Πέμπτη, Μαΐου 10, 2007

Ας ξεχάσουμε τη Μέση Ανατολή



Ακούγεται απίστευτο, αλλά η στήλη ορκίζεται ότι είναι αλήθεια: παρ΄ όλο που μια επίσημη επιτροπή έκρινε ότι φέρει την κύρια ευθύνη για την αποτυχία του πολέμου στον Λίβανο, ο Εχούντ Ολμέρτ παραμένει πρωθυπουργός του Ισραήλ.

Σε συνέντευξή του στην ιταλική Ρεπούμπλικα, ο Ρόνι Ζβίγκενμπαουμ τονίζει πως οι υπεύθυνοι για τον πόλεμο στον Λίβανο πρέπει να πληρώσουν για τις ζωές που χάθηκαν. Ο 28χρονος ισραηλινός έφεδρος, που μαζί με έναν συνάδελφό του πήγαν με τα πόδια από ένα χωριό κοντά στο Τελ Αβίβ μέχρι την Ιερουσαλήμ για να αναγκάσουν τον πρωθυπουργό να συγκροτήσει μια επιτροπή μελέτης αυτού του πολέμου, προειδοποιεί ότι οι διαδηλώσεις θα συνεχιστούν μέχρις ότου οι πρωτεργάτες της σφαγής πάνε στα σπίτια τους.

Σε μια άλλη συνέντευξη στον δικτυακό τόπο truthdig, ο Παλαιστίνιος διανοούμενος Σάρι Νουσέιμπε λέει τα εξής για το περίφημο δικαίωμα των προσφύγων στην επιστροφή: «Εκτός από το δικαίωμα αυτό, έχουμε κι άλλα δικαιώματα. Το δικαίωμα στην ελευθερία. Το δικαίωμα στην ανεξαρτησία. Το δικαίωμα στη δημιουργία ενός νέου μέλλοντος. Και πολύ συχνά στη ζωή, η εκπλήρωση ενός δικαιώματος προσκρούει στη δυνατότητα εκπλήρωσης ενός άλλου. Τότε πρέπει να διαλέξεις. Στην περίπτωση αυτή, υποστηρίζω ότι πρέπει να διαλέξουμε. Και ότι, από ηθική άποψη, το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να διαλέξουμε το δικαίωμα στην ελευθερία, το δικαίωμα στην ανεξαρτησία, και το δικαίωμα σ΄ ένα νέο μέλλον».

Η ισραηλινή και η παλαιστινιακή κοινωνία εξελίσσονται συνεχώς, γενναίοι άνθρωποι εκφράζουν τολμηρές απόψεις, η διαφθορά και η αλαζονεία δεν γίνονται πλέον ανεκτές. Αλλά όλα αυτά μάς είναι παντελώς αδιάφορα. Η Μέση Ανατολή γενικώς μάς είναι παντελώς αδιάφορη. Οι αφελείς που εξακολουθούν να πιστεύουν πως αυτά που συμβαίνουν εκεί επηρεάζουν τη ζωή μας, οι αριστεροί που επιμένουν ότι χωρίς ειρήνη στη Μέση Ανατολή δεν μπορεί να υπάρξει πραγματική λύση στο πρόβλημα της τρομοκρατίας, οι ρομαντικοί που δεν μπορούν να συμβιβαστούν με τη διαιώνιση της βίας και της αδικίας, θα πρέπει να διαβάσουν την εμβριθή ανάλυση του Έντουαρντ Λούτβακ στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού Πρόσπεκτ, με τίτλο «Στη Μέση του Πουθενά». Κατά την άποψη του Αμερικανού αναλυτή, η Μέση Ανατολή δεν έχει πλέον καμιά σημασία για έξι λόγους: 1) Εδώ και δεκαετίες μας λένε συνεχώς ότι η περιοχή βρίσκεται στα πρόθυρα της έκρηξης, χωρίς τίποτα τέτοιο να έχει επιβεβαιωθεί. 2) Μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, η αραβοϊσραηλινή σύγκρουση δεν έχει πλέον καμιά στρατηγική σημασία. 3) Ακόμη κι αν επιλυθεί αυτή η σύγκρουση, δεν θα υπάρξει καμιά επίπτωση στο Κασμίρ, στην Τσετσενία ή στο Νταρφούρ. 4) Οι αραβικές χώρες δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν πλέον το πετρέλαιο ως όπλο. 5) Το Ιράν είναι στρατιωτικά πολύ ασθενέστερο απ΄ ό,τι μας λένε. 6) Η περιοχή βρίσκεται σε στασιμότητα, οι λαοί της Μέσης Ανατολής (μόλις 5% του παγκόσμιου πληθυσμού) είναι αξιοσημείωτα αντιπαραγωγικοί.

