Ο νέος ασθενής της Eυρώπης
Ο «Πολωνός υδραυλικός» αποδείχθηκε μύθος. Αντ' αυτού εισβάλλει στην Ευρώπη ο «Πολωνός ακροδεξιός». Τον λένε Ρόμπερτ Στρακ. Είναι βουλευτής της Ένωσης Πολωνικών Οικογενειών, η οποία κατέχει 29 από τις 460 έδρες του Κοινοβουλίου και συμμετέχει στην κυβέρνηση του Γιάροσλαβ Καζίνσκι. Ο Στρακ συγκεντρώνει υπογραφές υπέρ της διεξαγωγής δημοψηφίσματος με θέμα την επιβολή θανατικής ποινής στους δολοφόνους παιδεραστές. Με βάση το Σύνταγμα χρειάζεται 500.000 υπογραφές. Και είναι σίγουρος πως θα πετύχει τον στόχο του, αφού οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι το 70%-80% των Πολωνών τάσσεται υπέρ της θανατικής ποινής για τα ακραία εγκλήματα. Ξέρει βέβαια ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση αντιτίθεται σε αυτό το μέτρο. Όπως λέει όμως στη «Λιμπερασιόν», «αυτό που έχει σημασία είναι να μιλήσει ο λαός».
Ο Στρακ και οι άλλοι ακροδεξιοί δεν είναι μόνοι. Έχουν στο πλευρό τους τον πρόεδρο της χώρας, Λεχ Καζίνσκι, ο οποίος δήλωσε πρόσφατα στο κρατικό ραδιόφωνο πως ήταν, είναι και θα είναι οπαδός της θανατικής ποινής. Εξέφρασε μάλιστα και την πεποίθηση ότι η Ευρώπη θα αλλάξει στάση σε αυτό το θέμα. Αλλά και το κυβερνών κόμμα, που έχει τον χαρακτηριστικό τίτλο Δίκαιο και Ελευθερία, προτίθεται να αρχίσει σχετική εκστρατεία. H αφορμή στάθηκε ο βιασμός ενός κοριτσιού στο Κεπίτσε, μια περιοχή βόρεια της Βαρσοβίας, και η κινηματογράφηση του εγκλήματος. Οι υποστηρικτές της ιδέας τού δημοψηφίσματος το τοποθετούν τον ερχόμενο Νοέμβριο. Στη συνέχεια σκοπεύουν να ζητήσουν την υποστήριξη άλλων λαών της Ευρώπης που έχουν ευαισθητοποιηθεί όσον αφορά τα εγκλήματα των παιδεραστών, όπως οι Γάλλοι, οι Γερμανοί, οι Άγγλοι και οι Βέλγοι.
H επιβολή της θανατικής ποινής απαγορεύεται στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο χάρτης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που υιοθετήθηκε το 2000 αναφέρει στο άρθρο 2 ότι «κανείς δεν μπορεί να καταδικαστεί στην ποινή του θανάτου ούτε να εκτελεστεί». Απαγορευμένο είναι το μέτρο αυτό και στις 46 χώρες του Συμβουλίου της Ευρώπης. H Τουρκία απαγόρευσε τη θανατική ποινή το 2002. H Ρωσία έχει δεσμευθεί να κάνει το ίδιο. Και τώρα έρχεται η Πολωνία να προτείνει ένα σύστημα α λα αμερικανικά, όπου κάθε χώρα - μέλος θα μπορεί να έχει τους δικούς της νόμους για τέτοια ζητήματα. «H χώρα αυτή ήταν κάποτε κινητήρας μεγάλων προοδευτικών ιδεών με το συνδικάτο Αλληλεγγύη, που ανέτρεψε ειρηνικά τον κομμουνισμό» σημειώνει ο ανεξάρτητος γερουσιαστής Κριστόφ Πιέσιεβιτς, φίλος του σκηνοθέτη Κριστόφ Κισλόφσκι και συγγραφέας των περισσοτέρων σεναρίων του. «Είναι κρίμα που η ίδια αυτή χώρα μετατρέπεται τώρα σε δεξαμενή των πιο οπισθοδρομικών ιδεών».
Πολωνία, ο νέος ασθενής της Ευρώπης.
8 Comments:
η Πολωνικη δημοκρατια εχει καποιες παιδικες ασθενειες (ξερετε οτι ο πρωθυπουργος και ο προεδρος της Πολωνιας ειναι διδυμα αδερφια?) αλλα θα τις ξεπερασει με την βοηθεια της ΕΕ, με τους Πολωνους να ανοιγονται στον κοσμο κτλ. Δεν υπαρχει λογος τρομερης ανησυχιας.
Περιέργως θα συμφωνήσω με τον Σ.Γ., αν και νομίζω ότι αυτοί οι τύποι είναι δυνητικά επικίνδυνοι. Όπως και οι δικοί μας ακροδεξιοί.
Επίσης, ο Hersh έχει ένα ενδιαφερόν άρθρο άυριο στον αυριανό Νεουρκέζο σχετικά με τις σχέσεις Ισραήλ-Η.Π.Α. και τα γεγονότα του τελευταίου μήνα. Κάνω αυτό το σχόλιο γιατί αφενώς είχες ένα άρθρο τις προάλλες για το θέμα και αφ'ετέρου γιατί μπορεί να σε ενδιαφέρει αν και υποθέτω ότι τον διαβάζεις έτσι και αλλιώς.
