Αλλάζει χρώματα και με σκοτώνει

Προσπαθώντας να στερήσει από τον Νικολά Σαρκοζί το μονοπώλιο των εθνικών συμβόλων, η Σεγκολέν Ρουαγιάλ ζήτησε από τους συμπατριώτες της να αναρτήσουν όλοι στις 14 Ιουλίου τη γαλλική σημαία στα μπαλκόνια τους. Εθνικίστρια; Αντιδραστική; Πατριώτισσα;

«Τοποθέτησα τη γαλλική σημαία στην πρόσοψη της Καρτουσερί το 1995, όταν ξέσπασε το κίνημα υπέρ των λαθρομεταναστών. Τους φιλοξενήσαμε δύο φορές και είχαν μια τέτοια λαχτάρα για τη Γαλλία, για τα ιδανικά της Επανάστασης... Τότε γράψαμε στην πρόσοψη και το τρίπτυχο ''Ελευθερία - ισότητα - αδελφοσύνη''. Στο κάτω κάτω, η Καρτουσερί είναι δημόσιο κτίριο, το Θέατρο του Ήλιου είναι μια δημόσια υπηρεσία. Η σημαία είναι ένα αρχείο που δεν μπορείς να απαρνηθείς, είναι η ιστορία ενός λαού με τις λαμπρές του στιγμές και τις σκοτεινές του στιγμές. Η σημαία είναι μια μεταφορά, και μια μεταφορά εμπλουτίζει την καθημερινή ζωή με ποίηση, με συναίσθημα. Η σημαία είναι φυσικά και ένα σημάδι ενότητας, συσπείρωσης. Θα πρέπει γρήγορα να προσθέσουμε την ευρωπαϊκή σημαία στη γαλλική σημαία. Η Ευρώπη θα ομορφύνει ακόμη περισσότερο με όλες τις σημαίες μας, δίπλα δίπλα, αλληλέγγυες. Αν είναι σοβινιστικό να αναρτάς τη σημαία; Μα το να αγαπάς την πατρίδα σου δεν σημαίνει ότι μισείς την πατρίδα των άλλων! Όσο για μένα, όχι, δεν έχω τη γαλλική σημαία στο σπίτι μου και ομολογώ ότι δεν πολυκατάλαβα τη σχετική δήλωση της Σεγκολέν Ρουαγιάλ. Αντί για σημαία, μπορεί να έχει κανείς στο σπίτι του την ιστορία της Επανάστασης, τα πολιτικά κείμενα του Βικτόρ Ουγκό. Τα βιβλία αυτά είναι οι ύψιστες γαλλικές σημαίες». (Αριάν Μνουσκίν, σκηνοθέτις, στη Λιμπερασιόν).

«Ο πολλαπλασιασμός των αναφορών στο έθνος κατά τη γαλλική προεκλογική εκστρατεία αποτελεί ένα γενικευμένο κίνημα που απορρέει από την αμερικανική νεοσυντηρητική σκέψη. Όταν απέτυχε το αμερικανικό πραξικόπημα επί της Αυτοκρατορίας, της παγκοσμιοποίησης, οι νεοσυντηρητικοί ανακάλυψαν αυτόν τον τρόπο στην προσπάθειά τους να διατηρήσουν τον έλεγχο: την αφύπνιση των εθνικιστικών αισθημάτων. Η υιοθέτηση αυτού του πολιτικού λόγου είναι μια φυσιολογική εκλογική μέθοδος για έναν τυχοδιώκτη όπως ο Σαρκοζί, αλλά είναι ντροπή για κάποιον που αποκαλείται σοσιαλιστής όπως η Σεγκολέν Ρουαγιάλ. Πρόκειται για τον ορισμό της αντιδραστικής στάσης. Στην ιστορία, κάθε φορά που μπερδεύτηκαν ο σοσιαλισμός και το εθνικό, τα αποτελέσματα ήταν τραγικά». (Τόνι Νέγκρι, φιλόσοφος, στη Λιμπερασιόν).

«Ποια θα είναι η επόμενη κίνηση; Να αρχίσουν να παρακολουθούν τους ''κακούς Γάλλους'' που θα αρνηθούν να αναρτούν ένα κομμάτι ύφασμα στο σπίτι τους;». (Ζαν, ένας από το 53% των Γάλλων που διαφωνούν με την πρόταση της Σεγκολέν, στη Φιγκαρό).

«Στις 14 Ιουλίου θα κρεμάσω στο μπαλκόνι μου τη γαλλική σημαία και όλες τις άλλες μέρες θα έχω την ευρωπαϊκή». (Ζερμαίν, ένας από το 47% των Γάλλων που συμφωνούν, στη Φιγκαρό).