Το νερό μύριζε περίεργα

«Όταν ήμουν μικρή, οι μεγάλοι με διαβεβαίωναν ότι ο ήλιος συναντά σε κάποιο σημείο τη θάλασσα... Μα πού καταλήγει όλο αυτό το νερό;».

Η Μαρία Μπασίλια Παλάτε δεν είχε βγει ποτέ στη ζωή της από το χωριό της, στον Ισημερινό. Αεροπλάνο είδε πρώτη φορά πριν από δέκα ημέρες, όταν ταξίδεψε στην Ισπανία. Ένας από τους γιους της, ο Κάρλος Αλόνσο Παλάτε, ζούσε στη Βαλένθια, μαζί με μερικούς συγγενείς. Άλλοτε δούλευε σε εργοστάσιο πλαστικών και άλλοτε μάζευε πορτοκάλια, αλλά πάντοτε έστελνε μεγάλο μέρος των εσόδων του στην οικογένειά του. Στις 30 Δεκεμβρίου βρισκόταν για κακή του τύχη στον τερματικό σταθμό Τ-4 του αεροδρομίου Μπαράχας, στη Μαδρίτη, την ώρα που έσκασε η βόμβα της ΕΤΑ. Ήταν ένα από τα δύο θύματα της τρομοκρατικής επίθεσης. Η μητέρα του ταξίδεψε στην Ισπανία μαζί με τα άλλα τρία παιδιά της για να επισκεφθεί το σπίτι στο οποίο έμενε, τα μέρη στα οποία σύχναζε, τους φίλους τους οποίους συναναστρεφόταν.

Η Μαρία Μπασίλια Παλάτε δεν είχε δει ποτέ στη ζωή της τη θάλασσα. Για την ακρίβεια, επί τριάντα ολόκληρα χρόνια δεν είχε δει τίποτα απολύτως γιατί νόμιζε πως είχε τυφλωθεί. Πριν από μερικές εβδομάδες, όμως, πήγε σε ένα γιατρό ο οποίος της είπε πως υπέφερε απλώς από καταρράκτη. Έτσι, έκανε εγχείρηση και είδε ξανά τον κόσμο. Και αυτή την εβδομάδα ανακάλυψε τη θάλασσα. Με αφορμή τον θάνατο του γιου της, είδε πρώτη φορά στη ζωή της τη θάλασσα. Κρατώντας γερά με το δεξί χέρι το καπέλο της για να μην το πάρει ο αέρας, στάθηκε στην παραλία Μαλβαρόσα, στη Βαλένθια, και αντίκρυσε τη Μεσόγειο. «Μα πού καταλήγει όλο αυτό το νερό;» αναρωτήθηκε. Ύστερα θυμήθηκε τον άνδρα της: «Μου έλεγε πάντοτε ότι η θάλασσα είναι πολύ θλιμμένη». Στην αρχή δεν ήθελε να πατήσει την άμμο, μα στη συνέχεια ξεθάρρεψε, περπάτησε προς το νερό προσέχοντας να μη λερώσει τη φούστα της και όταν πλησίασε αρκετά, σταμάτησε. «Είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο», απάντησε, όταν η δημοσιογράφος της Ελ Παΐς τη ρώτησε αν η θάλασσα είναι όπως τη φανταζόταν. Ύστερα έπιασε τη μύτη της και είπε: «Το νερό μυρίζει περίεργα».

Η Μαρία Μπασίλια Παλάτε δεν θέλει να μείνει στην Ισπανία. «Πόσο κοστίζει το εισιτήριο για το Εκουαδόρ;», ρωτούσε ξανά και ξανά στο τρένο που την πήγαινε στη Βαλένθια, φροντίζοντας να μη χάσει από τα μάτια της το τοπίο. Τα παιδιά της, αντίθετα, θέλουν να μείνουν, αλλά δεν ξέρουν πού. Ο Χάιμε δεν βλέπει από το ένα μάτι. Ο Χεοβάνι φέρει ακόμη τα τραύματα από έναν καβγά στον οποίο έμπλεξε πριν από δύο χρόνια. Αλλά αυτή την εβδομάδα η οικογένεια Παλάτε ξέχασε τα προβλήματά της. Ταξίδεψαν με τρένο, έφαγαν παέγια στη Μαλβαρόσα, ατένισαν τη θάλασσα.