Σάββατο, Αυγούστου 18, 2007

Η τρομοκρατία των ναρκωτικών



Σύμφωνα με εκτιμήσεις των Ηνωμένων Εθνών, η παραγωγή οπίου στο Αφγανιστάν ξεπέρασε πέρυσι τους 6.000 τόνους και η συνολική της αξία ήταν πάνω από 3 δισεκατομμύρια δολάρια. Η ποσότητα αυτή ευθύνεται για το 90% της κατανάλωσης οπιούχων ουσιών στον κόσμο. Μεγάλο μέρος των εσόδων πηγαίνει στους Ταλιμπάν, οι οποίοι συνδυάζουν τον εκβιασμό και τη χρήση βίας εναντίον των καλλιεργητών παπαρούνας με την υποχρεωτική «προστασία» των ίδιων αυτών καλλιεργητών από εκείνους που θέλουν να καταστρέψουν το βιος τους, δηλαδή την κυβέρνηση της Καμπούλ και τις χώρες του ΝΑΤΟ. Υπάρχει τρόπος να αντιμετωπιστεί αυτό το πρόβλημα; Ναι: η νομιμοποίηση της καλλιέργειας παπαρούνας, όπως και της καλλιέργειας κόκας. Με τον τρόπο αυτό, οι μεσάζοντες θα εξαφανιστούν, ενώ θα ικανοποιηθεί- ενδεχομένως και δωρεάν- η παγκόσμια ζήτηση μορφίνης, κωδεΐνης και των άλλων νόμιμων προϊόντων της παπαρούνας.

Η νομιμοποίηση των ναρκωτικών- έγραφε πρόσφατα στους Φαϊνάνσιαλ Τάιμς ο Ουίλιαμ Μπούιτερ, καθηγητής Ευρωπαϊκής Πολιτικής Οικονομίας στο Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο του LSΕ- θα στερούσε μια πολύτιμη πηγή εσόδων και πολιτικής υποστήριξης από την Αλ Κάιντα, τους αντάρτες της Κολομβίας και άλλες παραστρατιωτικές οργανώσεις. Αλλά το κέρδος δεν είναι μόνο αυτό. Η διατήρηση και ενίσχυση των απαγορεύσεων ενθαρρύνει τη δημιουργία διαφόρων εγκληματικών δικτύων που χρησιμοποιούν τον τρόμο, τη βία και τους εκβιασμούς για να εισπράττουν χρήματα. Ο πόλεμος εναντίον τους δεν μπορεί να κερδηθεί, αυτό είναι μια ευρύτατη διαπίστωση. Εκτός από τη νομιμοποίηση, πρέπει βέβαια να ασκείται έλεγχος στην παραγωγή και την πώληση αυτών των ναρκωτικών, ώστε να εξασφαλίζεται η ποιότητα και η καθαρότητά τους. Πρέπει να φορολογούνται, όπως ακριβώς γίνεται με τα τσιγάρα και τα ποτά. Και πρέπει να αρχίσουν εκστρατείες ενημέρωσης των πολιτών, και ιδιαίτερα των νέων, για τους κινδύνους που ενέχουν αυτά τα ναρκωτικά.

Μια τέτοια προσέγγιση είναι εγκληματική, αντιτείνει από τις στήλες της ίδιας εφημερίδας ο Αμερικανός πρώην υπουργός Υγείας Τζόζεφ Καλιφέινο. Σύμφωνα με έρευνες του Εθνικού Κέντρου Τοξικομανίας στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, του οποίου ηγείται, αν ένας νέος φτάσει τα 21 χωρίς να καπνίσει, να πάρει ναρκωτικά ή να κάνει κατάχρηση αλκοόλ, το πιθανότερο είναι ότι δεν θα το κάνει ποτέ. Η νομιμοποίηση των ναρκωτικώνγράφει- είναι ένα παιχνίδι ρώσικης ρουλέτας με στόχο τα παιδιά μας. Άλλωστε όλα τα σχετικά πειράματα που έχουν γίνει στην Ευρώπη έχουν αποτύχει. Η απόφαση της Ιταλίας να αποποινικοποιήσει την κατοχή μικρών δόσεων ναρκωτικών όπως η ηρωίνη, έστειλε τη χώρα αυτή στην πρώτη θέση ως προς το ποσοστό των ηρωινομανών.
Η συζήτηση είναι σύνθετη, τα επιχειρήματα βαριά, αλλά η σημερινή κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί, οι παρωπίδες έχουν στοιχίσει πολλές, αφόρητα πολλές ζωές.