Ο κ. Μπους δύσκολα θα το έθετε καλύτερα.

11 Comments:

At 10/5/07 1:41 μ.μ., Blogger Αθήναιος said...

Θυμίζω πως ο Σάρι Νουσέιμπε, είναι ο άνθρωπος που είχε πέσει στη δυσμένεια του Αραφάτ, λίγο μετά το ξέσπασμα της 2ης Ιντιφάντα επειδή υποστήριζε πως η nakba δεν πρόκειται ποτέ να γίνει δεκτή από το Ισραήλ με αυτούς τους όρους. Είχε υποστηρίξει μάλιστα πως το Ισραήλ θα προτιμούσε να δώσει την Ιερουσαλήμ παρά να δεχτεί τους πρωτοφανείς--στα χρονικά της διεθνούς διπλωματίας-και ανεφάρμοστους όρους που θέτει η Παλαιστινιακή πλευρά για την επιστροφή των προσφύγων.

Αλλά αυτή ήταν η κατάρα του προβλήματος από την αρχή. Οι δύο πλευρές ήταν μόνο πιόνια σε αυτή την ιστορία. Οι μεν, έγιναν πιόνια της Δύσης και οι δε, του αραβικού κόσμου. Η απροθυμία δε της Ευρώπης να παρέμβει ουσιαστικά για μένα είναι σκανδαλώδης και αποτελεί την τρανότερη απόδειξη του ευρωπαϊκού αντισημιτισμού. Χαίρονται οι Ευρωπαίοι επειδή αφού ξεφορτώθηκαν τους Εβραίους από την ευρωπαϊκή ήπειρο, αυτοί δεν μπορούν να βρουν αναπαμό και σκοτώνονται, κανείς δεν μπορεί να με πείσει πως δεν είναι έτσι.

Η ανάλυση του Λούτβακ δεν πείθει και με δεδομένο το έντυπο στο οποίο δημοσιεύεται μάλλον κάπου αποσκοπεί (προφανώς να πιέσει την κυβέρνηση του Ισραήλ).

Δεν ξέρω αν συμφωνείς αλλά η γνώμη μου είναι πως το μεσανατολικό έχει κατά καιρούς πάρει πολλές όψεις. Παραμένει ένας μπαλαντέρ στη διεθνή σκηνή που κατά καιρούς έχει χρησιμοποιηθεί απ'όλες τις πλευρές ως μέσο άσκησης πίεσης και με διάφορους τρόπους.

Αυτή τη φορά, απλά χρησιμοποιείται ως τρόπος επιβολής στο εσωτερικό των δυτικών κοινωνιών. Είναι το άλλοθι για την άλωση της δημοκρατίας στο όνομα της ασφάλειας.

Θα περάσει κι αυτό, μέχρι να βρεθεί άλλος ρόλος για τον μπαλαντέρ της διεθνούς πολιτικής. Οι φωνές που υπάρχουν στους κόλπους των δύο πλευρών είναι ανίσχυρες χωρίς εξωτερική βοήθεια και ο μόνος εγγυητής κάποιας βοήθειας σε διπλωματικό επίπεδο θα μπορούσε να είναι μόνον η Ευρώπη αλλά η Ευρώπη αρνείται να βοηθήσει.

