Τετάρτη, Μαρτίου 28, 2007

Αλλάζει χρώματα και με σκοτώνει



Προσπαθώντας να στερήσει από τον Νικολά Σαρκοζί το μονοπώλιο των εθνικών συμβόλων, η Σεγκολέν Ρουαγιάλ ζήτησε από τους συμπατριώτες της να αναρτήσουν όλοι στις 14 Ιουλίου τη γαλλική σημαία στα μπαλκόνια τους. Εθνικίστρια; Αντιδραστική; Πατριώτισσα;

«Τοποθέτησα τη γαλλική σημαία στην πρόσοψη της Καρτουσερί το 1995, όταν ξέσπασε το κίνημα υπέρ των λαθρομεταναστών. Τους φιλοξενήσαμε δύο φορές και είχαν μια τέτοια λαχτάρα για τη Γαλλία, για τα ιδανικά της Επανάστασης... Τότε γράψαμε στην πρόσοψη και το τρίπτυχο ''Ελευθερία - ισότητα - αδελφοσύνη''. Στο κάτω κάτω, η Καρτουσερί είναι δημόσιο κτίριο, το Θέατρο του Ήλιου είναι μια δημόσια υπηρεσία. Η σημαία είναι ένα αρχείο που δεν μπορείς να απαρνηθείς, είναι η ιστορία ενός λαού με τις λαμπρές του στιγμές και τις σκοτεινές του στιγμές. Η σημαία είναι μια μεταφορά, και μια μεταφορά εμπλουτίζει την καθημερινή ζωή με ποίηση, με συναίσθημα. Η σημαία είναι φυσικά και ένα σημάδι ενότητας, συσπείρωσης. Θα πρέπει γρήγορα να προσθέσουμε την ευρωπαϊκή σημαία στη γαλλική σημαία. Η Ευρώπη θα ομορφύνει ακόμη περισσότερο με όλες τις σημαίες μας, δίπλα δίπλα, αλληλέγγυες. Αν είναι σοβινιστικό να αναρτάς τη σημαία; Μα το να αγαπάς την πατρίδα σου δεν σημαίνει ότι μισείς την πατρίδα των άλλων! Όσο για μένα, όχι, δεν έχω τη γαλλική σημαία στο σπίτι μου και ομολογώ ότι δεν πολυκατάλαβα τη σχετική δήλωση της Σεγκολέν Ρουαγιάλ. Αντί για σημαία, μπορεί να έχει κανείς στο σπίτι του την ιστορία της Επανάστασης, τα πολιτικά κείμενα του Βικτόρ Ουγκό. Τα βιβλία αυτά είναι οι ύψιστες γαλλικές σημαίες». (Αριάν Μνουσκίν, σκηνοθέτις, στη Λιμπερασιόν).

«Ο πολλαπλασιασμός των αναφορών στο έθνος κατά τη γαλλική προεκλογική εκστρατεία αποτελεί ένα γενικευμένο κίνημα που απορρέει από την αμερικανική νεοσυντηρητική σκέψη. Όταν απέτυχε το αμερικανικό πραξικόπημα επί της Αυτοκρατορίας, της παγκοσμιοποίησης, οι νεοσυντηρητικοί ανακάλυψαν αυτόν τον τρόπο στην προσπάθειά τους να διατηρήσουν τον έλεγχο: την αφύπνιση των εθνικιστικών αισθημάτων. Η υιοθέτηση αυτού του πολιτικού λόγου είναι μια φυσιολογική εκλογική μέθοδος για έναν τυχοδιώκτη όπως ο Σαρκοζί, αλλά είναι ντροπή για κάποιον που αποκαλείται σοσιαλιστής όπως η Σεγκολέν Ρουαγιάλ. Πρόκειται για τον ορισμό της αντιδραστικής στάσης. Στην ιστορία, κάθε φορά που μπερδεύτηκαν ο σοσιαλισμός και το εθνικό, τα αποτελέσματα ήταν τραγικά». (Τόνι Νέγκρι, φιλόσοφος, στη Λιμπερασιόν).

