Ένα παιχνίδι σκάκι με το καθεστώς
«Oλυμπιακή δόξα χωρίς ανθρώπινα δικαιώματα δεν γίνεται. Για τον λόγο αυτό, σας ζητάμε να κάνετε μια χειρονομία που θα αλλάξει το κεντρικό σύνθημα των Ολυμπιακών Αγώνων του 2008, «Οne World, Οne Dream», σε κάτι βαθύτερο και πανανθρώπινο. Πιστεύουμε πως το ολυμπιακό σύνθημα πρέπει να είναι «Οne World, Οne Dream, the Same Ηuman Rights», ένα σύνθημα που θα δώσει νέα ώθηση στην οικοδόμηση της πραγματικής κοινωνικής αρμονίας». Αυτά αναφέρονται σε ανοιχτή επιστολή προς τον Κινέζο πρόεδρο Χου Τζιντάο που υπογράφεται από 40 διανοούμενους (πανεπιστημιακούς καθηγητές, συγγραφείς, δημοσιογράφους, οικολόγους) και κυκλοφορεί μέσω του Διαδικτύου. Τα ονόματά τους δεν έχουν γίνει γνωστά για προφανείς λόγους. Μπορεί να κάνει όμως κανείς τη βάσιμη υπόθεση ότι δεν περιλαμβάνεται ανάμεσά τους ο Ζανγκ Γιμού. Γιατί σε ένα χρόνο από σήμερα, ο πιο γνωστός σκηνοθέτης της Κίνας θα εγκαινιάσει τους Αγώνες.
Ο άλλοτε αντιφρονών αποφάσισε λοιπόν όχι μόνο να υποταχθεί στον προπαγανδιστικό μηχανισμό του Πεκίνου, αλλά και να γίνει ο πιο προβεβλημένος εκφραστής του; «Εσείς οι Δυτικοί έχετε ένα πρόβλημα», απαντά στον ανταποκριτή της « Κοριέρε» ο άνθρωπος που γύρισε τα «Κόκκινα Φανάρια» και τον «Ήρωα». «Όταν μιλάτε για την Κίνα είτε δεν γνωρίζετε τίποτα είτε τείνετε να βλέπετε τα πράγματα άσπρο- μαύρο. Η Κίνα είναι ένας σύνθετος κόσμος, αλλάζει, ακολουθεί δικούς του δρόμους. Η κουλτούρα μας δεν προχωρεί με απόλυτες αλήθειες, αναζητεί πιο σύνθετα σχήματα για τα καθημερινά προβλήματα. Η ζωή είναι μεγάλη και κουραστική».
Ναι, υπάρχει λογοκρισία στην Κίνα, ο Ζανγκ δεν έχει πρόβλημα να το παραδεχθεί. Όχι, ένας Κινέζος σκηνοθέτης δεν μπορεί να τα βάλει με το καθεστώς, γιατί τότε δεν θα είχε καμιά ελπίδα να δουλέψει. Αλλά στη ζωή δεν είσαι υποχρεωμένος να διαλέξεις ανάμεσα στη σύγκρουση και τον συμβιβασμό. Υπάρχει και η στρατηγική, όποιος παίζει σκάκι το γνωρίζει. Να έχεις υπομονή. Να προσπαθείς να καταλάβεις. Και να κινείς τα πιόνια σου την ώρα που πρέπει. Το σύστημα που υπάρχει στην Κίνα είναι παλιό και άκαμπτο, δεν αλλάζει από τη μια μέρα στην άλλη. Ούτε οι Κινέζοι θέλουν κάτι τέτοιο.
Το όνειρο του Ζανγκ Γιμού είναι να γυρίσει μια ταινία για την Πολιτιστική Επανάσταση, μια σελίδα της κινεζικής ιστορίας που παραμένει ταμπού. Θα είναι ένα ρουά ματ εναντίον του καθεστώτος; «Όχι, μονάχα μια απειλή προς τη βασίλισσα, ένας συνήθης ελιγμός. Έτσι κι αλλιώς, είναι κάτι μακρινό». Μήπως θα είναι άλλη μια χολιγουντιανή ταινία, όπως η «Απαγορευμένη Πόλη» που γύρισε πέρυσι; «Το αντίθετο: η τελευταία μου ταινία γεννήθηκε από την ανάγκη να συμβάλω στην επιβράδυνση της εισβολής του Χόλιγουντ στην Κίνα. Κι αυτό μόνο με εμπορικές ταινίες μπορεί να γίνει».
posted by Μιχάλης Μητσός @ 12:10 μ.μ.