 
At 10/5/07 2:26 μ.μ., Blogger Lion said...

Συνηθως συμφωνω σε ολα με τον Αθηναιο, αλλα αυτο εδω ειναι εξαιρεση.

Τι θα επρεπε να κανει η Ευρωπη για να βοηθησει; Να ξαναπαρει τους εβραιους πισω στα χωματα της; Μα, αυτο δεν το θελουν ουτε οι ιδιοι.

Να στειλει λεφτα; Μα, ο κυριος χρηματοδοτης των Παλαιστινιων ειναι η ΕΕ. Απο την ανοδο της Χαμας και μετα σταματησε ο πακτωλος, αλλα πριν την Χαμας η ΕΕ εστελνε περιπου 8000 ευρω/κεφαλι τον χρονο (κεφαλι = παλαιστινιος). Χωρια τα λεφτα που δεν παρουσιαζονται επισημα σαν βοηθεια απο την ΕΕ (προμηθειες, εταιρικες συμφωνιες κ.α.).

Να ασκησει διπλωματικη πιεση; Με τι προσοντα; Η ΕΕ δεν εχει κοινη εξωτερικη πολιτικη :-( Αλλα θελουν οι γερμανοι, αλλα οι γαλλοι, αλλα οι εγγλεζοι. Προφανως αυτο δεν ισχυει για το Μεσανατολικο μοναχα. Με ποιον θα κανει η ΕΕ διπλωματια και με τι "γραμμη";

Ιδεα δεν εχω για το Μεσανατολικο. Δεν ξερω ουτε ποιος φταιει, ουτε πως θα λυθει. Εκει που εχουν αποτυχει 2 γενιες πολιτικων / διπλωματων, δεν θα μπορουσα να εχω ετοιμες λυσεις.

Αλλα την αποψη οτι η ΕΕ δεν επεμβαινει γιατι ειναι αντισημιτες την θεωρω λαθος.

Και το κερασακι: ο "λεφτας" της ΕΕ ειναι οι γερμανοι. Εμεις πληρωνουμε τα περισσοτερα. Μπορει να φανταστει κανεις τον οποιονδηποτε γερμανο πολιτικο να εκφραζει γνωμη για εβραϊκα ζητηματα;

Εδω παμε να τους πουλησουμε ΙΤ-τεχνολογια και μας ζητανε να κατεβασουμε τις τιμες μας, γιατι οι γερμανοι ειναι υπευθυνοι για το ολοκαυτωμα (προσωπικη εμπειρια αυτο). Φαντασου να προσπαθουσαμε να τους λυσουμε και το προβλημα με τους παλαιστινιους τι θα μας σερνανε.

 
At 10/5/07 11:10 μ.μ., Blogger Tin Man said...

Η ισραηλινή και η παλαιστινιακή κοινωνία εξελίσσονται συνεχώς, γενναίοι άνθρωποι εκφράζουν τολμηρές απόψεις, η διαφθορά και η αλαζονεία δεν γίνονται πλέον ανεκτές.

Δεν ξέρω από πού αντλείς αυτή την αισιόδοξη διαπίστωση, φίλτατε Μιχάλη, αλλά προσωπικά έχω αντίθετη εκτίμηση και για τις δύο κοινωνίες.

