Σερφάροντας στην Κούβα

Στον κατάλογο των Δημοσιογράφων Χωρίς Σύνορα για τους δεκαπέντε εχθρούς του Διαδικτύου, η Κούβα κατέχει περίοπτη θέση. Αλλά ο έλεγχος εδώ είναι διαφορετικός απ' ό,τι στην Κίνα, πιο εξωτικός.

Στη διάρκεια της πρόσφατης Συνόδου των Αδεσμεύτων που διεξήχθη στην Αβάνα, ένας αξιωματούχος δήλωσε ότι η πλοήγηση στο Internet, στην Κούβα, προσφέρει την ίδια ευχαρίστηση με ένα μοχίτο σε μια παραλία με λευκή άμμο. Η Κλαιρ Βε, από τους Δημοσιογράφους Χωρίς Σύνορα, δεν τον πίστεψε, και θέλησε να δοκιμάσει η ίδια την εμπειρία του σερφαρίσματος σε αυτόν τον σοσιαλιστικό Παράδεισο. Όχι βέβαια από τα πολυτελή ξενοδοχεία, αλλά από τα μέρη όπου μπορούν οι Κουβανοί να μπουν στο Internet, τα Correos de Cuba.

Όπως γράφει στην έκθεσή της, που δόθηκε στη δημοσιότητα την περασμένη Πέμπτη, το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετώπισε δεν ήταν ο έλεγχος των στοιχείων της ή η λογοκρισία, αλλά η μακρά αναμονή. Ένας άνδρας της ασφάλειας τής πρότεινε βέβαια να τη «διευκολύνει» για να μην περιμένει στην ουρά, αλλά εκείνη αρνήθηκε. Ύστερα από αναμονή τριών τετάρτων, η Βε (δεν πρόκειται για το πραγματικό της όνομα) κάθησε στον έναν από τους επτά ή οκτώ υπολογιστές του Internet cafe. Δεν της ζήτησαν διαβατήριο, μονάχα όνομα και χώρα προέλευσης. Και την ενημέρωσαν ότι το κόστος είναι 4,50 δολάρια για μία ώρα - δηλαδή το μισό του μέσου μισθού ενός Κουβανού. Οι ντόπιοι προτιμούν την «εθνική» εκδοχή του 1,50 δολαρίου, αλλά αυτό επιτρέπει μόνο την αποστολή e-mails, και όχι την πλοήγηση.

Η σύνδεση είναι παντού πολύ αργή, το γράφει και στην είσοδο: la conexion es super lenta. Σε μια ώρα, προλαβαίνεις να διαβάσεις τρία e-mails, να απαντήσεις και να διαβάσεις τρία άρθρα στο Google news. Αλλά η πρόσβαση είναι ελεύθερη, ακόμη και στις ιστοσελίδες των διαφωνούντων. Μόνο ένα κείμενο δεν μπόρεσε να διαβάσει η δημοσιογράφος, που είχε τίτλο «Τι θα συμβεί όταν ο Φιντέλ δεν θα είναι πια εδώ;». Προβλήματα αντιμετώπισε, αντίθετα, όταν προσπάθησε να διαβάσει τις διευθύνσεις και τα τηλέφωνα των διαφωνούντων που της είχαν στείλει από το Παρίσι. Παρ' όλο που οι πληροφορίες ήταν διανθισμένες με διάφορα παραπλανητικά σύμβολα, μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα εμφανίστηκε το μήνυμα: «Το πρόγραμμα αυτό θα κλείσει για λόγους εθνικής ασφαλείας». Το ίδιο μήνυμα εμφανίστηκε και όταν η Βε επιχείρησε να στείλει ένα άρθρο της στη βελγική εφημερίδα Le Soir.

Σε μια χώρα όπου υπάρχουν μόλις 3,3 ηλεκτρονικοί υπολογιστές ανά 100 κατοίκους και μόνο το 2% του πληθυσμού χρησιμοποιεί το Internet, οι αρχές δεν ανησυχούν και τόσο για τις ανατρεπτικές του επιπτώσεις. Παρά ταύτα, 24 ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι εκτίουν ποινές κάθειρξης έως και 27 ετών για δραστηριότητές τους στο Διαδίκτυο και συνεργασία με ιστοσελίδες που εδρεύουν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Πρόκειται, φυσικά, για αντεπαναστάτες και πράκτορες του ιμπεριαλισμού