Μέσος όρος, τα έξι παιδιά

O Άλβαρο ντε Σότο είναι σαφής. Για τον αιματηρό εμφύλιο στη Γάζα- αναφέρει ο πρώην απεσταλμένος των Ηνωμένων Εθνών στην έκθεσή του- ευθύνεται η Δύση, που τυφλώθηκε μετά την εκλογική νίκη της Χαμάς και έλαβε μέτρα για την απομόνωσή της. Ευθύνεται όμως πάνω απ΄ όλα η κυβέρνηση Μπους, που ενθάρρυνε τις αδελφοκτόνες συγκρούσεις και υπονόμευσε την ειρηνευτική πρωτοβουλία της Σαουδικής Αραβίας. «Μου αρέσει αυτή η βία», έλεγε τις προάλλες ανώτατος Αμερικανός διπλωμάτης, τον οποίο επικαλείται ο Ντε Σότο. Του άρεσε, επειδή εκτιμούσε ότι νικήτρια θα βγει η Φατάχ. Αλλά δεν είχε ρωτήσει τη Χαμάς.

«Τους ωθούν σε αλληλοσφαγή», έγραψε μια ελληνική εφημερίδα. Αλλά ο Αχμεντ Γιουσέφ, ανώτατο στέλεχος της Χαμάς και πολιτικός σύμβουλος του πρωθυπουργού Ισμαήλ Χανίγια, έχει άλλη άποψη. Όπως είπε τον περασμένο μήνα στην εφημερίδα του Καΐρου Αλ-Αχράμ, το βασικό πρόβλημα είναι η ανικανότητα τόσο της Φατάχ όσο και της Χαμάς να ελέγξουν τους ανθρώπους τους στον δρόμο. Πώς εξηγείται όμως αυτή η απώλεια του ελέγχου σε μια κουλτούρα που χαρακτηρίζεται κατ΄ εξοχήν από την ιεραρχία και την πειθαρχία;

Η απάντηση- παρατηρούν οι Φαϊνάνσιαλ Τάιμς- βρίσκεται στην τεράστια δημογραφική ανάπτυξη που έχει γνωρίσει η Γάζα το τελευταίο μισό του αιώνα. Από το 1950 έως το 2007, ο πληθυσμός της αυξήθηκε από 240.000 σε 1,5 εκατομμύριο. Και αυτό, σε μια μικρή ζώνη χωρίς πραγματική οικονομία. Με μια Υπηρεσία των Ηνωμένων Εθνών για τους Παλαιστίνιους Πρόσφυγες, όμως, που αντιμετωπίζει κάθε κάτοικο της Γάζας ως πρόσφυγα και πληρώνει το σχολείο, το σπίτι και τα φάρμακα κάθε παιδιού που γεννιέται, είτε είναι το πρώτο μιας οικογένειας είτε το δέκατο. Την ώρα που όλο και περισσότεροι νεαροί Ισραηλινοί είναι μοναχογιοί, πάνω από τα δύο τρίτα των νεαρών Αράβων είναι δεύτερα, τρία ή τέταρτα αδέλφια, για το μέλλον των οποίων δεν είναι σε θέση να εγγυηθούν ούτε οι γονείς τους ούτε τα Ηνωμένα Έθνη. Ο μέσος όρος των γεννήσεων σήμερα στη Γάζα είναι έξι παιδιά. Ο ίδιος ο Χανίγια, που γεννήθηκε το 1962 και μεγάλωσε με δυτική βοήθεια, έκανε 13 παιδιά - που μεγαλώνουν και αυτά με δυτική βοήθεια. Αν οι Αμερικανοί πολλαπλασιάζονταν με τον ίδιο ρυθμό που πολλαπλασιάζονται οι κάτοικοι της Γάζας, ο πληθυσμός των Ηνωμένων Πολιτειών θα είχε αυξηθεί από 152 εκατομμύρια το 1950 σε 945 εκατομμύρια το 2007, υπερτριπλάσιος δηλαδή του σημερινού. Στο ηλικιακό φάσμα των 15 έως 29 ετών, που είναι και το πιο «μαχητικό», οι άνδρες δεν θα ήταν 31 εκατομμύρια αλλά 120 εκατομμύρια. Και κανείς πολιτικός, καμιά οργάνωση, δεν θα μπορούσε να τους ελέγξει. Μήπως λοιπόν η συμφωνία του Όσλο, εκτός από το να απαγορεύσει ρητά κάθε νέο εβραϊκό οικισμό στα κατεχόμενα εδάφη, έπρεπε και να αποθαρρύνει τα πολλά παιδιά;