20 comments
20 Comments:
Άλλος ένα ταλαντούχος που λέει μλκς.
Νομίζω πως έχω γράψει επανηλλημένως ( το έγραψα καλά, γιατί ένας γνωστός μου με κοροιδεύει όλη την ώρα για την ορθογραφία μου) σχολιάζοντας στο μπλογκ σου πως η δημοκρατία δεν είναι εξαγώγιμο προϊόν και δεν επιβάλλεται έξωθεν.
Όμως, όταν οι Κινέζοι, οι Άραβες και δεν ξέρω γω ποιοι άλλοι, θέλουν να φοράνε τα Αρμανι κουστουμάκια τους και να συμμετέχουν στα φόρουμ της Δύσης ως ισότιμοι συνομιλητές και να έχουν άποψη για το δυτικό μοντέλο που λέγεται καπιταλισμός, πρέπει τα κουστουμάκια αυτά να μην στάζουν το αίμα των συμπατριωτών του, αλλιώς, ας μείνουν περιχαρακωμένοι στα σύνορά τους και στο μεσαιωνικό τρόπο διοργάνωσης της κοινωνίας τους.
Δεν γίνεται να ποζαρεις για Δυτικός και να βρίσκεσαι χωμένος στο μεσαίωνά σου. Δύση δεν σημαίνει μόνο καπιταλισμός. Πρωτίστως σημαίνει ανθρώπινα δικαιώματα.
Α ρε tin man κατάντια να συμφωνείς με τον Αθήναιο:))))))))))))
Άλλος ένα ταλαντούχος που λέει μλκς.
Επανειλημμένως είπ'ο γάιδαρος...
:-))))))))
Συμφωνώ με τον Αθήναιο, ο Ζανγκ Γιμού μού θυμίζει πολύ τον δικό μας Τεό (ένας είναι ο Τεό). Θολή κουλτούρα, αριστερών αποχρώσεων για τα προσχήματα, μα με τον αστυφύλαξ και τον χωροφύλαξ, αφ' υψηλού θεώρηση των πάντων, σχεδόν γκουροποίηση και φανερός συμφεροντολογισμός που περιφρονεί τη λογοδότηση.
@justanothergoneoff,
Εσύ συμφωνείς με τον Αθήναιο, αλλά δεν ξέρω αν ο Αθήναιος συμφωνεί μαζί σου για τη βλασφημία που έγραψες.
Ο Αγγελόπουλος, κατά την ταπεινή μου γνώμη, είναι Ο ΜΟΝΟΣ έλληνας που έκανε σοβαρό κινηματογράφο παγκοσμίου επιπέδου.
Και δεν το λέω μόνο εγώ. Το λένε ΟΛΟΙ οι ειδικοί, ξένοι και έλληνες. Και κάμποσα εκαττομύρια σινεφιλ άνθρωποι.
Σεβαστή η διαφορετική (σου) άποψη, αρκεί να μπορείς να την τεκμηριώσεις κιόλας.
Ο άνθρωπος δεν παίζει σκάκι με το καθεστώς, αλλά με τη λογική και την ανοχή μας στα έργα του.
Ζητούμενο βέβαια δεν είναι τι κάνει ένας Ζαγκ Γιμού, αλλά τι κάνουμε εμείς και χαίρομαι που οι Διαστάσεις θίγουν επίκαιρα ένα τόσο ακανθώδες ζήτημα.
Κι εγώ πρόσφατα πόσταρα επί τούτου και πιστεύω πως η χρονική συγκυρία είναι ιδανική σκακιστικά για ένα σικελικό άνοιμα εκ μέρους μας.
Βλασφημία;
Ό,τι έγραψα είναι δική μου ευθύνη. Δεν τον έβρισα κιόλας, οπότε μην μου λες για βλασφημίες.
Και χρησιμοποιείς φαίνεται τη λέξη με το ειδικό χριστιανικό βάρος.
Βλασφημία;
Δεν είναι βλασφημία δλδ η κατάφωρη παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων στην Κίνα; Μην τα εξισώνεις όλα Tin Man.
Και έγραψα πρόσφατα σχετικό ποστ για τον Θεό σας, σόρρυ, για τον Τεό σας εδώ.
Μα για τον Θεό σας, σόρρυ, Τεό σας. Ο φανατισμός σας δεν κρύβεται.
Βέβαια, ο Ζυλ Ντασέν και ο Νίκος Κούδουρος δεν πιάνονται. Ο ένας είναι Γάλλος και ο άλλος Κρητικός. Καμία σχέση με Ελλάδα. Α, και ο Αλέξης Δαμιανός δεν είναι σοβαρός, κάτι κωμωδιούλες γύριζε.
