Πέμπτη, Οκτωβρίου 12, 2006

Αρκεί να μην ενοχληθεί το λόμπι



Δύο κρούσματα λογοκρισίας μέσα σε λίγες ημέρες από τους ίδιους δράστες, στην ίδια πόλη και για τον ίδιο λόγο, ασφαλώς δεν μπορεί να αποτελούν σύμπτωση. Ελευθερία του λόγου, ναι - αρκεί να μην ενοχλεί το ισραηλινό λόμπι.

Ο Βρετανός ιστορικός Τόνυ Τζουντ, που είναι Εβραίος και διευθύνει το Remarque Institute του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, επρόκειτο να μιλήσει την περασμένη Τετάρτη σε μια μη κερδοσκοπική οργάνωση που νοικιάζει ένα χώρο του πολωνικού προξενείου. Το θέμα του θα ήταν το ισραηλινό λόμπι στις Ηνωμένες Πολιτείες και ο ιστορικός επρόκειτο να υποστηρίξει ότι το λόμπι αυτό έχει επανειλημμένα «πνίξει» τον διάλογο. Μία ώρα πριν από την έναρξη της ομιλίας, όμως, ο γενικός πρόξενος της Πολωνίας την ακύρωσε. Όπως είπε, του τηλεφώνησαν η Αντιδυσφημιστική Ένωση και η Αμερικανική Εβραϊκή Επιτροπή και τον έπεισαν ότι οι απόψεις του ομιλητή ήταν απαράδεκτες. «Δέχθηκα διακριτικές πιέσεις», δικαιολογήθηκε.

«Είναι σοβαρό και τρομακτικό», είπε στην Ουάσιγκτον Ποστ ο Τζουντ, που έχει χάσει το μεγαλύτερο μέρος της οικογένειάς του στο Ολοκαύτωμα. «Οι εβραϊκές αυτές οργανώσεις πιστεύουν ότι πρέπει να φιμωθεί οποιοσδήποτε διαφωνεί μαζί τους για τη Μέση Ανατολή». Τα εγκλήματα για τα οποία κατηγορείται είναι δύο. Πρώτον, ότι υπερασπίστηκε δύο Αμερικανούς καθηγητές που έγραψαν πως το ισραηλινό λόμπι στις Ηνωμένες Πολιτείες προωθεί θέσεις που βλάπτουν τα αμερικανικά συμφέροντα και οδηγούν το Ισραήλ σε αυτοκαταστροφική δράση. Δεύτερον, ότι σε διάφορα άρθρα του τα τελευταία χρόνια υποστηρίζει πως η εξουσία στο Ισραήλ έχει περάσει σε θρησκευτικούς εξτρεμιστές και πως η μόνη λύση στη σύγκρουση με τους Παλαιστινίους είναι η δημιουργία ενός δι-εθνικού, κοσμικού κράτους. «Η άποψη αυτή ισοδυναμεί με γενοκτονία!» ισχυρίστηκε πρόσφατα ο Ντέηβιντ Φρεμ, πρώην λογογράφος του προέδρου Μπους.

Ύστερα από πιέσεις μιας άλλης εβραϊκής οργάνωσης, ο Τζουντ αναγκάστηκε να ματαιώσει και άλλη ομιλία που επρόκειτο να εκφωνήσει σε λίγες ημέρες στο Manhattan College, στο Μπρονξ. Θύμα λογοκρισίας, όμως, έπεσε και η Βρετανίδα συγγραφέας Κάρμεν Κάλιλ. Μια δεξίωση που επρόκειτο να δοθεί προχθές στη γαλλική πρεσβεία με αφορμή το νέο της βιβλίο για τη Γαλλία του Βισύ («Bad Faith») ματαιώθηκε, επειδή σε μια υποσημείωση του βιβλίου η συγγραφέας συγκρίνει τον τρόμο που έζησαν οι Εβραίοι της Γαλλίας με τον τρόμο που βιώνουν σήμερα οι Παλαιστίνιοι. «Οι Εβραίοι του Ισραήλ, όπως και η υπόλοιπη ανθρωπότητα, ξεχνούν τους Παλαιστινίους», γράφει η Κάλιλ. Και αυτό ήταν αρκετό για να ακυρώσει η πρεσβεία την εκδήλωση, με τη δικαιολογία ότι διαμαρτυρήθηκε ένας καλεσμένος!

«Για πολλούς σε αυτή τη χώρα, πρέπει κάθε Εβραίος να διεκδικεί με επιθετικό τρόπο το Ολοκαύτωμα ως διακριτικό του γνώρισμα», λέει ο Τζουντ. «Γνωρίζω άριστα την ιστορία μου, αλλά δεν σκέφτηκα ποτέ ότι η κυρίαρχη ιδιότητά μου είναι πως είμαι Εβραίος».

