Τετάρτη, Ιουνίου 06, 2007

Υπάρχει και Δωμάτιο του΄Ερωτα



Δώδεκα όροφοι, εξήντα δωμάτια, 6.000 βιβλία. Το «Library Ηotel», στην καρδιά του Μανχάταν, είναι το μοναδικό ξενοδοχείο στον κόσμο που έχει σχεδιαστεί ολοκληρωτικά με πρότυπο μια βιβλιοθήκη.

OΧένρι Κάλαν είναι μια χαρακτηριστική περίπτωση του αμερικανικού ονείρου. Έφθασε στη Νέα Υόρκη από την Τσεχοσλοβακία το 1967 και δούλεψε αρχικά ως γκρουμ, για να ανεβεί πολύ γρήγορα όλες τις κλίμακες της ξενοδοχειακής ιεραρχίας και να ιδρύσει τον δικό του όμιλο, που περιλαμβάνει σήμερα μερικά από τα πιο γνωστά ξενοδοχεία της πόλης («Giraffe», «Casablanca», «Εlysie», «Gansevoort»). Πάντα ήθελε όμως να κάνει κάτι διαφορετικό. Κι όταν μια μέρα παρατήρησε ένα παλιό συγκρότημα γραφείων απέναντι από την περίφημη Δημόσια Βιβλιοθήκη, συνέλαβε την ιδέα ενός ξενοδοχείου αφιερωμένου στο βιβλίο. Ο ίδιος δεν είναι βιβλιόφιλος, ομολογεί μάλιστα ότι δεν διαβάζει ποτέ για την προσωπική του ικανοποίηση. Και το ξενοδοχείο του, που άνοιξε το 2000, απευθύνεται λιγότερο σε βιβλιόφιλους και περισσότερο σε επιχειρηματίες, διαφημιστές, δικηγόρους και ερωτευμένα ζευγαράκια. Αυτό είναι και το μυστικό της επιτυχίας του: χωρίς να είναι φθηνό (τα δωμάτια κοστίζουν από 289 ως 589 δολάρια), το «Library Ηotel» βρίσκεται σήμερα στην πέμπτη θέση των πιο δημοφιλών ξενοδοχείων της Αμερικής, σύμφωνα με την αξιολόγηση του tripadvisor. com.

Όπως γράφει στον Νουβέλ Ομπζερβατέρ ο συγγραφέας Γκασπάρ Κενίγκ, που έμεινε μερικές ημέρες στο ξενοδοχείο, καθένας από τους 12 ορόφους είναι αφιερωμένος σε μια γνωστική ενότητα. Ο 9ος, για παράδειγμα, έχει τον τίτλο «Ιστορία» και περιλαμβάνει τα δωμάτια «Βιογραφίες», «Γεωγραφία», «Ιστορία της Ασίας», «Ωκεανογραφία», «Αρχαία Ιστορία» και «Σύγχρονη Ιστορία». Η αρίθμησή τους ακολουθεί τη δεκαδική ταξινόμηση του Dewey, με βάση την οποία τα βιβλία χωρίζονται σε δέκα κατηγορίες, από το 000 ώς το 900. Μια βιβλιοθήκη που βρίσκεται δίπλα στο κρεβάτι έχει πενήντα με εκατό βιβλία σχετικά με το θέμα του δωματίου. Έτσι, ένας δικηγόρος μπορεί να προετοιμάσει τις δίκες του στο δωμάτιο 300.006, ένας μαθηματικός να μελετήσει στο 500.001, ένα παιδί να διαβάσει για δεινόσαυρους στο 500.005, ένας υποχόνδριος να ξεφυλλίσει ιατρικά βιβλία στο 600.004 και ένα νεαρό ζευγάρι να εμπλουτίσει τις γνώσεις του στο 800.001, το Δωμάτιο του Έρωτα.

Αν η βιβλιοθήκη είναι απεριόριστη, αναρωτιόταν ο Μπόρχες, μπορεί να διαθέτει κατάλογο; Η απάντηση βρίσκεται στο Δωμάτιο των Δωματίων, με αριθμό 1000.001, που είναι αφιερωμένο στις βιβλιοθήκες. Και τι μέτρα λαμβάνονται για να προστατευθεί όλος αυτός ο πλούτος; Κανένα. Υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο «χάνονται» γύρω στα 200 βιβλία, τα οποία φυσικά αντικαθίστανται. Κανένα βιβλίο δεν θεωρείται αναντικατάστατο. Κανένα δεν είναι συλλεκτικό. Όλα προορίζονται για καθημερινή χρήση, κινούνται, ανταλλάσσονται, ζουν. Κι έτσι, όλοι γίνονται αναγνώστες. Το κλασικό καρτελάκι Do not disturb που κρεμούν έξω από την πόρτα τους όσοι δεν θέλουν να τους ενοχλήσουν γράφει εδώ «Let me read». Αφήστε με να διαβάσω, μήπως γίνω καλύτερος άνθρωπος.

5 Comments:

At 6/6/07 1:53 μ.μ., Blogger Tin Man said...

Στο δωμάτιο 800.001 θα αφιέρωνα το χρόνο μου στον έρωτα, όχι στην ανάγνωση για τον έρωτα..

Κι όταν πάω Νέα Υόρκη θα μείνω οπωσδήποτε στο Chelsea Hotel.

(μπορείτε να μάθετε περισσότερα ακούγοντας το ομώνυμο τραγούδι του Λ. Κοέν..)

 
At 6/6/07 5:12 μ.μ., Blogger nik-athenian said...

Πολύ θα τόθελα να μείνω σ' ένα δωμάτιο γειτονικό μ' αυτό που ακούγεται το ξεφύλισμα ενός βιβλίου από το φάντασμα του γερο Μπόρχες.
Ίσως τολμούσα να χτυπήσω την πόρτα του και να ρωτήσω φοβισμένα: Μήπως ξέρετε σε ποιο δωμάτιο θα βρω τον Αλ Μουτασίμ;
Κι εκείνος πάλι ίσως μου απαντούσε: Καλύτερα Βγες έξω και ρώτα να σου πούνε που είναι τα κυκλικά ερείπια.

 
At 6/6/07 5:31 μ.μ., Blogger IdentityCafe said...

πολυ ενδιαφερον, δεν το εχω πετυχει...

 
At 6/6/07 6:15 μ.μ., Blogger Μιχάλης Μητσός said...

Είδες τη διαφορά σου, tin man, από τον nik-athenian; Εκείνος έχει μια ευγένεια, ένα ρομαντισμό, ενώ εσύ είσαι ένας κολλημένος στο παρελθόν σεξομανής.

 
At 6/6/07 11:48 μ.μ., Blogger Tin Man said...

χαχαχάααα

Μιχάλη, δεν αρνούμαι τον χαρακτηρισμό αλλά εδώ δεν μιλάω για ξενοδοχεία ..ημιδιαμονής!

Το chelsea hotel δεν είναι αυτό που νομίζεις!

Νικ, καλός ο Αλ Μουτασίμ και το θρόισμα από το ξεφύλλισμα βιβλίων του Μπόρχες, αλλά εγώ θα προτιμούσα από το διπλανό δωμάτιο να φτάνουν στα αυτιά μου τα πνιχτά βογγητά μιας άγνωστης ποιήτριας σε στιγμές ..έμπνευσης:)))))))))

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home