Καταφύγιο λαθρομεταναστών
Τον λένε Νικ Ινσούνσα. Είναι δήμαρχος της Νάσιοναλ Σίτυ, μιας πόλης της Καλιφόρνιας που απέχει 15 χιλιόμετρα από τα σύνορα με το Μεξικό. Και πρόσφατα ανακήρυξε την πόλη του καταφύγιο λαθρομεταναστών.
Οι Ρεπουμπλικανοί θέλουν να ενισχύσουν τα σύνορα και να ανακτήσουν με κάθε τρόπο τον πλήρη έλεγχό τους. Οι Δημοκρατικοί κρατούν πιο μετριοπαθή στάση, αλλά επειδή φοβούνται μη χάσουν τις ψήφους των Αγγλοσαξόνων διακηρύσσουν κι αυτοί πως κάτι πρέπει να γίνει με τα 12 εκατομμύρια λαθρομεταναστών που ζουν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η Βουλή των Αντιπροσώπων θέλει τη συλλογική απέλασή τους, η Γερουσία υποστηρίζει πως πρέπει να νομιμοποιηθούν εκείνοι που ζουν και εργάζονται εδώ και πολλά χρόνια στο αμερικανικό έδαφος. Για να γεφυρωθούν όλες αυτές οι διαφωνίες, αποφασίστηκε τελικά να κατασκευαστεί ένα τείχος άνω των χιλίων χιλιομέτρων κατά μήκος των συνόρων.
Ενώ όμως οι βουλευτές και οι γερουσιαστές συζητούν, διάφορες πόλεις της Καλιφόρνιας περνούν στις πράξεις. Στην πόλη Εσκοντίδο για παράδειγμα, που βρίσκεται κι αυτή κοντά στα σύνορα, ψηφίστηκε ένας νόμος που απαγορεύει την ενοικίαση διαμερισμάτων σε λαθρομετανάστες. Η Νάσιοναλ Σίτυ έκανε το αντίθετο. Σ' αυτήν την πόλη των 55.000 κατοίκων, το 60% των οποίων είναι Λατίνοι, κάθε λαθρομετανάστης είναι ευπρόσδεκτος. Για τις τοπικές Αρχές, το πιστοποιητικό που εκδίδει το μεξικανικό προξενείο είναι αρκετό. «Η απόφασή μας είναι συνταγματική», απαντά ο δήμαρχος σε όσους τον κατηγορούν ότι παραβιάζει την εθνική νομοθεσία. «Πιστεύω πως έχουμε ηθική υποχρέωση να υπερασπιζόμαστε τους συμπολίτες μας».
Περπατώντας στην πόλη, γράφει ο απεσταλμένος της «Ελ Παΐς», βλέπεις τα παραδοσιακά καταστήματα, μπακάλικα, εστιατόρια με τάκος και κουρεία που υπάρχουν σε κάθε ισπανόφωνη συνοικία της Καλιφόρνιας. Μόνο που εδώ βρίσκονται παντού. «Η Νάσιοναλ Σίτυ είναι το καταφύγιο των paisas (σ.σ.: παΐσας, οι Μεξικανοί που ζουν στις Ηνωμένες Πολιτείες)», λέει ο Ροντρίγο Ρουέλας, που δουλεύει σε ένα κουρείο στην κεντρική λεωφόρο. Δύο μεγάλες φωτογραφίες κοσμούν τους τοίχους: η μία είναι του Εμιλιάνο Ζαπάτα και η άλλη της Τζένιφερ Λόπες. «Η διαφορά αυτής της πόλης από τις άλλες είναι ότι εδώ δεν ελέγχουν τα χαρτιά κανενός».
Στους Minutemen, την οργάνωση που ιδρύθηκε για να πολεμήσει τους λαθρομετανάστες, επικρατεί αναβρασμός. Αλλά το παράδειγμα της Νάσιοναλ Σίτυ ετοιμάζονται τώρα να το ακολουθήσουν κι άλλες πόλεις. Μία από τις γνωστές φυσιογνωμίες του κινήματος για τα δικαιώματα των μεταναστών, ο Ενρίκε Μορόνες από τους «Αγγέλους των Συνόρων», οργώνει συνεχώς την περιοχή· τη μια μέρα είναι στην Τιχουάνα για να συναντήσει τον κομαντάντε Μάρκος και την άλλη μιλά στο δημοτικό συμβούλιο κάποιας πόλης της Καλιφόρνιας. «Αντί να διαμαρτυρόμαστε συνεχώς γι' αυτά που κάνουν οι κυνηγοί λαθρομεταναστών, πρέπει να αναλάβουμε πρωτοβουλίες», τονίζει. Εδώ δεν χωρούν πολιτικές σκοπιμότητες: πρόκειται για μια μάχη του ανθρωπισμού κατά της βαρβαρότητας.
posted by Μιχάλης Μητσός @ 12:31 μ.μ.