8 Comments:

At 18/8/07 11:17 μ.μ., Blogger Πάνος said...

Αν ήθελε ο στρατός κατοχής του Αφγανιστάν

α. να κόψει το 90% (+) της παγκόσμιας παραγωγής οπίου, και,

β. να πλήξει αποφασιστικά την Αλ Κάιντα,

θα ήταν ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΆ ΕΥΚΟΛΟ να καταστρέψει τις καλλιέργειες, in situ.

Για να μην το κάνει, σημαίνει ότι δεν τον ενδιαφέρει ούτε ο πρώτος, ούτε ο δεύτερος στόχος.

 
At 19/8/07 12:36 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Έχετε δίκιο, ότι χρειάζεται συζήτηση και λεπτομερής εξέταση όλων των παραμέτρων. Είναι βέβαια διαφορετική η αποποινικοποίηση της πώλησης πρώτων υλών (ρητίνης της παπαρούνας και φύλων κόκας) από την πλήρη απελευθέρωση της πώλησης των παραγώγων.
Πάντως, αυτό που αναφέρεις ότι, αν ένας νέος φτάσει στα 21 του και δεν κάνει κατάχρηση εθιστικών ουσιών, μάλλον δεν θα το κάνει ποτέ, μπορεί να διαβαστεί και αλλιώς: Ότι σταδιακά δημιούργησε μέσα του όλες τις αντιστάσεις, βρήκε διεξόδους, νοήματα, υγιείς σχέσεις, έτσι ώστε η χρήση καταπραϋντικών ή διεγερτικών φαρμάκων για την αντιμετώπιση των δυσκολιών της κοινωνικής ένταξης και της ζωής μαζί με τους άλλους να μην βρει έδαφος «να πατήσει».
Τούτο δε σημαίνει ότι έχει φτιάξει την τέλεια «ψυχική οικονομία», αλλά ότι έχει μάθει να αντιμετωπίζει τον ψυχικό πόνο, τις κοινωνικές και διαπροσωπικές δυσκολίες -πληρώνοντας το κόστος οπωσδήποτε- περισσότερο δημιουργικά.
Στη χώρα μας, σχεδόν από το μηδέν δημιουργήθηκε το δίκτυο των Κέντρων Πρόληψης με στόχο όχι απλώς την ενημέρωση, αλλά όλα τα παραπάνω ακριβώς. Όμως το κράτος, παρά την ομολογουμένως θετική συμβολή τους (με τις δυσκολίες τους βέβαια), δεν τα στήριξε. Με αποκορύφωμα την εντελώς καταστρεπτική πολιτική της τελευταίας Διοίκησης του ΟΚΑΝΑ απέναντί τους. Όμως και εσείς οι Δημοσιογράφοι, κωφεύσατε στον αγώνα των εργαζομένων τους, (ας ελπίσουμε επειδή δεν ήταν "πιασάρικο" το θέμα). Από τα μεγάλα ΜΜΕ, μόνο η "Ελευθεροτυπία" προς τιμήν της βοήθησε..
Κύριε Μητσέ, αφού ενδιαφέρεστε για την αντιμετώπιση αυτού του σύνθετου προβλήματος, καιρός είναι να ερευνήσετε την δουλειά των Κ.Π.

 
At 19/8/07 4:16 μ.μ., Blogger Μιχάλης Μητσός said...

Η υπόθεση των Κέντρων Πρόληψης είναι πολύ μεγάλη, δεν υπάρχει αμφιβολία. Εχω την αίσθηση ότι πράγματι τα ΝΕΑ δεν την έχουν πιάσει αρκετά, αν και νομίζω ότι η Ελευθεροτυπία την έχει θίξει μονόπλευρα. Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι δικό μου θέμα, το δικό μου αντικείμενο είναι διεθνή θέματα, μπορώ λοιπόν απλώς να μεταφέρω την εμπειρία από άλλες χώρες. Και η εμπειρία αυτή είναι διαφορετική απ'ό,τι την παρουσιάζει ο πρώην υφυπουργός, του οποίου το όνομα άκουσα για πρώτη φορά.

 
At 19/8/07 7:48 μ.μ., Blogger Αθήναιος said...

Ένα άλλο ζήτημα που χρήζει διερεύνησης είναι γιατί ο ΟΚΑΝΑ θέλει να έχει τον αποκλειστικό έλεγχο της διακίνησης των υποκατάστατων όπως η μεθαδόνη για να αναφέρω το πιο γνωστό. Εννοώ πως κάποιος τοξικομανής, δεν μπορεί να καταφύγει σε ιδιωτικό γιατρό για να θεραπευτεί, είναι παράνομο, επειδή αυτή τη δουλειά την κάνει ο ΟΚΑΝΑ.

