Θέλουν να μαχαιρώσουν τη Βρετανία

Γιατροί ναι, αλλά τουλάχιστον δεν είναι Βρετανοί: η ταυτότητα των δραστών των αποτυχημένων τρομοκρατικών επιθέσεων ανακουφίζει κάπως τις βρετανικές αρχές, αλλά κάθε άλλο παρά «αθωώνει» το περίφημο πολυ-πολιτισμικό μοντέλο.

Σύμφωνα με τον Ρότζερ Σκρούτον, συγγραφέα του βιβλίου «Η Δύση και οι άλλοι: η παγκοσμιοποίηση και η απειλή της τρομοκρατίας», η Δύση έχει διαπράξει δύο μεγάλα λάθη. Το ένα είναι ότι αρνήθηκε να αναγνωρίσει τους κινδύνους από τη μαζική μετανάστευση. Το δεύτερο είναι ότι επιρρίπτει στον εαυτό της την ευθύνη για εγκλήματα που διαπράττουν άλλοι. «Όσο δεν αποδίδουμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, το πρόβλημα δεν θα λύνεται» λέει ο Βρετανός φιλόσοφος στην Κοριέρε. Είναι αλήθεια ότι οι πόλεμοι στο Ιράκ και το Αφγανιστάν έχουν οξύνει τα πάθη και τροφοδοτούν τις «δεξαμενές» άντλησης τρομοκρατών. Ο τερματισμός αυτών των πολέμων και μια ειλικρινής προσπάθεια επίλυσης του χρόνιου παλαιστινιακού προβλήματος θα βελτιώσουν το παγκόσμιο κλίμα. Αλλά δεν θα επιλύσουν από μόνα τους το πρόβλημα της τρομοκρατίας. Ο Άλαν Τζόνστον, ο δημοσιογράφος του ΒΒC που απελευθερώθηκε χθες ύστερα από 114 ημέρες ομηρείας, είπε ότι οι απαγωγείς του δεν δίνουν δεκάρα για το Ισραήλ ή την Παλαιστίνη: αυτό που τους ενδιαφέρει είναι «να μαχαιρώσουν τη Βρετανία».

Το βρετανικό μοντέλο ενσωμάτωσης των μεταναστών έχει αποτύχει (όπως άλλωστε και το γαλλικό, αλλά για διαφορετικούς λόγους). Πρόσφατη δημοσκόπηση στη μουσουλμανική κοινότητα της Βρετανίας έδειξε ότι το 18% των Μουσουλμάνων δεν αισθάνονται καμιά νομιμοφροσύνη απέναντι στη χώρα που τους φιλοξενεί. «Για πολλά χρόνια, αρνιόμασταν να συνειδητοποιήσουμε ότι κάθε κοινότητα έχει πάρει τον δρόμο της», ομολογεί ο Χέρμαν Ούσλεϊ, πρώην πρόεδρος της Επιτροπής για τη φυλετική ισότητα. Στο όνομα της αναγνώρισης των ιδιαιτεροτήτων, νομιμοποιήθηκαν τα γκέτο. Στο όνομα της συνύπαρξης των πολιτισμών, τέθηκε σε κίνδυνο η ίδια η εθνική ενότητα. Κι αν αυτοί που έχουν συλληφθεί μέχρι τώρα για τις απόπειρες στο Λονδίνο και τη Γλασκώβη είναι ξένοι (αντίθετα με τους εγκεφάλους των τρομοκρατικών επιθέσεων της 7ης Ιουλίου 2005, που είχαν γεννηθεί και σπουδάσει στη Βρετανία), εργάζονταν πάντως τα τελευταία χρόνια σε βρετανικά νοσοκομεία. Κι ορισμένοι βρίσκονταν στις λίστες υπόπτων των μυστικών υπηρεσιών!

Κάτι δεν πάει καλά λοιπόν με το σύστημα, ο Γκόρντον Μπράουν το ξέρει, γι΄ αυτό και δίνει έμφαση στο britishness: η πατριωτική υπερηφάνεια προηγείται του σεβασμού των διαφορών. Όποιος θέλει να ζήσει σε μια κοσμική δυτική δημοκρατία πρέπει να «ιδιωτικοποιήσει» τη θρησκεία του και να υπακούει στους νόμους αυτής της δημοκρατίας. Το χρέος, φυσικά, είναι αμφίδρομο. Όταν ένα μεγάλο ποσοστό των νεαρών μεταναστών δεύτερης και τρίτης γενιάς είναι άνεργοι (25% στη Βρετανία, σχεδόν 40% στη Γαλλία) δεν πρέπει να εκπλήσσεται κανείς με τη ριζοσπαστικοποίησή τους. Αν ο Σαρκοζί είναι τόσο δυναμικός και αποφασιστικός όσο λένε, γιατί δεν έχει καταπιαστεί ακόμη με το εκρηκτικό πρόβλημα των banlieues;