Μερσί, Σεγκολέν

Η στήλη έχει μια απορία. Πώς εξηγείται ο ενθουσιασμός πολλών Ελλήνων προοδευτικών για τη νίκη του Σαρκοζί; Να είναι η έλξη τους για τη σιδηρά πυγμή του ανδρός; Η απέχθειά τους για το δασκαλίστικο στυλ της γυναικός; Ή και τα δύο μαζί;

Ρώτησαν τον Ζαν Ντανιέλ, τον διευθυντή του Νουβέλ Ομπζερβατέρ, πώς εξηγείται η ανοιχτή στήριξη του περιοδικού προς τη Σεγκολέν Ρουαγιάλ. «Κάθε άλλη στάση θα ήταν ανάξια της ιστορίας μας», απάντησε. Μετανιώνει για κάτι; «Για τίποτα». Θα μπορούσε να έχει γίνει κάτι με διαφορετικό τρόπο; «Όχι, όταν σκέφτομαι την κατάσταση στην οποία βρισκόταν το Σοσιαλιστικό Κόμμα πριν από ένα χρόνο, δεν βλέπω τι θα μπορούσε να έχει γίνει διαφορετικά». Πράγματι: μπροστά στον κίνδυνο να διασπαστεί με αφορμή το δημοψήφισμα για το Ευρωσύνταγμα, το Σοσιαλιστικό Κόμμα αποφάσισε τότε να αναθέσει το βαρύ καθήκον της προεδρικής υποψηφιότητας σε ένα πρόσωπο που ερχόταν απ΄ έξω, σε μια γυναίκα που υποσχόταν να σταθεί πάνω από τις διαχωριστικές γραμμές και να ενώσει τα αντίπαλα στρατόπεδα μπροστά στον κοινό στόχο της νίκης. Τα μαχαίρια μπήκαν προσωρινά στις θήκες τους. Αλλά προχθές το βράδυ βγήκαν και πάλι στην επιφάνεια. «Δεν στραφήκαμε αρκετά προς το κέντρο», λέει ο ένας. «Ξεχάσαμε τις αριστερές μας αρχές», λέει ο άλλος. Θλίψη.

Θα μπορούσε να τα πάει καλύτερα η Σεγκολέν; Ίσως ναι, ίσως όχι. Στον πρώτο γύρο ξεπέρασε το ποσοστό του Μιτεράν το 1981, αλλά στο δεκαπενθήμερο που μεσολάβησε μέχρι τον δεύτερο γύρο δεν κατάφερε να γοητεύσει έναν επαρκή αριθμό ψηφοφόρων του Μπαϊρού. Θα έπρεπε να έχει δεχθεί την πρόταση του Μισέλ Ροκάρ να συμμαχήσει εγκαίρως με τους κεντρώους για να εμποδίσουν από κοινού τη νίκη του Σαρκοζί; Κάτι τέτοιο δεν φαινόταν ρεαλιστικό, αφού θα έμπαιναν προβλήματα ηγεσίας και προγράμματος. Θα έπρεπε να έχει αποφύγει τις εμπρηστικές δηλώσεις για τους κινδύνους που ενέχει μια νίκη του Σαρκοζί; Ασφαλώς, αλλά το τελικό αποτέλεσμα δεν θα ήταν πολύ διαφορετικό. Θα τα πήγαινε καλύτερα το κόμμα αν στη θέση της ήταν ο Ντομινίκ Στρως-Καν; Δεν θα το μάθουμε ποτέ, αλλά αν έπρεπε να δώσουμε μια απάντηση θα ήταν «όχι». Όπως λέει κι ο Ζαν-Μαρί Κολομπανί, μια χώρα που έχει στραφεί προς τα δεξιά ψηφίζει δεξιά, είναι τόσο απλό.

Η Σεγκολέν μπορεί να έκανε λάθη, μπορεί να ήταν γενικόλογη, μπορεί να ήταν υπέρμετρα προστατευτική, αλλά η ανάλυση της ψήφου δείχνει ότι ήταν από την αρχή καταδικασμένη. Ο υποψήφιος που στήριξε την εκστρατεία του στην εργασία ψηφίστηκε μαζικά από τους συνταξιούχους και καταψηφίστηκε από τους ανέργους. Η υποψήφια που χαρακτηρίστηκε άνθρωπος του παρελθόντος ψηφίστηκε μαζικά από τη «γενιά του Ίντερνετ» (18-24 ετών) και καταψηφίστηκε από τους αγρότες. Αν αναγκαστεί να αποχωρήσει πρόωρα από την πολιτική, θα το κάνει με το κεφάλι ψηλά.