H πραγματική πολιτιστική επανάσταση
«Είκοσι εκατομμύρια Κινέζοι παίζουν σήμερα πιάνο, Μότσαρτ και Μπετόβεν. Αυτή είναι η πραγματική κινεζική , πολιτιστική επανάσταση».
Ο Λανγκ Λανγκ γεννήθηκε πριν από 24 χρόνια στο Σενυάν και στα πέντε του έπαιζε ήδη Μότσαρτ. Σήμερα είναι ο γνωστότερος Κινέζος πιανίστας της γενιάς του και δίνει διαρκώς συναυλίες: την περασμένη εβδομάδα ήταν στο Tuscan Sun Festival για να συνοδεύσει τον βαρύτονο Ντμίτρι Χβοροστόσκι σε ένα ρεσιτάλ αφιερωμένο στον Τσαϊκόφσκι, χθες ερμήνευσε στο Φεστιβάλ του Σάλτσμπουργκ το Κονσέρτο K453 του Μότσαρτ υπό τη διεύθυνση του 80χρονου Πιερ Μπουλέζ. «H Κίνα δεν είναι πλέον απομονωμένη, αποτελεί μέρος του κόσμου», λέει στη Στάμπα. «Όλες οι οικογένειες στέλνουν τα παιδιά τους να μελετήσουν την κλασική μουσική της Δύσης, πρώτον επειδή τώρα αρχίζουν να την ανακαλύπτουν και τους αρέσει, δεύτερον επειδή το να παίζεις δυτική μουσική σού προσφέρει κοινωνικό κύρος. Για να αγοράσει κάποιος ένα πιάνο, βέβαια, χρεώνεται για μια ζωή».
Ο Λανγκ Λανγκ ζει ανάμεσα στην Κίνα και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι περισσότεροι από τους Ρώσους συναδέλφους του, αντίθετα, εγκαταλείπουν τη χώρα τους και παίρνουν δυτική υπηκοότητα. H τραγουδίστρια της όπερας Άννα Νετρέμπκο δεν άντεχε άλλο να περνά από την εξευτελιστική διαδικασία της βίζας για κάθε διεθνή εμφάνισή της και τον περασμένο μήνα απέκτησε αυστριακό διαβατήριο. H Λόλα Αστάνοβα, που γεννήθηκε στην Τασκένδη το 1982 και από τα οκτώ της χρόνια έπαιζε πιάνο σε περιοδείες, έχει εγκατασταθεί πλέον στις Ηνωμένες Πολιτείες. Όπως λέει, «εγκατέλειψα την πατρίδα μου γιατί είναι καλύτερα να είσαι ένα μηδενικό στη δημοκρατία, παρά ένα εικόνισμα για εκατομμύρια ανθρώπους στον δεσποτισμό».
Ο Στάλιν, ο Χρουστσώφ και ο Μπρέζνιεφ ονειρεύονταν μια Σοβιετική Ένωση όπου αφοσιωμένοι πολίτες θα έκτιζαν όλη την ημέρα το σοσιαλιστικό όνειρο και τα βράδια θα μελετούσαν τις υψηλές τέχνες. Όπως και οι σημερινοί Κινέζοι ηγέτες πίστευαν ότι η δημοκρατία είναι περιττή, κάθε σπίτι όμως πρέπει να έχει ένα πιάνο. Τα χρόνια πέρασαν, οι ανάγκες άλλαξαν και τώρα χιλιάδες Ρώσοι πουλάνε τα πιάνα τους για να τοποθετήσουν στη θέση τους έπιπλα IKEA και γιαπωνέζικα στερεοφωνικά συστήματα. Σύμφωνα με έρευνα της εφημερίδας Moscow Times, 357 πιάνα διατέθηκαν το περασμένο Σαββατοκύριακο σε έναν πλειστηριασμό on line στη Μόσχα, ενώ ανάλογη διαδικασία ακολουθείται για 2.000 πιάνα σε όλη τη χώρα. Χιλιάδες ακόμη πιάνα πωλούνται μέσα από μικρές αγγελίες, ακόμη και χαρίζονται, υπό τον όρο οι ενδιαφερόμενοι να αναλαμβάνουν τη μεταφορά τους.
«Κάποτε αυτή η χώρα ενθάρρυνε τη γνώση και την πραγματική κουλτούρα, σήμερα παράγει ηλίθιους που ενδιαφέρονται μονάχα για τα λεφτά», παραπονιέται ένας δάσκαλος του πιάνου. Δυστυχώς, αντί οι γονείς του Βλαντίμιρ Πούτιν να τον στείλουν να μάθει κανένα όργανο, τον έβαλαν στην KGB.
3 Comments:
Πολύ ενδιαφέρον post.
Μου θύμισε το κόκκινο βιολί.
Διαβάζω το blog καθημερινά. Σήμερα αποφάσισα να σχολιάσω, γιατί μου άρεσε ιδιαίτερα το post.
Αναφέρομαι με όρους blogging, γιατί δεν διαβάζω "ΤΑ ΝΕΑ" και από το ύφος των άρθρων μου φαίνεται ασυνήθιστο ότι εμφανίζονται σε καθημερινή εφημερίδα. Είναι όμως ένας συνδυασμός ειδησιογραφίας και blogging πολύ ενδιαφέρων (έστω και αν για μερικά posts διατηρώ τις αντιρρήσεις μου:-))
Απο την πολη ερχομαι και στην κορφη κανελλα...
Αναρρωτιεμαι ποσα πιανα αλλαζουν ιδιοκτητη στην δημοκρατικη Ελλαδα και αυτα τυχγανουν να ειναι αναλογικα λιγοτερα η περισσοτερα, σε τι φιλοσοφικες σκεψεις για το πολιτευμα μας θα καλαληγαμε...
Η μηπως οι μουσικοι (πλην των σκυλαδων) ζουν στον πολιτιστικο παραδεισο στην χωρα μας;
Μαρια
Αμφιβάλλω αν ο Χού παίζει πιάνο.
Και την τελευταία παράγραφο δεν την κατάλαβα. Αντί για γαλλικά-πιάνο-μπαλέτο στην KGB τους μάθαιναν γερμανικά-μπαλαλάικα-καράτε. Ο Βούς πόσες ξένες γλώσες να ξέρει άραγε ;
Δημοσίευση σχολίου
<< Home