Σλιπ ή μποξεράκι;

Σύμφωνα με τις τελευταίες έρευνες, δύο στους τρεις Γάλλους προτιμούν το σλιπ από το μποξεράκι. Το ποσοστό αυτό, μάλιστα, φτάνει σε άλλες χώρες το 80%. Και η Λιμπερασιόν θέτει το καίριο ερώτημα: το σλιπ είναι δεξιό ή αριστερό;

O Πατρίς Νταρντ, που μετά τον θάνατο του πατέρα του ανέλαβε να συνεχίσει τον θρύλο του επιθεωρητή Σαν Αντόνιο, διηγείται ότι μια μέρα είχαν μαζευτεί οι δυο τους και μερικοί δημοσιογράφοι σ΄ ένα μεγάλο ξενοδοχείο του Παρισιού και συζητούσαν για το αν είναι καλύτερο το σλιπ ή το μποξεράκι. Ο Φρεντερίκ Νταρντ είχε ασχοληθεί διεξοδικά μ΄ αυτό το θέμα στα βιβλία του, που είχαν τίτλους όπως «Βάλε το δάχτυλό σου όπου έχω το δικό μου», «Γλείφε και σκάσε» ή «Κοντσέρτο για ζαρτιέρες». Ξαφνικά, πρόσεξε ότι στο ξενοδοχείο μπήκε ο Ομάρ Σαρίφ, με τον οποίο είχε συναντηθεί μια φορά στο παρελθόν. Έτρεξε, τον αγκάλιασε και ζήτησε τη βοήθειά του: «Αγαπητέ Ομάρ, έχουμε ανάγκη από τη γνώμη ενός πραγματικού γυναικοκατακτητή. Πείτε μας: φοράτε σλιπ ή μποξεράκι;». Ο δημοφιλής ηθοποιός δεν δίστασε: «Λυπάμαι, κύριε Νταρντ. Δεν φοράω ποτέ κάτι μέσα από το παντελόνι μου. Μ΄ αρέσει τα αρχίδια μου να αερίζονται». Κι ύστερα, δείχνοντας το δέμα που κρατούσε, ζήτησε να τον συγχωρήσουν. «Προτού συνεχίσουμε αυτή την ενδιαφέρουσα συζήτηση, θα μου επιτρέψετε να αφήσω στο δωμάτιό μου την τεφροδόχο της μητέρας μου. Έρχομαι από το κρεματόριο».

Η λέξη «σλιπ» εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1906, στη σελίδα 563 του περίφημου γαλλικού καταλόγου Μanufrance. Στη διάρκεια του πλούσιου βίου του συνδέθηκε με πολλές προσωπικότητες, όπως ο Μάο (το τεράστιο, λευκό εσώρουχό του εκτίθεται σε ένα μουσείο κοντά στην πόλη όπου γεννήθηκε), η Σάρον Στόουν (που φωτογραφήθηκε το 1991 με λευκό κομπινεζόν στο εξώφυλλο του Μatch), ο Τζων Τραβόλτα (το μίνι σλιπ με το οποίο εμφανίστηκε στην ταινία Saturday Νight Fever έμεινε στην ιστορία) και ο Σαντάμ Χουσεΐν (η φωτογραφία του άλλοτε πανίσχυρου δικτάτορα με το εσώρουχο δημοσιεύτηκε πρωτοσέλιδη τον Μάιο του 2005 στην εφημερίδα Σαν, προκαλώντας μεγάλες αντιδράσεις). Οι Αμερικανοί το ανακάλυψαν το 1934, σε μια βιτρίνα του Σικάγου: μέσα σε τρεις μήνες πουλήθηκαν 30.000 κομμάτια. Τη δεκαετία του ΄70 ήταν της μόδας, τη δεκαετία του ΄80 συνδέθηκε με τους ομοφυλόφιλους, τη δεκαετία του ΄90 χρειάστηκε να αντιμετωπίσει τον ισχυρό ανταγωνισμό του boxer. Σήμερα, οι φανατικοί του σλιπ περιλαμβάνουν τους αγρότες, τους εργάτες, τους δημοσίους υπαλλήλους, τους οικογενειάρχες, τους αθλητές.

Πού ανήκει λοιπόν ιδεολογικά το υπεραιωνόβιο εσώρουχο, στη Δεξιά ή την Αριστερά; Και πόσο κινδυνεύει από το μποξεράκι; Στα ερωτήματα αυτά δεν έχει δοθεί απάντηση. Όπως λέει πάντως ο βοηθός του Σαν Αντόνιο, ο Μπερύ, «το σλιπ είναι όπως το αυτοκίνητο και η γυναίκα: περνάς πολλή ώρα μέσα του. Καλό είναι λοιπόν να αισθάνεσαι άνετα».