕ ή της διεθνούς κοινότητας. Η παλιά πόλη καταλαμβάνει όλη κι όλη 4 με 5 τετραγωνικά χιλιόμετρα, κάποια λύση θα βρεθεί.
Βρισκόμαστε λοιπόν μπροστά σε μια λύση; Είναι άραγε έτοιμοι οι Ισραηλινοί να δεχθούν τη διαίρεση της «αιώνιας και αδιαίρετης πρωτεύουσάς» τους και οι Παλαιστίνιοι να δεχθούν αυτά που απέρριψαν το 2000 στο Καμπ Ντέηβιντ και το 2001 στην Τάμπα; Ο Ισραηλινός ιστορικός Τομ Σέγκεβ δεν είναι καθόλου σίγουρος. Οι συνομιλίες του Ολμέρτ με τον Αμπάς δεν έχουν και τόση σημασία, γράφει στη Χααρέτζ . Όλοι ξέρουν ότι οποιαδήποτε συμφωνία πρέπει να γίνει με τη Χαμάς στη Γάζα. Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός χρειάζεται απλώς τη σύνοδο του Νοεμβρίου, επειδή μετά τον Νοέμβριο έρχεται ο Δεκέμβριος και τον Δεκέμβριο θα δοθεί στη δημοσιότητα η έκθεση της Επιτροπής Βίνογκραντ που θα τον συνδέει ευθέως με μια σειρά από σκάνδαλα.
«Αν επιτευχθεί ειρήνη στην Ανάπολις, εγώ θα φάω το καπέλο μου», υπόσχεται και ο αρθρογράφος της ίδιας εφημερίδας Γιοέλ Μάρκους. Ο Ολμέρτ και ο Αμπάςγράφει- μοιάζουν περισσότερο με δύο Βρετανούς αριστοκράτες που συναντιούνται στο κλαμπ για ένα ποτό, παρά με αποφασισμένους ηγέτες που μπορούν να πείσουν τους εξτρεμιστές των δύο πλευρών να δεχθούν μια ειρήνη βασισμένη σε αμοιβαίες υποχωρήσεις. Μπορεί κανείς να φανταστεί τον Αμπού Μάζεν να πατάει πόδι στη Γάζα, να διαλύει τις τρομοκρατικές οργανώσεις και να δίνει τέλος στις επιθέσεις με πυραύλους εναντίον άμαχων Ισραηλινών; Μπορεί κανείς να φανταστεί τον Ολμέρτ να αναγκάζει 250.000
σκληροπυρηνικούς συμπατριώτες του να εγκαταλείψουν τους οικισμούς; Η σημασία της συνόδου έγκειται αποκλειστικά στο ότι θα πραγματοποιηθεί. Κανείς δεν πέθανε από τον πολύ διάλογο.
posted by Μιχάλης Μητσός @ 12:33 μ.μ.
14 comments
14 Comments:
Ο αντιπρόεδρος της ισραηλινής κυβέρνησης τάσσεται ανοιχτά υπέρ της διαίρεσης της Ιερουσαλήμ- και κανείς δεν ζητά την παραίτησή του, η κυβέρνηση δεν πέφτει, δεν γεμίζουν οι δρόμοι διαδηλωτές. Δεν τον άκουσε κανείς; Ή κανείς δεν τον πιστεύει;
Μιας και παρακολουθείς το ζήτημα τόσα χρόνια, θέλω να σου κάνω μία ερώτηση. Εσύ, γιατί νομίζεις ότι κανείς δεν αντέδρασε. Δεν τον άκουσαν; Είναι ότι δεν τον πιστεύουν ή μήπως συμβαίνει και κάτι άλλο;
Δεν τον άκουσαν; Είναι ότι δεν τον πιστεύουν ή μήπως συμβαίνει και κάτι άλλο;
Κάτι άλλο συμβαίνει!
