Τρίτη, Σεπτεμβρίου 11, 2007

Ήταν καταπληκτικός μάγειρας



Ο Έντουαρντ Ράιαν, όπως και άλλοι 2.748 συμπολίτες του, δεν επέστρεψε εκείνο το βράδυ στο σπίτι του. Πέρασε ένας μήνας για να αποφασίσει η οικογένειά του να τον αποχαιρετήσει. Κι άλλα έξι χρόνια για να αποκτήσει ένα κομματάκι, ένα πολύ μικρό κομματάκι, του κορμιού του.

Η Νταϊάν Κιτνάκερ δεν είχε ψευδαισθήσεις: ο σύζυγός της εργαζόταν στον 92ο όροφο του Βόρειου Πύργου, το Μπόινγκ 767 που κατηύθυνε ο Μοχάμεντ Άττα προσέκρουσε ανάμεσα στον 94ο και τον 98ο, κανείς από τους εξήντα οκτώ συναδέλφους του στην Carr Futures δεν επέζησε, εκείνος δεν ήταν απ΄ αυτούς που πήδηξαν από τα παράθυρα, οπότε είτε πέθανε από τους καπνούς είτε παγιδεύτηκε στις σκάλες. Όλο τον Σεπτέμβριο περίμενε κάποια είδηση, ένα τηλεφώνημα, ήλπιζε ότι οι διασώστες κάτι θα έβρισκαν και θα της έδιναν για να το θάψει. Ώσπου αποφάσισε ότι δεν είχε νόημα να περιμένει άλλο, και στις 6 Οκτωβρίου του 2001, στις 11 παρά τέταρτο το πρωί, αποχαιρέτισε τον άνδρα της με μια δέηση στην εκκλησία του Σκάρσντεϊλ, 42 λεπτά με το τρένο βορείως του Μανχάταν. Αντί για λουλούδια ζήτησε χρήματα για να σπουδάσουν τα τέσσερα παιδιά της. Ο πατέρας του Έντουαρντ είπε ότι ο γιος του ήταν ο πιο συμπαθητικός άνθρωπος που έχει γνωρίσει. Οι φίλοι θυμήθηκαν πόσο ωραία περνούσαν όταν πήγαιναν παρέα για ψάρεμα, για μπέιζμπολ, για μπίρες. Και όλοι συμφώνησαν ότι ήταν ένας καταπληκτικός μάγειρας.

Αλλά η Νταϊάν και τα τέσσερα παιδιά της συνέχισαν να θέλουν έναν τόπο όπου να μπορούν να μιλούν με τον Έντουαρντ, να αφήσουν ένα λουλούδι, να χύσουν ένα δάκρυ. Στις 5 Μαΐου του 2002 επισκέφθηκαν για πρώτη φορά το Μemorial Garden του Σκάρσντεϊλ, όπου το όνομα του αγαπημένου τους είχε χαραχθεί σε μια επιτύμβια στήλη μαζί με τα ονόματα των άλλων θυμάτων της περιοχής. Εκεί θα περνούσαν στο εξής κάθε χρόνο τη νύχτα της 11ης Σεπτεμβρίου, περιμένοντας κάποια είδηση από το Ground Ζero. Πριν από έναν χρόνο, η Νταϊάν έλαβε μια επιστολή από τον επικεφαλής των ιατροδικαστών που την ενημέρωνε ότι είχε βρεθεί μια καινούργια τεχνική εξέτασης του DΝΑ με τη βοήθεια της οποίας θα ταυτοποιούνταν 20.000 ανθρώπινα θραύσματα χωρίς ιδιοκτήτη. Ύστερα από αρκετούς μήνες, είχαν ταυτοποιηθεί 12 άνθρωποι. Αλλά ο Έντουαρντ δεν ήταν ανάμεσά τους.

Η Νταϊάν είχε απελπιστεί. Ώσπου στις 24 του περασμένου Ιουλίου δέχθηκε το μοιραίο τηλεφώνημα: η εκπρόσωπος των ιατροδικαστών την ενημέρωνε ότι ο Έντουαρντ είχε βρεθεί. Ή, εν πάση περιπτώσει, ένα κομματάκι του. Της το παρέδωσαν κλεισμένο σε έναν δοκιμαστικό σωλήνα. Ήταν ο τελευταίος νεκρός των Δίδυμων Πύργων που αναγνωρίστηκε. Αλλά ο πατέρας του πέθανε τον περασμένο Απρίλιο, την είδηση, παραλίγο να πούμε τη χαρμόσυνη είδηση, δεν πρόλαβε να τη μάθει.