Ας ξεκινήσω με την Ισραηλινή: Πέραν της εγκληματικής προσωπικής ευθύνης του Ολμερτ για την αδικαιολόγητη σφαγή στο Λίβανο, ο άνθρωπος απεδείχθη φτηνός διεφθαρμένος απατεώνας με τα κόλπα φοροδιαφυγής και απόκτησης διαμερισμάτων με αμφίβολης προέλευσης κεφάλαια. Παρά ταύτα η Ισραηλινή κοινωνία τον διατηρεί, όπως έκπληκτος διαπιστώνεις κι εσύ, στη θέση του. Οι διαδηλώσεις μερικών χιλιάδων Ισραηλινών εναντίον του δεν αλλάζουν το γεγονός ότι η πλειοψηφία των Ισραηλνών δεν αντιδρά δυναμικά για την απομάκρυνση και τιμωρία του. Αντιθέτως, επιδεικνύει μια σιωπηρή ανοχή. Η ΥΠ. ΕΞ κυρία Λίβνι τον κάλεσε να παραιτηθεί τη μια μέρα, και την επομένη - μετά την απειλή για απόλυση της - δήλωσε ξανά υποταγή στον κύριο πρωθυπουργό! Ο δε εργατικός κ Περέτς είναι ουσιαστικά ο στενότερος σύμμαχος του σήμερα, γνωρίζοντας ότι πιθανή ανατροπή του Ολμερτ σημαίνει και δική του απομάκρυνση. Ο πονηρός Πέρετς τώρα θυμήθηκε ότι δεν ξέρει τιποτα από στρατιωτικά θέματα και δεν κάνει για τη θέση του Υπουργού Αμυνας, και επιδιώκει να τη γλυτώσει ζητώντας τώρα το Υπουργείο Οικονομικών.

Πέραν αυτού, όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν στροφή της Ισραηλινής κοινής γνώμης προς ακόμα πιο δεξιές επιλογές, με επικρατέστερους για την πρωθυποργία τα δύο δοκιμασμένα γεράκια : τον Νετανιάχου και τον Μπάρακ. Αν δεν βρισκόταν σε κώμα, ο Σαρόν θα ήταν μακράν η πρώτη επιλογή!

Αρα, το σύστημα συνολικά είναι διεφθαρμένο, πολιτικά και ηθικά.

Τα πράγματα στην παλαιστινιακή πλευρά δεν είναι καθόλου καλύτερα, για να μην πω χειρότερα.

Ο Νουσέιμπε, που αναφέρεις, ήταν και εξακολουθεί να είναι μια περιθωριακή φωνή. Κανένα παλαιστινιακό κόμμα ή πολιτική δύναμη δεν τον δέχεται στις τάξεις της. Άλλωστε ο Νουσέιμπε είχε αυτές τις - οντως γενναίες - απόψεις από τη δεκαετία του εβδομήντα! Και λίγο έλειψε να τις πληρώσει με τη ζωή του.

Ο μετριοπαθής Αμπάς θέλει αλλά απλά δεν μπορεί! Δεν τόλμησε να προκηρύξει πρόωρες εκλογές γνωρίζοντας ότι η απάντηση της Χαμάς θα ήταν ο εμφύλιος. Ο Αμπας κατάφερε να πείσει τη Χαμάς να δεχθεί κυβέρνηση εθνικής ενότητας με τη Φατάχ, αλλά ουσιαστικά τίποτα δεν άλλαξε. Η παλαιστινιακή κοινωνία, παρά τη δυσαρέσκεια με τη Χαμάς για την οικονομική εξαθλίωση λόγω του διεθνούς εμπάργκο, εξακολουθεί να στρέφεται προς τον ακραίο ισλαμισμό με σταθερά βήματα. Η Γάζα αποτελεί πλέον ένα αυτόνομο.. Ισλαμιστάν, με εμπρησμούς σε δεκάδες ιντερνετ καφέ, με απαγωγές ξένων δημοσιογράφων από ομάδες προσκείμενες στην αλκάιντα, με επιβολή της σαρία από τους ενόπλους της Χαμάς, με εκτελέσεις γυναικών στο δρόμο για μοιχεία, με σχολικά βιβλία και τηλεοπτικές εκπομπές (από τον τηλεοπτικό σταθμό της χαμάς) που παρουσιάζουν τον Μίκι Μάους να μιλά στις παιδικές ψυχούλες στα αραβικά για την ανάγκη παγκόσμιας κυριαρχίας του Ισλάμ..