8 comments
8 Comments:
Θέλουμε και γιαυτό προετοιμασία, φανταστείτε μια πόλη στα τέτοια πόλη στα ελληνοαλβανικά σύνορα. Βούτυρο στο ψωμί των Καραμπατσέρ!
"μια τέτοια πόλη στα ελληνοαλβανικά σύνορα" ήθελα να πω, άμα γράφεις βιαστικά για να μη σε δει το αφεντικό αυτά παθαίνεις.
nice Μιχάλη...
"Oh, my love, it's a long way we've come
From the freckled hills to the steel and glass canyons
From the stony fields to hanging steel from sky
From digging in our pockets for a reason not to say goodbye
These are the hands that built America
America
Last saw your face in a watercolor sky
As sea birds argue, a long goodbye
I took your kiss on the spray of the new land star
You gotta live with your dreams, don't make them so hard
And these are the hands that built America
America
Of all the promises, is this one we could keep
Of all of the dreams, is this one still out of reach
Halle, holy
It's early fall, there's a cloud on the New York skyline
Innocence dragged across a yellow line
These are the hands that built America
These are the hands that built America
America
America
U2
From the Gangs of New York Soundtrack
I pity the poor immigrant
Who wishes he would've stayed home,
Who uses all his power to do evil
But in the end is always left so alone.
That man whom with his fingers cheats
And who lies with ev'ry breath,
Who passionately hates his life
And likewise, fears his death.
I pity the poor immigrant
Whose strength is spent in vain,
Whose heaven is like Ironsides,
Whose tears are like rain,
Who eats but is not satisfied,
Who hears but does not see,
Who falls in love with wealth itself
And turns his back on me.
I pity the poor immigrant
Who tramples through the mud,
Who fills his mouth with laughing
And who builds his town with blood,
Whose visions in the final end
Must shatter like the glass.
I pity the poor immigrant
When his gladness comes to pass
"I pity the poor immigrant"
Bob Dylan
"Οι τρείς ταφές του Μελκιάδες Εστράδα"
Από τις υπέροχες ιστορίες της έβδομης τέχνης.
Eξαιρετικό υικό όπως και τα παραπάνω σχόλια, χωρίς λόγια
http://www.re-public.gr/?p=72
Δεν είμαι σίγουρος ότι ο Μπούς είναι υπεύθυνος για αυτό. Μάλιστα ο νόμος για την μετανάστευση που πρότεινε πριν λίγο καιρό, και απορίφθηκέ από την γερουσία, έδινε στους παράνομους λαθρομετανάστες το δικαίωμα να κάνουν αίτηση για υπήκοότητα*. Από ότι θυμάμαι αν έμενες για δύο χρόνια χωρίς να σε πιάσουν γινόσουν νόμιμος και μετά από κάποια ακόμα χρόνια (δεν θυμάμαι τον αριθμό) είχες δικαίωμα να κάνεις αίτηση να γίνεις αμερικάνος. Προφανώς οι
Ρεπουμπλικάνοι γερουσιαστές δεν το δεχτηκαν.
* Αν και δεν υπάρχουν υπήκοοι, όπως στην Ελλάδα αλλά πολίτες.Αλλά πως μεταφράζεται το citizenship ;
ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΗ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ,
θεωρούνται τα μέτρα που λαμβάνει το κράτος ανάλογα με τη μόρφωση, την χώρα καταγωγής, το χρώμα, τον πολιτισμό του μετανάστη, για να ευνοήσει ή να εμποδίσει τον μετανάστη να εγκατασταθεί στη νέα χώρα.
Αραγε η πολιτική Σαμαρά υπαγορεύεται απο κριτήρια επιλεξιμότητας μεταναστών, ή επήλθε τυχαία ;
Ενα ακόμη κρίσιμο ζήτημα τίθεται απο τόν παραπάνω σχολιασμό. Δίδεται η εντύπωση οτι απο τη μία βρίσκονται οι θύτες και απο την άλλη τα θύματα του Ρατσισμού, με καθαρές διαχωριστικές γραμμές. Η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική, όλοι είμαστε ταυτόχρονα θύτες και θύματα. Μόνο με αυτή τη παραδοχή κατανοειτι το φαινόμενο.
Ενδιαφέρον γράμμα στα ΝΕΑ,26/7, Αξίζει κριτικής ανάγνωσης.
http://ta-nea.dolnet.gr/print_article.php?e=A&f=18675&m=N04&aa=2
Δημοσίευση σχολίου
<< Home