Σάντι και Xένι

Στην Ινδία δεν μελετούν ιδιαίτερα το Ολοκαύτωμα. Αλλά ο λόγος που ο Βίκραμ Σεθ έγραψε το τελευταίο του βιβλίο δεν ήταν αυτός - ήταν η έκπληξή του για το πόσο μπορεί η Ιστορία να μεταμορφώσει δύο συνηθισμένους ανθρώπους.

Ο Σάντι και η Χένι συναντήθηκαν για πρώτη φορά στο Βερολίνο, τη δεκαετία του '30. Εκείνος ήταν Ινδός, είχε πάει στη Γερμανία για να σπουδάσει Οδοντιατρική κι είχε πιάσει σπίτι δίπλα στην οικογένειά της. Έκαναν παρέα, έβγαιναν έξω, αλλά τίποτα παραπάνω. Το 1936 ο Σάντι αποφάσισε να συνεχίσει τις σπουδές του στο Λονδίνο. Εκεί τον συνάντησε τρία χρόνια αργότερα η Χένι, που ήταν Εβραία και είχε την πρόνοια να εγκαταλείψει τη χώρα της έναν μήνα πριν ξεσπάσει ο πόλεμος. Το 1940 ο Σάντι παρουσιάστηκε στον βρετανικό στρατό περισσότερο για επαγγελματικούς λόγους παρά γιατί έτρεφε οποιαδήποτε αγάπη για τη Βρετανική Αυτοκρατορία. Βρέθηκε στην Αφρική, αποβιβάστηκε στην Ιταλία κι έχασε το δεξί του χέρι στη μάχη του Κασίνο, το 1944.
Εκείνη παρέμεινε στη Βρετανία, όπου έμαθε τον θάνατο της μητέρας της, του αδελφού της, της αδελφής της και άλλων συγγενών της. Το ζευγάρι παντρεύτηκε το 1951. Κι άρχισε το δύσκολο έργο της ανασυγκρότησης. Ο Σάντι έμαθε να ασκεί την οδοντιατρική με το αριστερό χέρι. Και η Χένι έπιασε ξανά επαφή με τη χώρα της βοηθώντας εκείνους που είχαν ανάγκη και διαρρηγνύοντας τους δεσμούς της με όσους είχαν συνεργαστεί με τους ναζί.

Ο Βίκραμ Σεθ έχει γράψει πολλά και διαφορετικά βιβλία: ένα αναφέρεται σε ένα ταξίδι στα Ιμαλάια, ένα άλλο στην ιστορία ενός Άγγλου βιολιστή που έχει πάθος με τον Μπετόβεν και με μια γυναίκα που δυστυχώς ανήκει σε άλλον. Το τελευταίο του βιβλίο όμως, με τίτλο «Δύο ζωές» (εκδ. Harper), δεν είναι μυθιστόρημα. Είναι η αληθινή ζωή του θείου του και της γυναίκας του, που τον υιοθέτησαν όταν έφυγε στα 17 του χρόνια από την Ινδία και πήγε να σπουδάσει στο Λονδίνο. Είναι το χρονικό του έρωτα ανάμεσα σ' έναν Ινδό και μια Γερμανίδα, που έχασαν τα πάντα, αλλά αντί να πέσουν σε κατάθλιψη ξανάρχισαν από την αρχή, βρίσκοντας μάλιστα τη δύναμη να βοηθήσουν κι άλλους ανθρώπους. «Βρήκα τυχαία τις επιστολές της Χένι σε μια κασετίνα, στη σοφίτα της» λέει ο Σεθ στη Ρεπούμπλικα. «Ως Γερμανίδα που ήταν, είχε κρατήσει αντίγραφα όλων των επιστολών που είχε στείλει. Δεν είχα διαβάσει ποτέ ξανά κάτι τόσο δυνατό, τόσο συγκινητικό».

Πώς εξηγείται όμως ότι ένας άνθρωπος που στα 54 χρόνια του δεν έχει κάνει οικογένεια, ένας συγγραφέας που έχει γράψει ότι οι μόνιμες σχέσεις είναι κάτι πολύ βαρετό, φτάνει να εξυμνήσει τη σχέση του Σάντι και της Χένι; «Ένα ζευγάρι κλεισμένο στον εαυτό του μπορεί να γίνει πληκτικό. Αλλά αυτό δεν είναι αναπόφευκτο. Πιστεύω ότι μια σχέση που κρατάει είναι κάτι υπέροχο».