Δεν ξέρω λοιπόν πως μπορεί κανείς να είναι αισιόδοξος με όλα αυτά..

 
At 10/5/07 11:44 μ.μ., Blogger Αθήναιος said...

Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

 
At 10/5/07 11:45 μ.μ., Blogger Αθήναιος said...

Ποια είναι η ισραηλινή σφαγή που έγινε στο Λίβανο, ρε παιδιά; Και γιατί μας κάνει εντύπωση η στάση του ισραηλινου λαού με τον Ολμερ. Ο μακαρίτης ο Παπανδρέου εδώ ήταν μέχρι το λαιμό χωμένος στα σκάνδαλα και εξελέγη ξανά πρωθυπουργός με το ένα πόδι στον τάφο μάλιστα.

 
At 11/5/07 12:35 π.μ., Blogger Tin Man said...

Αθήναιε, απέφυγα να σχολιάσω το πρώτο σχόλιο σου, αλλά φαίνεται ότι η μεγαλοψυχία σου εξαντλείται στην ήττα της πιο σέξι πενηντάρας και στα στοιχήματα που κερδίζεις με τον Μιχάλη:)))

Αλλά επειδή τα θέλει το τηγάνι σου, μάθε λοιπόν ότι οι πρωτοφανείς στα χρονικά της διεθνούς διπλωματίας όροι που θέτει η παλαιστινιακή πλευρά για την επιστροφή των προσφύγων, είναι όντως πρωτοφανείς, αλλά σε μετριοπάθεια!

Ο ίδιος ο Αραφάτ είχε δεχθεί μια ευέλεκτη λύση, με την επιστροφή περιορισμένου αριθμού - μερικές δεκάδες χιλιάδες το πολύ - στο σημερινό Ισραήλ. Τα περί επιστροφής τεσσάρων εκαττομυρίων παλαιστινίων που παπαγαλίζει η Ισραηλινή προπαγάνδα δεν είναι - ουσιαστικά - αίτημα ούτε της.. Χαμάς. Ετσι, για να είμαστε ακριβείς και ακριβοδίκαιοι. Μη ξεχνάμε ότι επίσημα, ο ΟΗΕ (ψήφισμα 194)αναγνωρίζει το δικαίωμα επιστροφής ΚΑΙ αποζημίωσης (και όχι "ή" αποζημίωσης) και στα τέσσερα εκαττομύρια. Αυτά λέει και το διεθνές δίκαιο, αν το λαμβάνει κανείς υπόψη πια, για κάθε άνθρωπο που εκδιώχθη βίαια από την παρτίδα του.
Κι επειδή έβαλες αυθαίρετα μια μη συγκρίσιμη ελληνική διάσταση στο δεύτερο σχόλιο σου (τα περί Ανδρέα), θα βάλω κι εγώ μια ελληνική διάσταση, που είναι όμως άμεσα συγκρίσιμη: Είναι πρωτοφανές μήπως και το αίτημα της Κύπρου για επιστροφή ΌΛΩΝ των Κυπρίων προσφύγων στα σπίτια τους;;;!!!

Το ίδιο ισχύει και για τα περί καταστροφής του Ισραήλ που μας έχουν μπουχτίσει. Ακόμα και η Χαμάς έχει επίσημα αποδεχθεί τη δημιουργία παλαιστινιακού κράτους στα εδάφη του 1967.
Και δεν ξέρω αν οι Ισραηλινοί έγιναν πιόνια στα χέρια της Δύσης ή το ακριβώς αντίθετο..