Κι αν κάποιος αμφισβητεί τα αποτελέσματα της θεραπείας με μεθαδόνη ας δώσουμε ένα ραντεβού στη Βάθης να του δείξω τις δύο διαφορετικές φυλές. Η παρέα που καθεται στο καφενείο κάτω από το γραφείο, είναι παιδιά που είναι στο πρόγραμμα του ΟΚΑΝΑ και είναι λειτουργικοί, προ ημερών τους άκουσα να τσακώνονται για τα πολιτικά. Ξέρετε πόσο σημαντικό είναι αυτό; Όμως, αν διασχίσετε την Αχαρνών, μιλάω για 5 μετρα απόσταση και βρεθείτε στο απέναντι πεζοδρόμιο όπου κείτονται ( στην κυριολεξία) όσοι δεν είναι στο πρόγραμμα της μεθαδόνης, θα λυπηθείτε που γεννηθήκατε άνθρωπος για να το δείτε αυτό το θέαμα.

Απ'όπου και να πιάσεις το ζήτημα αυτό, βλέπεις ότι εμπλέκεται το κέρδος και μιλάμε για τεράστια κέρδη. Το ζήτημα είναι να κάνεις την εμπλοκή με το ζήτημα των ναρκωτών ασύμφορη υπόθεση, οπότε συμφωνώ με το άρθρο.

Τώρα στο ζήτημα της πρόληψης. Θα πρέπει λίγο να δούμε το τί συνιστά εθισμό με μία ευρεία οπτική. Για παράδειγμα, όταν γυρνάς από τη δουλειά το βράδυ και χρειάζεσαι δύο ποτά για να χαλαρώσεις ( δεν μιλώ για παραπάνω) και αν δεν τα πιείς δεν κοιμάσαι, θεωρείσαι εθισμένος;

Έπειτα, πριν από λίγο καιρό γνώρισα μία κοπελίτσα, η οποία έπνεε τα μένεα εναντίον των καταχρήσεων και ειδικά των ναρκωτικών και στη συνέχεια της συζήτησης μου ανέφερε πως δεν μπορούσε να κοιμηθεί χωρίς βαλεριάνα...

 
At 20/8/07 10:55 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Σαφώς η χρήση υποκαταστάτων (μεθεδόνη, βουπρενορφίνη κτλ), μέσα σε ένα σωστό πλαίσιο μπορεί να βοηθήσει αρκετούς από τους χρόνιους χρήστες οπιοειδών ναρκωτικών (ηρωϊνη κτλ).
Και λέμε σωστό ψυχοκοινωνικό και ιατρικό πλαίσιο, γιατί χωρίς αυτό η χορήγηση των υποκαταστάτων καταντά δημόσια πρέζα...
Η δημιουργία όμως του σωστού πλαισίου δεν χωρά ερασιτεχνισμούς και "πολιτική" λύση του πρβλήματος της λίστας -με να τους δώσεις σε όλους χάπια βουπρενορφίνης χωρίς υποστήριξη και έλεγχο και να τους στείλεις σπίτι τους-μετατρέποντας "επικοινωνιακά" τους εξαρτημένους σε "θεραπευόμενους"..
Επίσης η χρήση σήμερα δεν είναι η ίδια, όπως ήταν πριν λίγα χρόνια και δυστυχώς όλοι μας ως εξαρτημένους έχουμε στο μυαλό μας τα "πρεζάκια" της Ομόνοιας.
Σήμερα έχουμε την πολυτοξικομανία, την έκρηξη της χρήσης κοκαίνης και συνθετικών ναρκωτικών κτλ.
Βέβαια ίσως αυτό δεν χαλάει την "βιτρίνα",όπως η εξαθλίωση της Ομόνοιας, αλλά όμως θα εξελιχτεί και εξελίσσεται σε ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα για την κοινωνική συνοχή.

