Ο άνθρωπος που ξέρει πολλά

Έντεκα χρόνια μετά την παραπομπή του στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για την Πρώην Γιουγκοσλαβία με την κατηγορία της γενοκτονίας, ο Ράντοβαν Κάρατζιτς εξακολουθεί να διαφεύγει τη σύλληψη. Είναι άραγε τόσο ικανός; Είναι τυχερός; Έχει γερές «πλάτες»; Ή είναι ανίκανοι οι διώκτες του; Στο βιβλίο της «Ειρήνη και Τιμωρία», που θα κυκλοφορήσει μεθαύριο στη Γαλλία από τις Εκδόσεις Flammarion, η πρώην εκπρόσωπος τής γενικής εισαγγελέως Κάρλα ντελ Πόντε κάνει πολύ ενδιαφέρουσες αποκαλύψεις.

Μία ημέρα του Μαΐου του 1997- γράφει η Φλοράντς Αρτμάν- ο Ζακ Σιράκ δέχθηκε στο προεδρικό μέγαρο τον Αμερικανό ομόλογό του, Μπιλ Κλίντον τον Γερμανό καγκελάριο Χέλμουτ Κολ και τον Βρετανό πρωθυπουργό Τόνι Μπλερ. Είχαν περάσει 17 μήνες από την υπογραφή της συνθήκης του Ντέιτον, αλλά ο Σιράκ δεν μπορούσε ακόμη να χωνέψει την απαγωγή δύο Γάλλων πιλότων από τους Σέρβους λίγο πριν από το τέλος του πολέμου. Ζήτησε λοιπόν το κεφάλι του Κάρατζιτς. Ο Κλίντον απάντησε ότι δεν μπορούσε να αρχίσει μια επιχείρηση χωρίς τη συγκατάθεση των Ρώσων. Ο Σιράκ αντέτεινε ότι αν ενημερώνονταν οι Ρώσοι θα ειδοποιούσαν αμέσως τον Κάρατζιτς, αλλά μπροστά στην επιμονή των συνομιλητών του αναγκάστηκε να υποχωρήσει. Αργότερα θα μετέφερε στην Κάρλα ντελ Πόντε μια συνομιλία του με τον Μπόρις Γιέλτσιν, στη διάρκεια της οποίας ο Ρώσος ηγέτης τον είχε προειδοποιήσει ότι δεν θα επέτρεπε ποτέ τη σύλληψη του Κάρατζιτς επειδή ήξερε πολλά για τον Μιλόσεβιτς. Πράγματι: την παραμονή των εκλογών στη Βοσνία, ο Κάρατζιτς μεταφέρθηκε για λίγους μήνες στη Λευκορωσία με ένα αεροπλάνο που ναύλωσε ο Γιέλτσιν.

Στις αρχές του 2000 εντοπίστηκε εκ νέου στη Βοσνία. Η Κάρλα ντελ Πόντε ζήτησε από τον Σιράκ να παρέμβει, αλλά εκείνος απάντησε ότι οι Αμερικανοί τού είχαν δέσει τα χέρια, προφανώς επειδή έγινε κάποιο deal στο Ντέιτον. Όταν η γενική εισαγγελέας απευθύνθηκε στον Αμερικανό στρατηγό Ουέσλεϊ Κλαρκ, διοικητή των δυνάμεων του ΝΑΤΟ, εκείνος κατηγόρησε με τη σειρά του τον Σιράκ ότι έκανε μια μυστική συμφωνία με τον Κάρατζιτς και τον Μλάντιτς προκειμένου να αποσπάσει την απελευθέρωση των δύο πιλότων. «Κάθε μεγάλη δύναμη έχει τα δικά της χρέη, χώρια τα χρέη που μοιράζονται όλες μαζί», σημειώνει η συγγραφέας. Στη διάρκεια των 11 τελευταίων ετών, έγιναν όλες κι όλες τρεις πραγματικές επιχειρήσεις. Καμιά δεν είχε στόχο τη σύλληψη του φυγάδα, αλλά τον τερματισμό των πολιτικών δραστηριοτήτων του.

Το 2004 οι Σέρβοι συμφώνησαν με τους Γάλλους να παραδώσουν τον άλλοτε ισχυρό άνδρα των Σερβοβοσνίων στη Χάγη. Όταν το έμαθαν οι Αμερικανοί, έστειλαν αμέσως ένα ελικόπτερο να πετάξει πάνω από το κρησφύγετό του. Ο Κάρατζιτς κατάλαβε ότι του είχαν στήσει παγίδα και διέφυγε ξανά. Η ντελ Πόντε απείλησε να τα πει όλα στο Συμβούλιο Ασφαλείας, αλλά το ΝΑΤΟ βρήκε τον τρόπο να τη μεταπείσει...