6 Comments:

At 11/9/07 4:29 μ.μ., Blogger karina rubinstein said...

"...το πιο δυσκολο πραγμα που εχω κανει στη ζωη μου, ηταν να παραδωσω ενα μικρο κομματι ενος λοβου αυτιου που ειχε ακομα το σκουλαρικι, στη μανα της νεκρης συναδελφου μου. Και το μικρο δακτυλακι του χεριου της νεκρης γραμματεας μου, στους γονεις της. Με φιλουσαν, με αγκαλιαζαν μεσα στην οδυνη τους. Και εγω, το μονο που ελεγα επι εβδομαδες, μηνες, χρονια, ηταν: 'Γιατι οχι εγω'. Η ενοχη του επιβιωσαντος. Οι οικογενειες ειχαν κατι να θαψουν. Τις δικες μου μνημες, πως ,που να τις θαψω? Η σχεση των ανθρωπων με την γη. Earth to earth."
Λογια του δικου μας Αντωνη που 'τη γλυτωσε' το 1998 οταν ανατιναχτηκε η πρεσβεια στη Ναιρομπι.
(σ.Σ. απο το ημερολογιο της αδελφης του)
Το αρθρο σας, απο οποιο εντυπο και αν ηταν, ειναι επικαιρο.
Παντα επικαιρο το θεμα του θανατου.Περισσοτερο σημερα,εδω. Με τους δικους μας νεκρους των πυρκαγιων. Ashes to ashes.

 
At 11/9/07 5:09 μ.μ., Blogger Unknown said...

Επίκαιρα και συγκινητικά όλα αυτά αλλά πασίγνωστα. Την επομένη ακόμα του χτυπήματος, η ιατροδικαστική υπηρεσία, είχε δεσμευτεί δημόσια πως θα έκανε το ανθρωπίνως δυνατόν για να ταυτίσει όλα τα θύματα και να παραδώσει έστω και ένα κομμάτι τους, στους συγγενείς.

 
At 11/9/07 5:11 μ.μ., Blogger Unknown said...

"Ο Ακοινώνητος Σοσιαλιστής" είμαι. Όχι όποιος κι όποιος ακοινώνητος...

 
At 11/9/07 5:21 μ.μ., Blogger Αθήναιος said...

Με πρόλαβε ο Σοσιαλιστής αν και διαφωνώ με τον τρόπο που το θέτει. Σαφώς και είναι πασίγνωστα όλα αυτά αλλά δεν πειράζει να τα θυμόμαστε σε συνθήκες "μετά την καταστροφή". Η αφοσίωση των αρχών αποδεικνύεται από την αφοσίωση στο καθήκον πρωτίστως και όχι με τα λόγια και με τα φράγκα.

Υ.Γ. Σοσιαλιστά, από ποιο χωριό κατεβήκατε, πρώτη φορά ασχολείστε με το διαδίκτυο; Πρέπει να ανοίξετε και ένα account στον blogger, βρε κουτό.

 
At 11/9/07 6:14 μ.μ., Blogger Unknown said...

Ω! Με παρεξηγήσες, αγαπητέ Αθήναιε, δεν ήθελα να θίξω το άρθρο, το οποίο είναι έξοχο, όπως θα έλεγες εσύ, αλλά λέμε τα ίδια πράγματα: καλή η συγκίνηση του στυλ "Ρήγας Φεραίος", αλλά προτιμώ να υπογραμμίζουμε την ουσία...

Ένας Ακοινώνητος Σοσιαλιστής

 
At 11/9/07 7:52 μ.μ., Blogger Μιχάλης Μητσός said...

"Συγκίνηση του στυλ Ρήγας Φεραίος"; Τι άλλο θα ακούσουμε σήμερα; Συγγνώμη κιόλας που δεν "υπογράμμισα την ουσία", καταγγέλλοντας για παράδειγμα τον Μπους, τη CIA και τις λοιπές υπηρεσίες που δεν απέτρεψαν την 11η Σεπτεμβρίου...

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home