Με τη μορφή αγγέλου

«Με κατηγορούσαν ότι δεν έχω καλό δεξί πόδι. Κι εγώ τους απαντούσα, τι βλακείες είναι αυτές που λέτε, έτσι και σουτάρω και με τα δύο πόδια ο κώλος μου θα ακουμπήσει κάτω». Φέρεντς Πούσκας

«Ήταν 25 Νοεμβρίου του 1953. Καθόμασταν στο κρύο σαλόνι του εβραϊκού ορφανοτροφείου της Παλιάς Βουδαπέστης, ψήναμε μήλα στη θερμάστρα - οτιδήποτε μπορούσαμε να φάμε ήταν πολυτέλεια εκείνο τον πεινασμένο χειμώνα - και ακούγαμε μαζί με τον δάσκαλό μας τον αγώνα στο ραδιόφωνο. Σύντομα, όχι μόνο ζεσταθήκαμε, αλλά σχεδόν χορτάσαμε με τα λόγια του εκφωνητή. Η Ουγγαρία είχε νικήσει εκτός έδρας τη Βρετανία. 6-3! 6-3! 6-3! Ο θρίαμβος αυτός οφειλόταν σε μεγάλο βαθμό στον αρχηγό εκείνης της ομάδας με τους πέντε επιθετικούς: τον Φέρεντς ("αδελφούλη") Πούσκας. Τη στιγμή εκείνη αισθανθήκαμε να μοιραζόμαστε ένα παράξενο προνόμιο με όλους τους Ούγγρους: ήμασταν ευτυχισμένοι σε μια δυστυχισμένη γη». Γκιόργκι Ντάλος

«Θυμάμαι τον Πούσκας σε έναν αγώνα βετεράνων το 1981. Ήταν 54 ετών και περιέφερε μια τεράστια κοιλιά. Οι θεατές παρακολουθούσαν με ένα μείγμα θαυμασμού και χλεύης. Και ξαφνικά, ο Πούσκας δίνει ένα σουτ με το θρυλικό αριστερό του πόδι από τα σαράντα μέτρα, που ξυρίζει το κεφάλι του τερματοφύλακα. Εκατό χιλιάδες κουρασμένοι θεατές δεν πίστευαν στα μάτια τους. Η ανθρώπινη ιδιοφυΐα είχε εμφανιστεί μπροστά στα μάτια τους με τη μορφή αγγέλου». Πέτερ Εστερχάζι

Οι παραπάνω διηγήσεις των δύο Ούγγρων συγγραφέων αντανακλούν τα αισθήματα των περισσότερων συμπατριωτών τους για τον άνθρωπο που έλεγε ότι αγαπούσε το ποδόσφαιρο περισσότερο από τη ζωή. Όλοι οι Ούγγροι τον λάτρεψαν, κι όχι μόνο αυτοί, αλλά όλοι όσοι είχαν την ευκαιρία να τον θαυμάσουν, είτε ως παίκτη είτε ως προπονητή, Άγγλοι και Γάλλοι, Έλληνες και Ισπανοί. Έπαιξε μέχρι τα σαράντα του κι έβαλε 682 γκολ σε 700 αγώνες, περίπου ένα γκολ σε κάθε αγώνα. «Έβαλα πολλά γκολ σε μεγάλη ηλικία», έλεγε. «Όταν μεγαλώνεις, η μπάλα σε υπακούει».

Ο Αλφρέδο Ντι Στέφανο, που μαζί με τον Πούσκας, τον Πελέ, τον Κρόιφ και τον Μαραντόνα έχουν χαρακτηριστεί οι πέντε μεγαλύτεροι παίκτες στην ιστορία του ποδοσφαίρου, δεν ήθελε την περασμένη Παρασκευή να σχολιάσει την κακή είδηση. Καθόταν στο φέουδό του, στην Ένωση Βετεράνων της Μαδρίτης, και μιλούσε για τις σαρδέλες που ακρίβυναν, για το τάνγκο και για το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Ίσως να μη συγχώρεσε ποτέ τον Πούσκας για εκείνο το παιχνίδι της Ρεάλ εναντίον της Γρανάδα, το τελευταίο για την περίοδο 1958-59. Είχαν και οι δύο από 21 γκολ. Ο Πούσκας πέρασε όλη την ομάδα, ντρίμπλαρε και τον τερματοφύλακα, αλλά αντί να βάλει εκείνος το γκολ έδωσε πάσα στον Ντι Στέφανο. Όπως θα έλεγε αργότερα, «αν το έβαζα και έβγαινα πρώτος σκόρερ, ο Αλφρέδο δεν θα μου ξαναμιλούσε ποτέ».