«Ποια θα είναι η επόμενη κίνηση; Να αρχίσουν να παρακολουθούν τους ''κακούς Γάλλους'' που θα αρνηθούν να αναρτούν ένα κομμάτι ύφασμα στο σπίτι τους;». (Ζαν, ένας από το 53% των Γάλλων που διαφωνούν με την πρόταση της Σεγκολέν, στη Φιγκαρό).

«Στις 14 Ιουλίου θα κρεμάσω στο μπαλκόνι μου τη γαλλική σημαία και όλες τις άλλες μέρες θα έχω την ευρωπαϊκή». (Ζερμαίν, ένας από το 47% των Γάλλων που συμφωνούν, στη Φιγκαρό).

6 Comments:

At 28/3/07 1:20 μ.μ., Blogger Dorotheos said...

Μάλλον πρόκειται περί πολιτικού marketing... Οι αστικοί πολιτικοί εύκολα μεταλλάσσονται από διεθνιστές σε εθνικιστές και από αντιδραστικούς-εθνικιστές σε προοδευτικούς-υπερεθνικούς, ανάλογα με τις περιστάσεις, τις εκλογικές στη συγκεκριμένη περίπτωση.

Τα λόγια και, πολύ περισσότερο, οι συμβολικές πράξεις δεν έχουν καμιά απολύτως πραχτική σημασία ώστε να δικαιολογούν σοφιστικές αναλύσεις, ούτε μπορούν να αποτελούν οδηγό για μελλοντικές προθέσεις και πράξεις, γιατί το μόνο σκοπό τον οποίο εξυπηρετούν στα πλαίσια της αστικής δημοκρατίας είναι η κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας, με την συνειδησιακή και, κατά προτίμηση, ψυχολογική χειραγώγηση του πόπολου.

 
At 28/3/07 10:37 μ.μ., Blogger Caesar said...

Η επικεφαλίδα από τον στίχο του Στ. Κουγιουμτζή, αφιερώνεται στη Σεγκολέν ;))

 
At 29/3/07 8:13 π.μ., Blogger Μιχάλης Μητσός said...

Ετσι είναι caesar, ακριβώς έτσι.

 
At 29/3/07 12:01 μ.μ., Blogger Μαύρο πρόβατο said...

Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

 
At 29/3/07 12:03 μ.μ., Blogger Μαύρο πρόβατο said...

...δηλαδή, να την ψηφίσουμε μόνο στο β'γύρο, όταν θα είναι πραγματική "εθνική ανάγκη";
:-)))))))))


(@rebel@wοrk: δεν μπορεί κανείς παρά να συμφωνήσει με τις διαπιστώσεις σας. Γιατί όμως τόσος ντόρος για το έθνος; Έχει δίκιο ο Μπαϋρού όταν λέει οτι το θέμα μετακυλίεται από το Λεπέν στα επιτελεία του Σαρκοζύ, κι από κει στους σύμβουλους της Ρουαγιάλ. Το γιατί έχει απήχηση ο Λεπέν είναι καθαρό. Να σημειώσουμε μόνο οτι πέρα από το σκιάχτρο του φασισμού και τις πολιτικές... αμοιβάδες που το μιμούνται, πιστοποιείται κάθε μέρα η φορτισμένη, γεμάτη ένταση κατάσταση στην καθημερινή ζωή, σε όλους τους εργασιακούς χώρους. Μια σπίθα μπορεί να προκαλέσει μεγάλης διάστασης πυρκαγιά - τέτοια που κανείς πυροσβέστης δε θα μπορεί να τη σβήσει, ανεμίζοντας την "τρικολόρ"...)

 
At 30/3/07 8:29 π.μ., Blogger philos said...

Και πάλι μπράβο σου. Είναι από τα κείμενα που σηκώνουν πολύ προβληματισμό και σκέψη. Εγω συγκρατώ την τελευταία φράση του Ζερμεν...
Έτσι νιώθω και εγώ.

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home