Η φυλή της νύχτας

Κανείς δεν ξέρει πόσοι είναι, αν είναι ντόπιοι ή ξένοι, αν είναι μοναχικοί ή κάθε τόσο συναντιούνται και ανταλλάσσουν τις εμπειρίες τους. Ένα κοινό πάθος τούς ενώνει: η εξερεύνηση ενός άγνωστου, αόρατου και ξεχασμένου κόσμου.

Τα ερείπια του διυλιστηρίου ζάχαρης Red Ηook, στο Μπρούκλιν, είναι ο αγαπημένος τόπος της Μίρου Κιμ. Εκεί, όπου δεν υπάρχουν τηλέφωνα ούτε κάμερες, όπου κανείς κάτοικος δεν σκανδαλίζεται από το σώμα της και κανείς αστυνομικός δεν προσπαθεί να επιβάλει τα χρηστά ήθη, της αρέσει να περιφέρεται γυμνή και να βγάζει φωτογραφίες. Συχνάζει όμως και σε άλλους ερειπωμένους τόπους, κυρίως υπόγειους, ανάμεσα στα σκουπίδια και τα ποντίκια, πάντα γυμνή, και στη συνέχεια ρίχνει τις φωτογραφίες που παίρνει στην ιστοσελίδα της (mirukim. com), θέλοντας να δείξει τη μοναξιά που υπάρχει στην πιο πολυσύχναστη μητρόπολη του πλανήτη. Κι είναι αυτή η συλλογή ζωγραφιών και φωτογραφιών μια πρωτότυπη γκαλερί, τελείως διαφορετική από εκείνες της Τριμπέκα και του Σόχο.

Η ασιατικής καταγωγής νεαρή καλλιτέχνις ανήκει σε μια «φυλή της νύχτας», τους Urban Εxplorers, που τους αρέσει να κυκλοφορούν στα παλιά εργοστάσια, στα αραχνιασμένα νοσοκομεία και στους υπονόμους της Νέας Υόρκης και να τους στολίζουν με γκράφιτι και τοιχογραφίες. Ο Τζο Αναστάζιο κυκλοφορεί στα τούνελ κάτω από τους δρόμους του West Side, ο Στηβ Ντάνκαν αναζητεί ιστορικά σουβενίρ στα θεμέλια του Columbia University και ο Μόουζες Γκέιτς εξερευνά το εγκαταλελειμμένο Grain Τerminal του Μπρούκλιν, με τα 54 τσιμεντένια σιλό που το ύψος τους φτάνει τα τέσσερα μέτρα. Οι περισσότεροι είναι γύρω στα τριάντα και χαράζουν διαδρομές για εκείνους που θέλουν να ζήσουν και να επικοινωνήσουν μακριά από τον ήλιο, τα αυτοκίνητα και τις διαφημιστικές πινακίδες. Ο Αναστάζιο ξεκινά το ταξίδι του κάτω από την ψαραγορά της Φάλτον Στρητ, συνεχίζει στις ξεχασμένες σιδηροτροχιές του Grand Central Station, περιπλανιέται σε σταθμούς του μετρό που δεν άνοιξαν ποτέ (και τους έχει ονομάσει ο ίδιος «Τhe Soviet Βloc» και «Land of the Skells», Γη των Σκελετών), για να διασχίσει στη συνέχεια τον Εast River και να φτάσει στους μώλους Βedt του Μπρούκλιν ή στα ξεχασμένα βαγόνια του τελεφερίκ του Ρούζβελτ Άιλαντ.

Η φαντασία των Urban Εxplorers δεν έχει όρια, γράφει ο ανταποκριτής της Στάμπα στη Νέα Υόρκη. Άλλωστε κάτω από τη γη δεν υπάρχουν κανόνες. Ο Στηβ Ντάνκαν, που αυτοαποκαλείται «ιστορικός του αντάρτικου», έπεσε μια μέρα πάνω σε μια κοινότητα αστέγων που έχουν εγκατασταθεί κάτω από το Columbia University. Αλλά συνέχισε τη διαδρομή του, κι ας αισθάνθηκε ότι είχε παραβιάσει κάποια όρια. «Ταξιδεύοντας στα σπλάχνα μιας πόλης», σημειώνει, «γνωρίζεις καλύτερα την ιστορία της και τους ανθρώπους της. Γυρίζεις πίσω στον χρόνο και βλέπεις πράγματα που έμειναν αναλλοίωτα από τότε που φτιάχτηκαν, πενήντα, εκατό, εκατόν πενήντα χρόνια πριν».