Ήταν έγκλημα κατά της ανθρωπότητας

«Νάκμπα», στα αραβικά, σημαίνει πόλεμος που προκαλεί καταστροφές, θανάτους και εξευτελισμούς. Αυτός είναι ο όρος που χρησιμοποιούν οι Παλαιστίνιοι για τα γεγονότα του 1948.

Oι Ισραηλινοί, αντίθετα, μιλούν για τον Πόλεμο της Ανεξαρτησίας, αφού εκείνη τη χρονιά ιδρύθηκε το ανεξάρτητο κράτος τους. Σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή που διδάσκεται στα σχολεία, οι Άραβες ηγέτες ζήτησαν από τους Παλαιστινίους να εγκαταλείψουν τα εδάφη τους ώστε να διευκολυνθεί η επίθεση εναντίον των εβραϊκών δυνάμεων, ενώ οι όποιες ακρότητες των τελευταίων έγιναν σε αυτοάμυνα. Τα τελευταία χρόνια, όμως, η εκδοχή αυτή αμφισβητείται όλο και πιο έντονα ακόμη και από Ισραηλινούς ιστορικούς. Στο καινούργιο βιβλίο του «Η Εθνοκάθαρση της Παλαιστίνης», ο Ίλαν Πάπε αποδεικνύει ότι οι σιωνιστές ηγέτες γνώριζαν πολύ καλά ότι έπρεπε να διώξουν τους Παλαιστινίους από τη γη τους, αφού στις αρχές του αιώνα πάνω από το 90% αυτής της γης ανήκε σε Παλαιστινίους και το 1948 η εβραϊκή μειονότητα κατείχε μόνο το 5,8% της Παλαιστίνης. Κατέγραψαν έτσι κάθε αραβικό χωριό, μαζί με τους κατοίκους του. Και αρκετούς μήνες πριν λήξει η βρετανική εντολή, τον Μάιο του 1948, άρχισαν να τρομοκρατούν και να διώχνουν τους Παλαιστινίους ώστε να ανοίξει ο δρόμος για τους Εβραίους εποίκους.

Όπως γράφει ο Πάπε, που διδάσκει ιστορία στο Πανεπιστήμιο της Χάιφας, η εκστρατεία της εθνοκάθαρσης εγκρίθηκε επισήμως από τους σιωνιστές ηγέτες στις 10 Μαρτίου του 1948. Η κωδική της ονομασία ήταν Σχέδιο Ντάλετ. Έξι μήνες αργότερα, είχαν εκδιωχθεί 800.000 Παλαιστίνιοι, είχαν καταστραφεί 531 χωριά και είχαν αδειάσει 11 αστικές περιοχές. Σήμερα, οι πρόσφυγες έχουν φτάσει τα 4,5 εκατομμύρια. «Με βάση τη σημερινή διεθνή νομοθεσία», γράφει ο Ισραηλινός ιστορικός, «η εκστρατεία εκείνη εμπίπτει σαφώς στα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας».

Οι απόψεις αυτές αποτελούσαν μέχρι τώρα ταμπού στο Ισραήλ. Έχει έτσι ιδιαίτερη σημασία ότι, για πρώτη φορά, το υπουργείο Παιδείας της χώρας ενέκρινε ένα εγχειρίδιο για τους Άραβες μαθητές της Τρίτης Λυκείου όπου ο πόλεμος του 1948 χαρακτηρίζεται «καταστροφή» για τους Παλαιστινίους και την κοινωνία τους. Στο εγχειρίδιο αναφέρεται ότι «ορισμένοι από τους Παλαιστινίους έφυγαν και ορισμένοι εκδιώχθηκαν», καθώς και ότι «κατασχέθηκαν πολλά εδάφη που ανήκαν σε Άραβες». Είναι αλήθεια ότι το αντίστοιχο βιβλίο για τους Ισραηλινούς μαθητές παραμένει αναλλοίωτο, χαρακτηρίζοντας το 1948 «μια στιγμή εθνικής αναγέννησης των Εβραίων». Από κάπου, όμως, πρέπει κανείς να αρχίσει. Το νέο αραβικό εγχειρίδιο- επισημαίνει ο Ραμί Χούρι, αρχισυντάκτης της εφημερίδας Daily Star της Βηρυτού- ίσως να αντανακλά την απόφαση των Ισραηλινών να γίνουν πιο τίμιοι απέναντι στην Ιστορία και πιο ευαίσθητοι απέναντι στα νόμιμα πολιτικά δικαιώματα των Παλαιστινίων.

Αυτό, βέβαια, προϋποθέτει και από τους τελευταίους να επιδείξουν ωριμότητα. Τα δίκια δεν είναι ποτέ από τη μια μεριά, η άρνηση της αναγνώρισης του ισραηλινού κράτους αποτελεί ένα διαρκές σκάνδαλο.