Κυβέρνηση με ακροδεξιά στοιχεία στην Πολωνία
Και αφου η Πολωνία ειναι ενας
"καλος συμμαχος"
το θεμα είναι "θαμμένο"...
Μπραβο Μιχαλη.....
Ως Γνωστης της Γαλλίας....
ενδιαφέρεσαι για
την παλια αγαπημενη
της ερωμενη....
Μονο αυτη θα τη σωσει....
:)))
Nα αφησει επιτελους να
περασει ο Υδραυλικος....
η Γαλλία χρειαζεται
ερωτικη ανανέωση...
:)
Η μια θεωρία επικροτεί την επιβολή αυστηρών ποινών, προς παραδειγματισμό, για την αποφυγή των εγκλημάτων. Αποτέλεσμα να μην επαρκούν ούτε τα σοφρωνιστικά καταστήματα με το γνωστό αδιαχώρητο, τον συνωστισμό & τα έκτροπα στους χώρους αυτούς. Αποκορύφωμα της πιο αυστηρής ποινής είναι η θανατική ποινή, όπου αυτή εφαρμόζεται ακόμη. Τί γίνεται όμως όταν πχ μετά την εκτέλεση της ποινής, αποδειχθεί η αθωώτητα του κατηγορουμένου;
Η άλλη θεωρία απαιτεί περισσότερο κόπο, αγώνα και προσπάθεια προκειμένου ν' αποφευχθούν οι γενεσιουργές αιτίες του εγκλήματος ! Η πρόληψη δηλαδή της παρεκτροπής. Πώς όμως θα μπορούσε να επιτευχθεί αυτός ο κοινωνικός άθλος. Πολλοί οι παράγοντες που επηρεάζουν τη δημιουργία της κοινωνικής ισορροπίας, όπως το οικονομικό επίπεδο μιας χώρας προκειμένου να εξασφαλίζει στους ανθρώπους την ευημερία τους, για να υπάρχει η δυνατότητα της δημιουργικής επίδοσης, ανάλογα με τα ενδιαφέροντα του καθενός, στους τομείς της επιστήμης, της τέχνης και άλλων, ανεξάντλητων & ανεξερεύνητων, πιστεύω δημιουργικών ικανοτήτων που ανακαλύπτει το ανθρώπινο είδος στην πορεία του από την εμφάνισή του μέχρι σήμερα & στη συνέχεια...
Το γεγονός ότι η Πολωνία είναι ο νέος "ασθενής" της Ευρώπης ήταν γνωστό πολύ πριν συμετάσχουν στην κυβέρνηση ακροδεξιά κόμματα. Ο λόγος δεν ήταν η μαζική μετανάστευση από "Πολωνούς Υδραυλικούς", άλλωστε όσες χώρες τους δέχτηκαν Μ.Β, Ιρλανδία κέρδισαν, αλλά ότι η Πολωνια όπως και άλλες χώρες της διεύρυνσης (Μάλτα, Κύπρος κλπ) πολιτικά δεν έχει και πολλά κοινά με την Παλιά Ευρώπη.
Το Γαλλικό όχι μπορεί να βασίστηκε (και) στον λαϊκιστικό φόβο του Πολωνού που κατακλίζει την αγορά εργασίας αλλά νομίζω πως ποιο σημαντικό είναι το Ολλάνδικό όχι: "Βαρέθηκα να πληρώνω και τι κοινό έχω με αυτούς;". Για την Ολλανδική κοινωνία αυτή η δήλωση μέχρι πρόσφατα ήταν κατακριτέα αλλά όχι πλέον κάτι που πρέπει να προσέξουμε και εμείς ειδικά στο 1ο (και στο δεύτερο μιας πολιτικά η Ελλάδα είναι μία ημί-Πολωνία).
Θα διαφωνήσω με τον S G
"η Πολωνικη δημοκρατια εχει καποιες παιδικες ασθενειες ... αλλα θα τις ξεπερασει με την βοηθεια της ΕΕ, με τους Πολωνους να ανοιγονται στον κοσμο" Αυτό είναι κλασσικό επειχείρημα όσων τάσσονται υπέρ της διαρκής (;) διεύρυνσης της Ε.Ε. Το μαγαζί με 25 χώρες είναι εντελώς διαφορετικό από το μαγαζί με τις 12 ή τις 15 χώρες. Άλλωστε η Πολωνία δεν είναι η μόνη χώρα η οποία πολιτικά φλερτάρει με τα άκρα (Σλοβακία κλπ). Για αυτό τον λόγο ήμουνα ενάντια στην διεύρυνση που έγινε πριν από 2 χρόνια.
Για το συγκεκριμένο θέμα ο "Ρόμπερτ Στρακ" μπορεί να λαϊκίζει, και δικοί μας πολιτικοί το κάνουν σε αυτό το θέμα, δεν υπάρχει περίπτωση να αλλάξει πολιτική η Ε.Ε. στην θανατική καταδίκη.
Άσχετο, μιας και αναφέρθηκε ο Monde τις προάλλες είχε ένα editorial με αυτό το θέμα και έκανε την σύγκριση με την Αυστρία που είχε μπει στο "ψυγείο" όταν στην κυβέρνηση συμετείχε και το κόμμα του Haider.
Πολυ ωραιο άρθρο.
Αλλα δε νομιζω ποτε η Πολωνια να συνερθει...
Δημοσίευση σχολίου
<< Home