Για την πρόληψη τώρα, σίγουρα αυτά που λέει ο Αθήναιος έχουν νόημα και κατά τη γνώμη μου σχετίζονται με όσα αναφέρω κι εγώ παραπάνω.
(Αγαπητέ κύριε Μητσέ μόλις το 2005 η χώρα μας θεωρήθηκε ως υπόδειγμα από το Ευρωπαϊκό Παρατηρητήριο κατά των Ναρκωτικών για τις πολιτικές πρόληψης που εφαρμόζει με αιχμή του δόρατος τα Κέντρα πρόληψης. Ποιός είναι ο πρώην υφυπουργός;)
Βέβαια, παρόλο που μπορεί στο βάθος- βάθος να παραπέμπουν στις ίδιες αιτίες, άλλη η χρήση της βαλεριάνας από το υπερβολικό άγχος και άλλη η χρήση ισχυρών ναρκωτικών, παρανόμων μάλιστα. Εδώ ο άνθρωπος διαλέγει ένα δρόμο φανερά αυτοκαστροφικό για πολύ πιο βαθύτερους και "δυνατούς" λόγους.
Πέρα δηλαδή από κάποια κοινή τάση, υπάρχει μια βαθύτερη διαταραχή..

 
At 20/8/07 10:57 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Ξέχασα να πω ότι υποκατατάστατα δεν υπάρχουν μέχρι στιγμή ούτε για την κοκαίνη, ούτε για τα συνθετικά ναρκωτικά.

 
At 20/8/07 12:22 μ.μ., Blogger Αθήναιος said...

Εδώ ο άνθρωπος διαλέγει ένα δρόμο φανερά αυτοκαστροφικό για πολύ πιο βαθύτερους και "δυνατούς" λόγους.

Μέχρι να φτάσω σε αυτή την πρόταση συμφωνούσα μαζί σας, εδώ μου τα χαλάτε λίγο. :-)

Η έννοια της αυτοκαταστροφής είναι υπαρκτή αλλά ως τέτοια δεν είναι δυνατόν να γινει αντικείμενο επιχειρηματολογίας και συζητησης. Είναι εξαιρετικά σημαντικό να αναγνωρίσουμε στον καθένα να κάνει ό,τι θέλει με τον εαυτό του και οι πολιτικές της απαγόρευσης δεν αναγνωρίζουν στα άτομα αυτό το δικαίωμα.

Οι βαλεριάνες, το ουίσκι, το τσιγάρο και η τάση για εξάρτηση είναι κάτι εξαιρετικά περίπλοκο, κάθε περίπτωση είναι μοναδική και προϋποθέτει ατομική εγρήγορση. Κάποιοι θα γίνουν αλκοολικοί ( για παράδειγμα) σχεδόν συνειδητά, θα έχουν μία αποδεκτή κοινωνική ζωή και μπορεί και να είναι εξαιρετικά αποδοτικοί και συνεργάσιμοι μέσα στο κοινωνικό σύνολο. Ενδέχεται ο αλκοολισμός τους και να είναι το πιο εύκολο από τα κεφάλαια της ζωής τους που πρέπει να διαχειριστούν.

Κάποιοι θα γίνουν ναρκομανείς και θα πεθάνουν. Δεν υπάρχει τίποτα τραγικό σε αυτό γιατί η επιλογή τρόπου ζωής δεν είναι δυνατόν να είναι επιλήψιμη ούτε αντικείμενο ηθικολογίας. Νομίζω κι όλας.

 
At 20/8/07 2:04 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Το θέμα της απελευθέρωσης της χρήσης είναι ένα πολύ σύνθετο θέμα που πάλι δεν μπορεί να τοποθετηθεί κανείς απέναντί τυ δογματικά.

Θα συμφωνούσα μαζί σας ότι:
"Οι βαλεριάνες, το ουίσκι, το τσιγάρο και η τάση για εξάρτηση είναι κάτι εξαιρετικά περίπλοκο, κάθε περίπτωση είναι μοναδική και προϋποθέτει ατομική εγρήγορση."

Η πρόληψη βασικά είναι η αντιμετώπιση των αιτιών, ατομικών, διαπροσωπικών και κοινωνικών, όχι τόσο του συμπτώματος γιαυτό και πάλι θα συμφωνούσα ότι : . "Ενδέχεται ο αλκοολισμός τους και να είναι το πιο εύκολο από τα κεφάλαια της ζωής τους που πρέπει να διαχειριστούν."
Ωστόσο θα διαφωνήσω στο "Κάποιοι θα γίνουν ναρκομανείς και θα πεθάνουν. Δεν υπάρχει τίποτα τραγικό σε αυτό γιατί η επιλογή τρόπου ζωής δεν είναι δυνατόν να είναι επιλήψιμη " γιατί δεν είναι επιλογή, είναι περισσότερο αποτέλεσμα συσχετισμών στους οποίους η ελεύθερη κρίση του ανθρώπου δεν μπορεί από μόνη της να αντισταθεί. Ωστόσο ΄σίγουρα δεν μπορεί να είναι αντικείμενο ηθικολογίας, αλλά κοινωνικής μελέτης και πολιτικής πράξης.

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home