6 Comments:

At 12/10/06 2:55 μ.μ., Blogger Αθήναιος said...

Και φυσικά θα υπάρξουν χειρότερα όσο η ιδεολογική τρομοκρατία δεν βρίσκει αντίσταση.

 
At 12/10/06 2:55 μ.μ., Blogger Greg said...

Το βλέπουμε και στις σημερινές αντιδράσεις για το ψήφισμα της "κάτω Βουλής" της Γαλλίας για την ποινικοποίηση της άρνησης της γενοκτονίας των Αρμενίων από τους Τούρκους, εν αντιθέσει με την αποδοχή της αντίστοιχης για το ολοκαύτωμα.

Η υποκρισία, ο τυχοδιωκτισμός και ο φασισμός της Νέας τάξης είναι προφανής.

 
At 12/10/06 8:29 μ.μ., Blogger nkalomiris said...

"Τα πάντα τα κανονίζουν οι εβραίοι.
Πάντα τα κανόνιζαν άλλωστε."
Αυτό μου είπαν όλοι, αυτό λένε όλοι, αυτό με πείσανε να πιστεύω βρε αδερφέ.
Και ρωτάω είναι αλήθεια;
Ας υποθέσουμε ότι είναι αλήθεια (αυτό πιστεύω και εγώ).
Από που πηγάζει και από που προήρθε αυτή η κυριαρχία τους; Μήπως είναι οικονομική αυτή;
Σαφώς και ΝΑΙ είναι η σωστή απάντηση. Ποιός από όλους λοιπών δεν θα ήθελε φίλους και σύμμαχους τους Εβραίους; ΟΛΟΙ
Έτσι λοιπόν έχουν τα πράγματα και μην το αναλύουμε περισσότερο. Δεν χρειάζεται. Το θέμα είναι πολύ απλό. Κατέχουν το πορτοφόλι του πλανήτη μας. Όποιος θέλει λεφτά θα τους πάρει δανικά και όχι αγήριστα. Μόνο ο Χίτλερ τους τα πήρε όλα από την Γερμανία. Υπήρχαν και άλλοι όμως σε άλλα κράτη. Δεν μπόρεσε να τους αποτελειώσει. Το έκανε όμως και με απαράδεκτο τρόπο. Αυτό πληρώνουμε σήμερα. Καταλάβατε;

 
At 12/10/06 10:39 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Ιχνηλατη, το ευρωπαικο πειραμα δεν φαινεται να στεφεται με την επιτυχια που του αποδιδεις. Δες το ευρωσυνταγμα π.χ. που (ευτυχως) δεν ψηφιστηκε, καθως και μια σειρα αποκεντρωτικων κινησεων που γινονται αυτο το διαστημα στην ΕΕ. Στην Μεση Ανατολη, που οι αποψεις διαφερουν ακομη περισσοτερο απ'οτι αυτες μεταξυ των κρατων-εθνων της Ευρωπης, δεν νομιζω πως σε προβλεψιμο χρονο ειναι εφικτη (και ποθητη απο τους αμεσα εμπλεκομενους) μια τετοια λυση...
Μαρια

 
At 13/10/06 1:32 π.μ., Blogger dohant said...

«Γνωρίζω άριστα την ιστορία μου, αλλά δεν σκέφτηκα ποτέ ότι η κυρίαρχη ιδιότητά μου είναι πως είμαι Εβραίος».
Είναι καθαρό:όταν ο άνθρωπος δε χάνεται σε ιδεοπλασίες μπορεί να διατυπώνει θαυμάσιους μαθηματικούς συλλογισμούς

 
At 13/10/06 9:18 π.μ., Blogger gb said...

Επειδή δεν είμαι ούτε ιστορικός, ούτε Τόνυ Τζούντ, αλλά ένας απλός αναγνώστης, φυσικά μπορώ να καταλάβω αυτά που λέει.
Ο σχολιασμός όμως του λόμπυ στην εκτελεστική εξουσία των ΗΠΑ αν δεν εμπλουτίζεται απο την οπτική του ελληνισμού και της χρονοτοπικής συγκυρίας, δεν έχει νόημα, δεν έχει διαλεκτική. Εντάξει ο Τ.Τζούντ κρατάει κρριτική στάση αλλά η θέση του δεν είναι η κριτική στάση του αναγνώστη. Αυτή θέλει τη γλώσσα να βουτάει στο μυαλό και όχι να χειροκροτά τον Τόνυ.
ΕΔΩ,αξίζει να συνδέσουμε τις ανάγκες μας για ειρήνη για συνεργασία με Ισραήλ, με Πατριαρχείο Ιεροσολύμων με το Παλαιστινιακό κράτος , κλπ....

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home