Τίτλος τιμής

Όχι στον διάλογο! Όχι σε οποιαδήποτε συνάντηση με τον σύζυγο μιας μαντιλοφορούσας! Όχι στις κοινοβουλευτικές διαδικασίες! Όχι στη δημοκρατία! Το κόμμα του Ντενίζ Μπαϊκάλ επιστρέφει στις ρίζες του.

Το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα (CΗΡ) ιδρύθηκε τον Σεπτέμβριο του 1924. Εννέα μήνες αργότερα προέβη στην πρώτη του πολιτική πράξη: η κυβέρνηση της οποίας ηγούνταν διέλυσε το Προοδευτικό Κόμμα της αντιπολίτευσης και απαγόρευσε την ανάμειξη των ηγετών του με την πολιτική. Ακολούθησε μια εικοσαετής μονοκομματική διακυβέρνηση, κατά τη διάρκεια της οποίας απελάθηκαν πολλοί Κούρδοι πολίτες και απαγορεύτηκαν η γλώσσα και η κουλτούρα τους. Το 1932, σε ένα συνέδριο που έγινε στην Άγκυρα υπό την αιγίδα του κόμματος, αναλύθηκαν τα γνωρίσματα του τουρκικού κρανίου και ανακοινώθηκε πανηγυρικά ότι οι Τούρκοι ανήκουν στην αρία φυλή. Ο Σεβκέτ Αζίζ Κανσού, τον οποίο το CΗΡ διόρισε επικεφαλής της Τουρκικής Ιστορικής Εταιρείας, συνήθιζε να λέει ότι το τουρκικό γένος είναι ανώτερο από το κουρδικό και το αρμενικό επειδή στους Τούρκους η απόσταση ανάμεσα στα φρύδια και το πιγούνι είναι μικρότερη.

Οι ομοιότητες της ιδεολογίας του κόμματος με τη ναζιστική ιδεολογία ήταν εμφανείς από τότε, γράφει ο Μουσταφά Ακιόλ στην Τurkish Daily Νews. Ο Ρετζέπ Πεκέρ, επί σειράν ετών γενικός γραμματέας του κόμματος, δεν έκρυβε τον θαυμασμό του για την πειθαρχία που χαρακτήριζε τη Γερμανία στη δεκαετία του ΄30. Και το 1942, το CΗΡ είχε το προνόμιο να ιδρύσει το πρώτο και μοναδικό εβραϊκό στρατόπεδο εργασίας στην Τουρκία. Εκεί στέλνονταν όσοι δεν μπορούσαν να πληρώσουν έναν εξωφρενικά υψηλό φόρο που θεσπίστηκε για τους μη μουσουλμάνους πολίτες. Όταν έγινε σαφές ότι οι Σύμμαχοι θα κέρδιζαν τον πόλεμο, το κόμμα έσπευσε να αλλάξει στρατόπεδο και να κυνηγήσει τους ρατσιστές που μέχρι τότε υποστήριζε. Καθιερώθηκε ο πολυκομματισμός, κάτι που δεν εμπόδισε το CΗΡ να νοθεύσει τα εκλογικά αποτελέσματα του 1946, ώστε να διατηρήσει την εξουσία, και να συνωμοτήσει με τον στρατό το 1960 για να ανατραπεί η κυβέρνηση του Δημοκρατικού Κόμματος και να εκτελεστεί ο Αντνάν Μεντερές.

Από τότε άλλαξαν πολλά. Ο Μπουλέντ Ετζεβίτ έστρεψε το κόμμα προς τη σοσιαλδημοκρατία, κέρδισε εκλογές, διέταξε την εισβολή στην Κύπρο, για να ακολουθήσουν το πραξικόπημα του 1980, η απαγόρευση όλων των κομμάτων και η σταδιακή αποκατάσταση της δημοκρατίας τη δεκαετία του ΄90. Το CΗΡ όμως δεν ξέχασε τις παραδόσεις του: υπό την ηγεσία του Ντενίζ Μπαϊκάλ, εκφράζει σήμερα την αντίθεσή του σε οποιαδήποτε δημοκρατική μεταρρύθμιση, υποδαυλίζει την εθνικιστική προπαγάνδα για τον «δυτικό ιμπεριαλισμό» και υποστηρίζει ξενόφοβες και αντιδραστικές θέσεις. Με την έννοια αυτή, καταλήγει ο Μουσταφά Ακιόλ, η αποχή του από τη σημερινή ψηφοφορία για την εκλογή προέδρου αποτελεί για το κυβερνών κόμμα τίτλο τιμής.