Η τέλεια ζωή

«Σηκώνομαι νωρίς για να προλάβω να γράψω, το απόγευμα δουλεύω στο θέατρο και το βράδυ τρώω με τους συναδέλφους μου ή κάθομαι στο σπίτι μου, στο κέντρο του Μαπούτο, και διαβάζω. Για μένα, είναι η τέλεια ζωή. Δεν υπάρχει τίποτα που να με διασκεδάζει ή να με παθιάζει περισσότερο».

Σήμερα η στήλη ονειρεύεται. Φαντάζεται ότι βρίσκεται στο Θέατρο Αβενίδα, στο Μαπούτο της Μοζαμβίκης, σε μια χώρα όπου εφτά στους δέκα κατοίκους της δεν ξέρουν ούτε να γράφουν ούτε να διαβάζουν, όπου η κυβέρνηση δεν μπορεί να βοηθήσει την τέχνη γιατί έχει χρεοκοπήσει αλλά, παρά ταύτα, υπάρχει ένα θέατρο που λειτουργεί και έρχονται άνθρωποι απ' όλη την Αφρική για να παρακολουθήσουν τις παραστάσεις του. Οι άνθρωποι αυτοί θέλουν ιστορίες δυνατές και καλοστημένες, κι έτσι οι υπεύθυνοι του θεάτρου δεν μπορούν να πειραματιστούν και προτιμούν κλασικά έργα, όπως ο «Καλός άνθρωπος του Σετσουάν», ο «Βόυτσεκ» ή ο «Ματωμένος γάμος». Καμιά φορά όμως ανεβάζουν και μιούζικαλ· να, τον περασμένο Νοέμβριο παρουσίασαν τις «Κόρες της Νόρας», ένα έργο για τα 100 χρόνια από τον θάνατο του Ίψεν και τα 25 χρόνια από τη γέννηση της θεατρικής ομάδας Μουτουμπέλα Γκόγκο. Το έγραψε ο ίδιος ο καλλιτεχνικός διευθυντής του θεάτρου, ο Χένινγκ Μάνκελ, που αυτή η πλευρά του δεν είναι ίσως τόσο γνωστή όσο εκείνη του συγγραφέα αστυνομικών μυθιστορημάτων.

Η στήλη ονειρεύεται ακόμη ότι βρίσκεται στη Στοκχόλμη, ότι έχει τρυπώσει στο διαμέρισμα όπου ο Μάνκελ περνά τους έξι μήνες του χρόνου - όχι εκείνο όπου γράφει και είναι μόνος, το άλλο - και ότι απολαμβάνει τις μακρές συζητήσεις του με τον πεθερό του, τον Ίνγκμαρ Μπέργκμαν. Μιλούν για κινηματογράφο, για θέατρο, τον Μάνκελ τον έχουν σημαδέψει ο Λόρκα, ο Μπρεχτ, ο Σαίξπηρ - «ο "Μάκβεθ" είναι το μεγαλύτερο εγκληματολογικό έργο της ιστορίας, όταν παρακολουθείς το "'Ονειρο καλοκαιρινής νύχτας" είναι σαν να ακούς τον Μότσαρτ και τον Μπαχ μαζί» - μιλούν όμως κυρίως για μουσική, οι δύο άνδρες έχουν πολύ στενή σχέση, ο μυθιστοριογράφος θεωρεί τον εαυτό του πολύ τυχερό - «δεν είναι δα και πολύ συνηθισμένο ο πεθερός σου να είναι ένας τέτοιος άνθρωπος», λέει σε συνέντευξή του στην Ελ Παΐς, με αφορμή το ταξίδι του στη Βαρκελώνη για να παραλάβει το Βραβείο Καρβάλιο. Ο Ισπανός δημοσιογράφος είναι μαγεμένος με τον συνομιλητή του, σπάνια έχεις την ευκαιρία να συναντήσεις έναν άνθρωπο ολοκληρωμένο - γράφει - έναν συγγραφέα που σε αντίθεση με τους περισσοτέρους από τους συναδέλφους του ούτε κομπάζει ούτε θέλει να εντυπωσιάσει. Σε ένα γουέστερν θα ήταν ο γιατρός του χωριού που έγινε σερίφης.

Η στήλη ονειρεύεται ότι ταξιδεύει και ότι συναντά στον δρόμο της τέτοιους ανθρώπους. Ακούει τις ιστορίες τους, μοιράζεται το πάθος τους και βλέπει με άλλα μάτια τον κόσμο.