(άκου "ο ΜΟΝΟΣ" και μου βγήκε το μάτι...)
Βρε Τιν Μαν τί πάει να πει βλασφήμια;!!
Μαύρο Πρόβατο εγω πάλι επανειλημμένως έχω αναρρωτηθεί πως είναι δυνατόν ένα πανώριο παιδί σαν και σένα να είναι ζαβό ( ζαβός=ο αριστεροχέρης, στα χωριά κάτω από τ'αυλάκι) αλλά είμαι σίγουρος ότι αν έχουμε ένα σίγουρο ψηφοφόρο στη Συμμαχία αυτός είσαι εσύ που αδυνατείς να αντισταθείς στη γοητεία μας... 8-)
@justanothergoneoff,
α- το "βλασφημία" δεν το έγραψα με τη χριστιανική έννοια. Η σχέση μου με τις θρησκείες είναι γνωστή. Το έγραψα για να τονίσω το μέγεθος της προσβολής που - κατα την άποψη μου - έγραψες για τον Αγγελόπουλο.
β- για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Κίνα έχω άποψη, αλλά δεν την εξέφρασα. Αν σε ενδιαφέρει η άποψη μου συμπεριλαμβάνεται στη δήλωση μου ότι δεν θα παρακολουθήσω το - εμπορικό πλέον - πανηγύρι με τους ολυμπιακούς αγώνες στην Κίνα - από την τηλεόραση, βέβαια - ως ατομική πράξη διαμαρτυράς για την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων εκεί, και για το γεγονός ότι η Κίνα κατέχει το ρεκόρ εκτελέσεων στον κόσμο.
γ- για τον Ζυλ Ντασέν, που πολλοί τον έχετε για θεό, έχω πολύ πιο ακραία άποψη από τη δική σου για τον Αγγελόπουλο:)
Τον θεωρώ απόλυτα ατάλαντο, δηλαδή.
Όπως βλέπεις λοιπόν, αλλού συμφωνούμε κι αλλού διαφωνούμε. Μπορούμε να βρεθούμε δηλαδή στο ίδιο συλλαλητήριο, αλλά ποτέ δεν θα βρεθούμε στο ίδιο σινεμά:)
Αθήναιε, μαθαίνεις (ορθογραφία, εννοώ).
Tinman και λοιποί ευαισθητοποιημένοι σύντροφοι: με τα ανθρώπινα δικαιώματα τυραννιέμαι χρόνια. Κάπου εκεί έχασε και το στοίχημα ένα μέρος της παγκόσμιας Αριστεράς με το Ιράκ. Εκτός όμως από τις διακηρύξεις και τις αφελείς προσωπικές δεσμεύσεις (Δεν θα δεις αγαπητέ Tinman τους Ολυμπιακούς από την τηλεόραση; Το έμαθε η κινεζική ηγεσία; Μήπως ακυρωθούν κατόπιν αυτού οι αγώνες;), το θέμα είναι ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να ανοίξει μια χώρα, να βοηθηθούν κάποιοι άνθρωποι, να ενισχυθούν κάποιες διαδικασίες.
Ο Ζανγκ Γιμού προτείνει μια λύση, ένα σχήμα τέλος πάντων. Προηγήθηκε μια Τιαν Ανμέν, σφαγιάστηκαν ένα σωρό άνθρωποι, η διεθνής κοινότητα καταδίκασε, τα χρόνια πέρασαν, σήμερα φυλακίζονται άνθρωποι στην Κίνα μόνο και μόνο επειδή τίμησαν την επέτειο εκείνης της σφαγής, χθεσινή είναι η είδηση για έναν οικολόγο που τον έκλεισαν μέσα με στημένες κατηγορίες.
Να το καταδικάσουμε, όλους να τους καταδικάσουμε, να μη δούμε και τους Ολυμπιακούς Αγώνες - και μετά;
Για τη Βόρεια Κορέα που δεν κάνει ούτε Ολυμπιακούς Αγώνες ούτε τίποτα, πώς διαμαρτύρεσαι φίλε Tinman;
Για τον Αγγελόπουλο, είναι μια άλλη συζήτηση. Θα παραπέμψω πάντως τους θαυμαστές του στο κείμενό του για τον Μπέργκμαν, νομίζω πως δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή. Ο "Θεός" ξεκινά με μια συνάντησή του με τον Μπέργκμαν, όπου ο Σουηδός τού είχε εκφράσει τον αμέριστο θαυμασμό του για το πρόσωπό του και το έργο του...