Την επόμενη Πέμπτη, 18 Οκτωβρίου 2007, ένα εκατομμύριο Παλαιστίνιοι και Ισραηλινοί, η σιωπηλή πλειοψηφία, στην Ιεριχώ και στο Τελ Αβίβ, θα δικαιώσουν τον ποιητή. Θα φωνάξουν, με μια φωνή, τον στίχο του Καββαδία:
..Απόψε που αγκαλιάστηκαν Εβραίοι και Μουσουλμάνοι.
Κι ας με λέει ο Μιχάλης αθεράπευτα ρομαντικό:)
Κι εγώ είμαι υπέρ του ρομαντισμού, ξέρετε γιαυτό σκύβω και φιλάω τον κάθε βάτραχο που βρίσκω, μην πω τίποτα για τα γαϊδούρια που κατά καιρούς φιλάω με την προσδοκία να μεταμορφωθούν σε άντρες με παντελόνια, με άθλια μέχρι τώρα αποτελέσματα.
Ας ρωτήσω κι εσάς Τιν Μαν που ο Μιχάλης σας έχει βαφτίσει ειδικό περί της Μέσης Ανατολής.
Γιατί δεν σηκώθηκαν και τα πεζοδρόμια με αυτή την πρόταση; Λέτε να μην τους πίστεψαν; Και πάλι, μία τέτοια πρόταση από τόσο επίσημα χείλη.
Τί ξυμβαίνει;
Κι αυτό το One Voice, ωραία πρωτοβουλία. Μήπως ξέρετε ποιος το ίδρυσε;
Αθήναιε, είναι όντως αξιοπρόσεκτο το γεγονός ότι δεν υπήρξαν οι αναμενόμενες υστερικές αντιδράσεις στην πρόταση του Ραμόν. Το ακόμα πιο παράδοξο είναι ότι εκεί που όλοι περίμεναν να σηκώσει ο Λίμπερμαν το λάβαρο της επανάστασης, ο άνθρωπος εξέπληξε τους πάντες υποστηρίζοντας ουσιαστικά την πρόταση! Και το ακόμα πιο παράδοξο είναι το γεγονός ότι οι πιο έντονες αντιδράσεις προήλθαν από την Τσίβνι, τον Μοφάζ και τον.. αριστερό Μπαράκ.
Κατανοώ την αντίδραση του Μπαράκ. Εκείνο που με ενοχλεί είναι η στάση της Λίβνι και του Μοφάζ. Οι δύο "δελφίνοι" του Καντίμα βάζουν το προσωπικό τους συμφέρον, τη ματαιοδοξία και τις φιλοδοξίες τους, υπεράνω της ειρήνης.
Για άλλη μια φορά μια σοβαρή προοπτική ειρήνης κινδυνεύει να πέσει θύμα των εσωκομματικών προβλημάτων του Ισραήλ.
Όσο για την OneVoice μου προκαλεί εντύπωση η απορία σου. Στο site τους δηλώνουν δημόσια ποιοι είναι.
υγ
Πάντως αξίζει να πάει κανείς στη συγκέντρωση της Πέμπτης μόνο και μόνο για να ακούσει τον μοναδικό Μπράιαν Άνταμς!!! (ελπίζω μόνο να μην αλλάξει το ρεφρέν στο αριστούργημα του και να το κάνει για την περίσταση.. summer of '67:)
Λέτε ότι η προσπάθεια θα ναυαγήσει εξαιτίας του Ισραήλ έτσι;
Και σας κάνει και εντύπωση ότι δεν υπήρξαν αντιδράσεις;
Ως προς το πρώτο να το αναλύσουμε βέβαια, μου κάνει όμως εντύπωση αυτό το ποστ από το μπλογκ που αυτοαποκαλειται "Νέα από την Παλαιστίνη".
Μα,τί είναι αυτά που λέει;!
Για το άλλο ζήτημα, περιμένω και την άποψη του Μιχάλη.
Όσο για το One Voice ψάχνω και δεν το βρίσκω. Μπορείτε να μου το λινκάρετε; :-) Μερσί!
