Της είπαν, τους άκουσε, δεν πείστηκαν

Το γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα πιστεύει ότι έχασε τις προεδρικές εκλογές του 2002 επειδή ο υποψήφιός του στράφηκε υπερβολικά προς το κέντρο. Και ετοιμάζεται να χάσει αυτές τις εκλογές επειδή η υποψήφιά του στράφηκε υπερβολικά προς τ' αριστερά.

Την περασμένη Κυριακή η Σεγκολέν Ρουαγιάλ είπε επιτέλους «κάτι». Και μάλιστα «κάτι αριστερό». Υποσχέθηκε να αυξήσει τον ελάχιστο μισθό, τις συντάξεις, τις δαπάνες για την έρευνα και τον έλεγχο των τραπεζών από την κυβέρνηση. Δήλωσε ότι θα χορηγήσει σε περισσότερους ξένους τη γαλλική υπηκοότητα και το δικαίωμα ψήφου στις τοπικές εκλογές. Εξήγγειλε την οργάνωση δημοψηφίσματος για μια ευρωπαϊκή συνταγματική συνθήκη με περισσότερο κοινωνικό περιεχόμενο. «Ως μάνα», είπε, «θέλω για όλα τα παιδιά που γεννιούνται και μεγαλώνουν στη Γαλλία αυτό που ήθελα για τα δικά μου παιδιά». Αλλά οι γονείς αυτών των παιδιών δεν πείθονται: δημοσκόπηση που έγινε τη Δευτέρα και τα αποτελέσματά της δόθηκαν χθες στη δημοσιότητα δείχνει ότι η διαφορά ανάμεσα στη Σεγκολέν και τον Σαρκοζί, αντί να μειωθεί, αυξάνεται.

Η ομιλία της Σεγκολέν ήταν στην πραγματικότητα σύνθεση τριων ομιλιών, λέει στη Λιμπερασιόν ο Ζεράρ Γκρυνμπέρ, συγγραφέας του βιβλίου «Φιλοδοξίες και τύψεις: οι Γάλλοι σοσιαλιστές και η εξουσία, 1905-2005» (εκδ. Fayard). Το πρώτο κομμάτι, σε μπλαιρικούς τόνους, αφορούσε τη συμφιλίωση με τις επιχειρήσεις. Το δεύτερο, και πιο επίμαχο λόγω του κόστους του, διακήρυσσε το δικαίωμα στην εργασία, στη στέγη, στην επιμόρφωση, στην υγεία. Το τρίτο, και πιο προσωπικό, ήταν επικεντρωμένο σε μέτρα όπως η στρατιωτική εκπαίδευση για τους νεαρούς παραβάτες του νόμου και τα ελεγκτικά σώματα πολιτών. Λέγοντας προς τους πολίτες «Δεν θα ξανακάνουμε πολιτική χωρίς εσάς» και «Μου είπατε, σας άκουσα», χρησιμοποίησε ουσιαστικά τη συμμετοχική φάση της προεκλογικής της εκστρατείας ως καθρέφτη και ως μοχλό. Αλλά οι πολίτες δεν ανταποκρίνονται: αν γίνονταν σήμερα εκλογές, ο υποψήφιος της Δεξιάς θα κέρδιζε στον δεύτερο γύρο με 54%, έναντι 46% της αντιπάλου του.

Είναι προφανές ότι τα μέτρα που εξήγγειλε η Σεγκολέν κοστίζουν χρήματα, σημειώνει ο διευθυντής της Λιμπερασιόν Λωράν Ζοφρέν. Χωρίς την παρέμβαση του κράτους, όμως, δεν μπορεί να εκπολιτιστεί η ζούγκλα του σύγχρονου καπιταλισμού. Χωρίς δημόσιες δαπάνες δεν μπορούν να μειωθούν οι ανισότητες. Χωρίς συλλογική δράση δεν μπορεί να επιτευχθεί η ατομική ευημερία. Κάποτε, αυτά τα πράγματα ήταν προφανή για τους Γάλλους. Αλλά η χώρα έχει αλλάξει. Όπως παρατηρεί ο Ερίκ Ντιπέν στο βιβλίο του «Ολοταχώς προς τα δεξιά» (εκδ. Fayard), η γαλλική κοινωνία έχει οδηγηθεί σε έναν ατομισμό που, σε συνδυασμό με την οικονομική ανασφάλεια, έχει προκαλέσει μια ανακατάταξη των κινημάτων ιδεών και των συσχετισμών πολιτικών δυνάμεων προς όφελος της Δεξιάς. Από την άποψη αυτή, η Σεγκολέν ό,τι κι αν κάνει είναι καταδικασμένη.