Όσο για την απορία σου ποια Ισραηλινή σφαγή στο Λίβανο, θα περίμενε κανείς από άνθρωπο με ιδιαίτερη ευαισθησία στο Ολοκαύτωμα να είναι πιο προσεκτικός όταν αναφέρεται (ειρωνικά και κυνικά) σε πάνω από χίλιους άμαχους νεκρούς - κυρίως γυναίκες και παιδιά.
Οι τηλεοπτικές εικόνες από τη σφαγή των νηπίων στην Κανά δεν ξεχνιούνται εύκολα..
Εκτός αν τα νήπια της σύγχρονης Κανά έχουν λιγότερη αξία ζωής από τα νήπια της αρχαίας.. που ακόμα τα μνημονεύουμε..

Τέλος, αν οι παλαιστίνιοι έχουν χάσει τη διεθνή συμπάθεια κι αλληλεγγύη (κυρίως στη Δύση) λόγω στροφής τους στο Ισλάμ δεν σημαίνει ότι το Ισραήλ απαλλάσεται από εγκλήματα μισού αιώνα.
Τα του καίσαρος, λοιπόν.

υγ
Εχεις δίκιο. Χίλιοι λιβανέζοι άμαχοι νεκροί (και δεκάδες χιλιάδες άλλοι το 1982, και άλλες τόσες χιλιάδες παλαιστίνιοι νεκροί εδώ και μισό αιώνα) δεν είναι σφαγή. Είναι διαρκές έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Όπως ακριβώς και το Ολοκαύτωμα.
Εκτός αν μετράμε τις ζωές με αριθμούς και στατιστικές..

 
At 11/5/07 8:48 π.μ., Blogger Αθήναιος said...

Αγαπητέ, θα σου απαντήσω αναλυτικότατα αργότερα. Φυσικά, έχεις απόλυτο άδικο και θα στο αποδείξω ΑΛΛΟ ΕΓΩ ΟΜΩΣ ΕΧΩ ΡΩΤΗΣΕΙ ΗΔΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΑΡΕΙ ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

Στη Φαϋρούζ θα πάμε; Για τον εαυτό μου το έχω κανονίσει ήδη, τώρα είμαι στο στάδιο της σκέψης του τί ντιβέ και εκράβαγκαντ να φορέσω για να πάω να ακούσω στο Ηρώδειο μία ντίβα και ποιον από τους 852 φίλους μου--που λέει και κάποιος-- να επιλέξω για συνοδό μου.

Το Μεσανατολικό μπορεί να περιμένει λίγες ώρες ακόμη.

 
At 11/5/07 9:42 π.μ., Blogger Μιχάλης Μητσός said...

Τι να πω κι εγώ, με τέτοιους κορυφαίους συνομιλητές! Chapeau, που λέει κι ο Μαυροπρόβατος. Κι ελπίζω να με πάρετε μαζί σας στη Φαϊρούζ.

 
At 11/5/07 11:37 π.μ., Blogger Tin Man said...

Αθήναιε, στη Φαιρούζ πολύ θα ήθελα να πηγαίναμε αγκαλιά οι δυο μας! Και τον Μιχάλη παρέα. Αλλά μάλλον θα είμαι με κάποια από τις πολλές φίλες μου!

Θα με αναγνωρίσεις εύκολα πάντως:

Ψηλός, πολύ εμφανίσιμος, αθλητικός τύπος, μελαχρινός με γκρίζους κροτάφους, θα φοράω σκούρο μπλε κοστούμι, ανοικτό μπλε πουκάμισο και κόκκινη γραβάτα.
Αλήθεια λέω:)))

 
At 11/5/07 2:14 μ.μ., Blogger Αθήναιος said...

Εγώ θα σε αναγνωριζα από το θεληματικό πηγούνι πάντως. :-Ρ

Σιγά μην πάρουμε το Μιχάλη μαζί μας.

 
At 11/5/07 3:21 μ.μ., Blogger Tin Man said...

Καλό!!!
:)))

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home