"Νέα από την Παλαιστίνη
http://www.onevoicemovement.org/en/about/who-we-are.html
υγ
Αθήναιε, και τα δύο λινκ που παραθέτω στο πρώτο σχόλιο μου οδηγούν στο site της OneVoice. Μου κάνει εντύπωση που δεν το βρίσκεις. Κάνε κλικ στη φράση "μια φωνή" στο πρώτο σχόλιο μου και θα σε οδηγήσει κατευθείαν εκεί.
Α είστε τέλειος, σας ευχαριστώ. Το βρήκα. Ιδρυτής είναι κάποιος Εβραιος.
Το ποστάκι από τα "Νέα από την Παλαιστίνη" είναι ακριβές;
Είπατε πως "Για άλλη μια φορά μια σοβαρή προοπτική ειρήνης κινδυνεύει να πέσει θύμα των εσωκομματικών προβλημάτων του Ισραήλ."
Το μπλογκ που βάζει τη λέξη ειρήνευση σε εισαγωγικά(!!) μεταφέρει άλλες πληροφορίες.
Εσείς αυτές τις πληροφορίες τις είχατε υπόψη σας. Πρέπει, αφού είστε ειδικός. Κι αν τις είχατε γιατί κάνετε το παραπάνω σχόλιο;
Συγγνώμη που κάνω πολλές ερωτήσεις, απλά, θέλω να αποφύγω τη "δίκη προθέσεων" και ο πιο ασφαλής δρόμος είναι να ρωτήσω εσάς που τα γράψατε αυτά για να με πληροφορήσετε για τις προθέσεις σας, μην βγάλω εγώ συμπεράσματα και γίνουμε πάλι από δέκα χωριά, τώρα που είμαστε μία ωραία ατμόσφαιρα...
Μα, Αθήναιε, εξηγώ στο κομμάτι γιατί δεν αντέδρασε κανείς. Αν δεν το εξηγούσα, δεν θα έθετα στην αρχή το ερώτημα, ο σκοπός μου δεν ήταν να κάνω τον έξυπνο.
Δεν αντέδρασε κανείς, γιατί κανείς δεν πιστεύει ότι ο Ολμέρτ που είναι βουτηγμένος στα σκάνδαλα και ο Αμπάς που δεν έχει καμιά εξουσία μπορούν να φέρουν την ειρήνη. Για να υπάρξει προοπτική ειρήνης, πρέπει να "παίξει" και η Χαμάς, είτε μας αρέσει είτε όχι. Πρέπει να φύγει από τα πράγματα ο Μπους και να έρθει κάποιος άλλος (η Χίλαρυ;) που θα αναλάβει κάποια σοβαρή πρωτοβουλία. Πρέπει να υπάρξουν αποφασισμένοι ηγέτες που παίρνουν ρίσκα και πείθουν τους λαούς τους για την αναγκαιότητα ορισμένων επιλογών.
Δεν θεώρησα ότι ήθελες να κάνεις τον έξυπνο, καμία σχέση. Η ερώτησή μου έχει ένα νόημα και εξηγούμαι.
Ο λόγος που δεν αντέδρασε κανείς στην πρόταση να μοιραστεί στα δύο η Ιερουσαλήμ είναι επειδή αυτή η πρόταση δεν ακούστηκε πρώτη φορά. Το non-paper της "Συμφωνίας της Γενεύης" είχε κυκλοφορήσει και είχε μοιραστεί ως φυλλάδιο σε όλα τα Ισραηλινά σπίτια. Από Παλαιστινιακής πλευράς δημοσιεύθηκε στην Al Quds του Sari Nusseibeh και σε μία άλλη εφημερίδα, νομίζω, δεν είμαι σίγουρη που τώρα μου διαφεύγει έτσι κι αλλιώς.
Φυσικά, πίσω από όλα αυτά ήταν ο Yossi Beilin. Τότε, όσοι είχαν εμπλακεί, είχαν λοιδορηθεί, στην καλύτερη των περιπτώσεων. Σήμερα, κάνουμε επικοινωνιακή πολιτική με τις αρχές του non-paper.
