Tο κέντρο του τέλους του κόσμου

Αν, λέμε αν, λυθεί ποτέ το Παλαιστινιακό, θα πάψουμε άραγε να βλέπουμε σκηνές όπως οι χθεσινές στα αεροδρόμια της Βρετανίας και των Ηνωμένων Πολιτειών; Αν νικηθεί ο αμερικανοσιωνιστικός ιμπεριαλισμός, θα εξαφανιστεί από προσώπου γης και η τρομοκρατία;

Περίπου 180.000 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί από τον Φεβρουάριο του 2003 στο Νταρφούρ του Σουδάν, μας πληροφορούσαν χθες οι γειτονικοί «Δρόμοι». Τα δύο εκατομμύρια έχουν φτάσει οι εκτοπισμένοι. Αλλά τα εγκλήματα που διαπράττουν μουσουλμάνοι εναντίον μουσουλμάνων δεν απασχολούν ιδιαίτερα ούτε τις κυβερνήσεις και την κοινή γνώμη των αραβικών χωρών ούτε την ένοχη συνείδηση των Ευρωπαίων.

Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι, μεταξύ των οποίων πολλά παιδιά, έχουν σκοτωθεί τα τελευταία χρόνια στις επιχειρήσεις του ρωσικού στρατού στην Τσετσενία. Αλλά κανένα Συμβούλιο Ασφαλείας δεν έχει συνεδριάσει για να καταδικάσει αυτό το έγκλημα χριστιανών εναντίον μουσουλμάνων, καμιά διαδήλωση οργισμένων μουσουλμάνων δεν έχει γίνει στις δυτικές πρωτεύουσες, κανένας γενικός γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών δεν έχει μιλήσει για «κάτι που προσεγγίζει το έγκλημα πολέμου».

Γιατί οι μόνοι θάνατοι μουσουλμάνων που μετράνε είναι εκείνοι για τους οποίους ευθύνονται οι Εβραίοι; Μήπως ο πρόεδρος Αχμαντινεζάντ, με τις διακηρύξεις του για το σβήσιμο του Ισραήλ από τον χάρτη, διατυπώνει δημοσίως αυτό που κατά βάθος πιστεύει η παγκόσμια κοινή γνώμη; Αφήνοντας τον αντισημιτισμό στην άκρη, ο Γάλλος φιλόσοφος Αντρέ Γκλυκσμάν αναζητεί την απάντηση σε μια «σουρεαλιστική γεωπολιτική». Δεν υπάρχει ειδικός που να μην υποστηρίζει εδώ και χρόνια ότι η σύγκρουση της Μέσης Ανατολής βρίσκεται στην καρδιά του παγκόσμιου χάους, αποτελεί το κλειδί των παγκόσμιων προβλημάτων. Δεν υπάρχει διπλωμάτης που να μην επαναλαμβάνει ότι οι πόρτες της κολάσεως, αλλά και το «σουσάμι» της επιστροφής στην παγκόσμια αρμονία, βρίσκονται στην Ιερουσαλήμ. Σύμφωνα με το «σκληρό» σενάριο, όσο συνεχίζεται η αντιπαράθεση ανάμεσα σε 4 εκατομμύρια Ισραηλινούς και ισάριθμους Παλαιστίνιους, 300 εκατομμύρια Άραβες και 1,5 δισεκατομμύριο μουσουλμάνοι είναι καταδικασμένοι να ζουν στο μίσος, το αίμα και την καταπίεση. Σύμφωνα με το πιο αισιόδοξο σενάριο, είναι αρκετό να υπάρξει ειρήνη στην Ιερουσαλήμ για να σβήσουν οι πυρκαγιές στην Τεχεράνη, τη Βαγδάτη, το Καράτσι και το Χαρτούμ και να βασιλεύσει η ομαλότητα.

Αν οι μεταμοντέρνοι διανοητές διακήρυξαν το τέλος των ιδεολογιών, γράφει ο Γκλυκσμάν στη Φιγκαρό, εμείς συνεχίζουμε να ζούμε σε πλήρη ιδεολογική σύγχυση, έχοντας αντικαταστήσει τη μάταιη ελπίδα της τελικής μάχης με το αγωνιώδες κήρυγμα μιας επίσης τελικής και απόλυτης καταστροφής. H Ιερουσαλήμ δεν είναι το κέντρο του κόσμου παρά μόνο επειδή είναι το κέντρο του τέλους του κόσμου. Κάθε σύγκρουση στη Μέση Ανατολή παίζει τον ρόλο της γενικής πρόβας πριν από την έσχατη έκρηξη. Ο δρόμος που οδηγεί από τη σουρεαλιστική γεωπολιτική στο ντελίριο είναι ολισθηρός.