Το προηγούμενο σχόλιο, ως "μιχάλης", ήταν δικό μου. Τώρα γιατί μου άλλαξαν την ταυτότητα και δεν με παραπέμπουν και στο προφίλ μου, άγνωστο.
(Δεν θα δεις αγαπητέ Tinman τους Ολυμπιακούς από την τηλεόραση; Το έμαθε η κινεζική ηγεσία; Μήπως ακυρωθούν κατόπιν αυτού οι αγώνες;)
Δεν ξέρω αν το κάνεις από σεμνότητα, αγαπητέ Μιχάλη, αλλά υποτιμάς τη στήλη σου και το μπλογκ σου. Στο γραφείο τύπου της Κινεζικής πρεσβείας στην Αθήνα (όπως και στα γραφεία τύπου όλων των ξένων πρεσβειών εδώ) διαβάζουν φαντάζομαι τη στήλη σου - και τα σχόλια - και όλες τις στήλες των ελλήνων αρθρογράφων σε όλες τις ελληνικές εφημερίδες, και υποβάλλουν αναφορές στο Πεκίνο για το τι λέγεται και γράφεται στον ελληνικό τύπο για τη χώρα τους. Οπότε είμαι βέβαιος ότι κάποιος στην Κινεζική ηγεσία έμαθε για κάποιον tin man που δεν θα παρακολουθήσει λέει τους αγώνες:)
Ο κινέζος μπορεί να μη θορυβηθεί ιδιαίτερα. "Σιγά τον τενεκέ" θα σκεφτεί. Μπορεί όμως και να είναι κάποιος ευσυνείδητος και γενναίος δημοκράτης και να αρχίσει να λέει στις κομματικές συνεδριάσεις "σύντροφοι, κάποιοι μας ασκούν κριτική για τα ανθρώπινα δικαιώματα, κλπ. Νομίζω καλό θα ήταν να κάνουμε κάτι γι'αυτό. Δεν λέω να ακυρώσουμε τους Αγώνες, αλλά θα μπορούσαμε να σταματήσουμε τις εκτελέσεις, ας πούμε.."
Μπορεί..
υγ
Ρε συ Μιχάλη, μήπως η παραποίηση της ηλεκτρονικής σου υπογραφής οφείλεται σε Κινέζικο δάκτυλο; Λες να θορυβόθηκε τόσο ο Κινέζος τελικά;
:)))))
Γεια σου tinman, αθεράπευτε ρομαντικέ...
Όχι, δεν διαμαρτυρήκε όλος ο κόσμος για την Πλατεία Τιεν Αν Μιεν.
Θυμάμαι ένα κοριτσάκι, φοιτήτρια της Φιλοσοφικής ήταν, πριν να ενταχθεί σε κάποιο κόμμα, είχε γράψει κάποια χειρόγραφα φυλλάδια καταγγέλοντας τη σφαγή και της την έπεσαν πέντε παλικαράδες της ΚΝΕ και της πήραν τα φυλλάδια και επιχείρησαν (οι καημένοι, πού να ξεραν) να την τρομοκρατήσουν.
Και σήμερα, που ακόμη και στις εφημερίδες της παραδοσιακά δεξιές, έχουν βρει καταφύγιο όλοι οι σοβαροφανείς σκληροπυρηνικοί αριστεριστές που το παίζουν "αναλυτές "των διεθνών και εκθειάζουν καθεστώτα όπως αυτό του Πούτιν και του Πεκίνου η πλειοψηφία σιωπά και κάθεται και τους διαβάζει σαν θέσφατο.
Η διαδικασία της ελευθερίας δεν ακολουθεί τις μοναχικές διαδρομές του νου μία ρομαντική νύχτα με Περσείδες, όπως είναι η αποψινή.
Το άνοιγμα της πληροφόρησης, η εξάπλωση του διαδικτύου, η επαφη με τον "έξω" κόσμο, η δημιουργία αστικής και καπιταλιστικής συνείδησης μέσα από την άνθιση της οικονομίας και την ελεύθερη και ιδιωτική πρωτοβουλία θα δημιουργήσει δίψα για την ελευθερία. Δεν τίθεται θέμα φιλότιμου όπως το παρουσιάζει ο ευγενής Τιν Μαν.
Η ατομική δραστηριότητα δημιουργεί μια ακατάσχετη δίψα για ελευθερία. Και όταν αυτή η δίψα θα γίνει αφόρητη θα τσακίσει τα τελευταία κάστρα του φασιστικού αριστερισμού που έχουν φορέσει τη λεοντή του καθεστωτικού καπιταλισμού ελπίζοντας ότι θα τη σκαπουλάρουν. Φευ!