Επικοινωνιακά το Μεσανατολικό βρισκεται σε μία καμπή. Από τη μία έπεσαν τα ταμπού να συζητιώνται μερικά θέματα, όπως η Ιερουσαλήμ και η παραλόγια του πρωτοφανούς αιτήματος στην Ιστορία της ανθρωπότητας της παλαιστινιακής πλευράς που απαιτει το "δικαίωμα στην επιστροφή" να καλύπτει και τα εγγόνια των προσφύγων (!!!) . Από την άλλη όμως, τώρα σοβεί ο κίνδυνος, η λογική ν'αρχίσει να επέχει το ρόλο της διπλωματικής μπλόφας.
Είναι σαφές ότι αυτή η ειρηνευτική διαδικασία είναι παρωδία. Διαβάστε το Bitter Lemons να σας πιάσει κατάθλιψη.
Οι λογικές φωνές ανά την υφήλιο όμως, πρεπει να προφυλάξουν το πνεύμα της συμφωνίας της Γενεύης από το να γίνει άθυρμα στα χέρια κάκιστων διπλωματών. Οι πολιτικοί, είναι χαμένα κορμιά. Οι δημοσιογράφοι τουλάχιστον έπρεπε να θυμίζουν στη διεθνή κοινότητα πως υπήρξε το non paper της Γενεύης.
Και ένα άλλο σχόλιο. Καλοί και άγιοι μερικοι άνθρωποι . Μου είναι εξαιρετικά συμπαθείς και όλα αυτά και μιλώ εντελώς ειλικρινα. Όμως, μου προκαλεί ναυτία, η ευκολία που πετούν τα αντι-ισραηλινά ψεύδη από το τσεπάκι και μιλάμε για χοντροκομμένα ψεύδη που τα πετούν ανερυθρίαστα λες και μιλούν σε ανθρώπους που δεν βλέπουν πέρα από τη μύτη τους.
Κυρίως όμως με συγκλονίζει το μίσος τους προς τους Εβραίους. Με συγκλονίζει. Δεν έχω άλλη λέξη για να περιγράψω το αίσθημα που μου δημιουργεί αυτή η συμπεριφορά. Μένεις στην Αθήνα και σε διακατέχει αντι-ισραηλινό μένος μεγαλύτερο κι από αυτό του εκπροσώπου της Χαμας; Γιατί; ΓΙΑΤΙ;
Και κάτι τελευταίο. Όταν άνθρωποι που μένουν τόσο μακριά από τον τόπο και είναι τόσο μα τόσο αδαείς για τα πάντα που αφορούν τον τόπο, έχουν ΤΌΣΟ ΠΑΘΟΣ, πώς περιμένουμε αυτοί οι δύο λαοί να σταθούν υπεράνω των διαφορών τους;
Τί να πεις; Σοκ και δέος.
Να μη το παινευθώ αλλά τον Ιανουάριο του 2004, πρότεινα σε έλληνες πολιτικούς μέσω Δικτύου να δώσουν προτεραιότητα σε σχέδιο ειρήνης με Ισραήλ και Παλαιστίνη με κοινή πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ και να πάρουν ανάλογες πρωτοβουλίες. Δυστυχώς εξακολουθούν να ταυτίζουν την χώρα με νομαρχία.
Πάντως η πρόταση του αντιπροέδρου αυξάνει τις προσδοκίες για ειρήνη στη Μ. Ανατολή εν όψει της σημαντικής διάσκεψης τον Νοεέμβριο.
Η Χαμάς μάλλον ενδιαφέρεται για να παίζει το ρόλο της Κούβας στη περιοχή
Πώς να μην αναφερθούμε σε Κουσνέρ και Σαρκοζύ. Παράγοντες καταλυτικοί!
Πόλη μητέρα 3 θρησκειών η Ιερουσαλήμ, της ταιριάζουν φωτογραφιες όχι μόνο με το τέμενος αλλά και με το τείχος του ναού του Σολομώντα καθώς και του Χριστιανικού.
http://cosmosair2.blogspot.com/2007/06/o_29.html
Δημοσίευση σχολίου
<< Home