Τα άτομα με τα τερματικά που έχουν πρόσβαση στην πληροφόρηση, ο μικρός έμπορος στο Πεκίνο, η όσμωση με τη Δύση της ελευθερίας θα φέρει την ελευθερία.
Θα νικήσουμε!
Όπως δεν θα ξέρετε, στους Ολυμπιακούς της Αθήνας εργαζόμουν στο Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων αλλά και στην εστίαση μέσω ενός catering που είχα τότε. Ένα θέμα συζήτησης μεταξύ των συναδέλφων απ'όλες τις χώρες ήταν η παροιμιώδης αγένεια των κινέζων αξιωματούχων που στελέχωναν την κινεζική αντιπροσωπεία στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Μας είχε εντυπωσιάσει αυτό ( εμένα ομολογώ πως με είχαν εντυπωσιάσει και κάτι εξαιρετικά ψηλοί και ωραίοι άντρες, ειδικά ο εκπρόσωπος τύπου ήταν ένας Θεός κοντά 2 μέτρα αλλά καράβλαχος από συμπεριφορά) κυρίως επειδη΄η Κίνα ήταν η επόμενη διοργανώτρια χώρα και θεωρητικά θα έπρεπε να δείξουν τον καλύτερό τους εαυτό για να προσελκύσουν στελέχη και εθελοντές.
Είχαν την κλασική συμπεριφορά καθεστωτικών κομμουνιστών σαν κι αυτή που έχουν ακόμη κάτι Ρώσσοι πρώην στελέχη του Κομμουνιστικού Κόμματος και νυν πλούσιοι μαφιόζοι.
Μου έμειναν αξέχαστοι αλλά από την άλλη δεν είχα κανένα δίλημμα για το άν θα επρεπε να ακολουθήσω την ομάδα στο Πεκίνο.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
μια παρόμοια περίπτωση είναι αυτή του Στίβεν Σπίλμπεργκ. Μόνο που αυτός, σε αντίθεση με το συνάδελφό του Ζανγκ Γιμού, απ' ότι φαίνεται "σηκώνει το γάντι" (ή "ανοίγει τη βεντάλια"). Θα ήθελα να συμφωνήσω με "τη μία" με τις "κοφτές" θέσεις του ανησυχοφιλελεύθερου αθήναιου, (αυτό το παιδί διαθέτει ένα επαναστατικό ταπεραμέντο, κάτι που με κάνει να υποπτεύομαι πως σοσιαλίζει κιόλας :P). Αλλά πολλές φορές όπως κ στη καθημερινή ζωή τα όρια ανάμεσα στην υπομονή/διπλωματία και τη σύγκρουση/καταγγελία είναι πολύ δυσδιάκριτα. Από την άλλη σε ζητήματα ατομικών δικαιωμάτων κ ελευθεριών δε χωράνε κ πολλά.
Η περίπτωση της Κίνας με το Νταρφούρ παρουσιάζει επίσης εξαιρετικό ενδιαφέρον. Ο Σπίλμπεργκ φαίνεται πως τηρεί μια υπεύθυνη στάση
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Καλημέρα,
φίλτατοι λάβροι κατήγοροι της μεσαιωνικής Κίνας, έχω την εντύπωση οτι λέτε τα... μισά απ'όσα οι ιθύνοντες του εκεί κυβερνώντος κόμματος.
Αν θέλουμε ν'ακούσουμε και τα άλλα μισά που λένε (δηλ. οτι όμως, η Κίνα εξελίσσεται ταχύτατα και η πρόοδός της φέρνει τη δημοκρατία και την κοινωνική αρμονία) να ψήσουμε μας τον Ανδριανόπουλο να μας κάνει ένα... αχτίφ ;-)
Κατά τα άλλα, είναι νομίζω προφανές οτι οι μυριάδες των κινέζων εργατών θα σώσουν τον εαυτό τους, όπως και τον ταλαντούχο Γιμού (που παίζει μάλλον πρέφα παρά σκάκι με την κυβέρνηση). ΄Ισως σώσουν κι εμάς, εδώ που τα λέμε!
Σχετικό δωράκι (για γαλλομαθείς).
@Αθήναιο: πρωτοβαθμίως, βρίσκω το χαρακτηρισμό "πανώριος" χονδροειδή υπερβολή για ελόγου μου. Άσε που είμαι και αμφιδέξιος. (Εντυπωσιακά πάντως τα πολιτικά σου πλάνα να "ζυμώσεις" σταλινομπρεζνιεφικούς).
Δημοσίευση σχολίου
<< Home